Aangekomen in Meerbeke worden we meteen aangeklampt door een oude vrouw die ons gedurende een kwartier bestookt met een onbegrijpelijke monoloog. De enige verstaanbare zinnen waren: "Mijn vader zat dood op het toilet" en "het wordt een mooie dag". Vreemd...
Het vertrek gebeurt onder een mooie zon en we zien het volledig zitten, maar na 5 kilometer zijn we de bordjes helemaal kwijt en moeten we al terugkeren naar de wagen om onze wegbeschrijving op te pikken... Het is de eerste van slechts twee wegvergissingen in dit eigenlijk zeer goed bewegwijzerd parcours.
De tweede start is de goede en het gaat zeer gezwind richting Oudenaarde. De eerste 55 kilometer doen we slechts twee "echte" hellingen aan: De Eikenmolen en de Rekelberg doen ons nog geen pijn. De kasseistrook in Mater daarentegen kruipt wel in ons lichaam. Compleet door elkaar geschud komen we aan in Oudenaarde. Aan het centrum Ronde van Vlaanderen gaat VDP er plots bij liggen, zonder erg weliswaar. Enkel zijn banaan laat het leven en laat een slijmerige plas na in de achterzak.We kopen een broodje en nuttigen dat in het gras om ons klaar te stomen voor de namiddag. Dat zal nodig blijken want nog 10 hellingen en een kasseistrook staan ons te wachten. Maar vooral wind, veel wind...
 |
| Eikenmolen |
Meteen na de middag krijgen we de Achterberg voor de kiezen, waarna ook de Varentberg, de Foreest en de Steenberg volgen. Vooral de tussenstukken vragen veel inspanning met z'n tweeën. De wind maakt dat zelfs bergaf de 25 kilometer per uur niet makkelijk gehaald wordt, het is stoempen, stoempen, stoempen...
Als de kasseien van de Haaghoek zich aandienen wordt het uiterste van onze lichamen en onze fietsen gevergd. Als een volleerde wielerprof zoek ik het kantje op om de kasseien ietwat te vermijden. Het kantje heeft het echter niet volledig op mij begrepen en voor ik het weet lig ik in de gracht. Gelukkig loop ik enkel een schrammetje op, mijn eerste valpartij ooit is dus geen schrikwekkende gebeurtenis. Ze was eerder komisch. Hierna rijden we dan maar gewoon op de kasseien. VDP merkt achteraf dat een deel van zijn materiaal uit zijn zadelzakje is gedokkerd en ik merk 's avonds dat een spaak in het achterwiel los hangt... Kosten voor ons beiden!
 |
| Haaghoek |
Leberg, Berendries, Valkenberg en Ten Bosse worden al iets minder fris genomen, maar zijn maar voorbereiding op de twee laatste hellingen van de dag: De Muur en de Bosberg. Voor we aan de voet staan van de Muur is VDP bijna het slachtoffer van een zware valpartij, bij het openen van zijn dextro energy blaast een windvlaag hem ei zo na van de fiets en kan hij nog nipt corrigeren. Zijn fietscomputer valt wel en gedraagt zich vreemd sindsdien: wéér kosten!
 |
| Valkenberg |
De Muur is een beest, niet zo lang als de Redoute, maar de kasseien maken hem ongeveer even zwaar. Boven aan de kapel gooit VDP zich in het gras en rusten we een minuutje. Het beste is er een beetje af en de Bosberg nemen we enkel omdat het moet. Nu rest ons enkel nog 20km tegen de wind inbeuken en deze vervloeken tot we aan de auto zijn.
 |
| Laatste stukje Muur |
Te onthouden:
- Wind, wind en wind. Het mag van mij regenen als we naar Frankrijk gaan (liever niet), maar als er iets is dat ik ons niet toewens is het kopwind!
- Uiteindelijk 122 km aan 22 gemiddeld.
- De Vlaamse Ardennen zijn mooi, maar de echte Ardennen vind ik persoonlijk een mooier kader om in te fietsen.
- Als VDP en ik samen erop uit trekken valt (letterlijk deze keer) er steeds iets te beleven.
 |
| Vertrek dus niet vanuit Oudenaarde, maar vanuit Ninove - Meerbeke |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten