De tocht van 70 km is zo plat als een pannenkoek en daarom zag ik er ook naar uit: gewoon kilometers maken zonder al te veel moeten forceren bergop. De enige tegenstander in het eerste deel van de rit is dan ook de wind. Af en toe blaast die hard op kop en daalt de snelheid gevoelig. Jelle heeft op dat moment andere zorgen en kan niet goed volgen. Dit harken heeft niets met de benen te maken, des te meer met de maag. Een bleke Jelle beslist op gegeven moment om bij de splitsing 70km/35km af te draaien naar de kleine toer. We kunnen hem toch nog ompraten om mee te gaan, van harte is het weliswaar niet.
Na 35 km is er dan de bevoorrading in een bruine kroeg waar meer duivenmelkers zitten dan wielertoeristen. Toch nemen we gretig banaan, peperkoek, cake en appelsien tot ons. Natuurlijk ontbreken de kriekskes, witte en cola ook niet.
Jelle komt er na de bevoorrading beetje bij beetje door en begint het zowaar plezant te vinden. Het gaat ook veel lekkerder dan voorheen met de wind netjes in de rug. Op de rechte stukken wordt vaak doorgetrokken met meer dan 30 kilometer per uur. Eén keer wordt verkeerd gereden en het is het wat zoeken naar de pijlen, voor de rest een heel goed uitgepijld parcours. Verrassend genoeg is het Phille Levis die het de laatste 10 kilometer zwaar krijgt en wat gas moet terug nemen. Jelle, nu helemaal hersteld trekt nu geregeld even door om zijn gesleep van de eerste kilometers goed te maken. Na het monument voor de oudstrijders komen we terug aan in Imde waar onze wagens geparkeerd staan.
 |
| Monument oudstrijders |
70,59 km met een gemiddelde van 25,1 km/uur (ja Benoit ik heb mijn wielomtrek aangepast :) ). Het parcours was inderdaad plat als een pannenkoek, dit wordt geïllustreerd door de zwaarste helling van de dag: een brug.... Van Wolvertem ging het via Dendermonde tot Hamme-Zogge en terug. een leuke rit voor mij, was Frankrijk ook maar helemaal plat...
 |
| Ongeveer onze rit |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten