Ritje 21 februari

Op een donderdagmiddag 13.00 uur afgesproken met Jelle. Het is niet zo koud zegt de thermometer mij. -1°C en ik ben redelijk goed gekleed, dat zal dus wel lukken. Ik wil ook graag de kaap van de 50km vandaag ronden en vertrek vol goed moed naar Jelle. Noooouuuu, valt dat even tegen zeg! De wind maakt het ijskoud, de befaamde Noord-Ooster blaast ongenadig hard en als ik bij Jelle aankom begint het nog eens fel te sneeuwen ook.

We gaan er echter vol voor en met snijdende wind tegen zetten we koers naar Leefdaal. In de velden waar we normaal makkelijk 30 km/uur halen is het nu harken aan 22-23 km per uur en de motivatie zakt dan ook naar de -1°C die de thermometer aangeeft. Aangekomen in Egenhoven zitten we toch even beschut van de harde wind en hebben goede hoop op de Naamsesteenweg waar de wind in ons voordeel zou moeten blazen. We vieren nog snel even het feit dat Jelle de 22 km heeft gerond en zetten dapper verder.

Tot onze verbazing krijgen we echter ook op de Naamsesteenweg  de wind (weliswaar schuin) op kop. Enkel in het bos van Haasrode naar Sint-Joris-Weert bollen we eindelijk vlot door. Dat het koud is merk ik vooral als ik een banaan wil eten en ik mijn kaken niet zo goed rond gemaald krijg: bevroren kaken en ook de tenen beginnen nu echt te verkrampen van de kou. Jelle heeft onlangs kosten gedaan  en fietst stevig ingepakt, zonder kou, rond.

Mijn oorspronkelijk toertje met nog een omweg naar Tombeek laat ik wel varen en we kiezen als laatste kuitenbijter voor de Grote Kei. Vooral het laatste steile stuk doet extra pijn aan de koude beentjes en ik klok thuis af op 42,5 km. Lap zeg, weer de 50 niet gehaald. Nu ja, we zijn bezig geweest!