18 juni 2011: zes man staan om 08.00 uur klaar om de “Ruben Segers-rit” aan te vangen. Via “d’Ouw Baan” trekken we naar Leuven om via de Vaart in te pikken op het parcours van Doorheen het Hageland. Johan, Drie Filles, Benoit en ikzelf rijden het eerste uur meer dan 29 km bij elkaar. Eigenlijk gaat het te snel, dit moet er nog zeker uit tegen ons vertrek in minder dan twee weken. Die 29 km per uur komt er uiteraard door een strakke 5 beaufort in de rug, het is niet moeilijk te weten dat die in het terugrijden pal op kop zal zitten… Fille VD klaagt over kniepijn en ikzelf voel dat de benen niet goed zijn, als dat maar goed komt.
Bedoeling is om in Rotselaar, na een 75-tal kilometer bij Jeroen Segers te stoppen om hem en vooral zijn jongste spruit Ruben een bezoekje te brengen. 10 km voor ons eerste doel rijdt Johan echter achteraan lek en moeten we even aan de kant. Tegen 12.00 uur komen we dan toch aan bij Jeroen en zijn gezin. We worden meteen overladen met cava, carré confiturekes en wafeltjes. Bij deze nogmaals een dikke merci en uiteraard een nog grotere proficiat!
Net toen we aankwamen bij Jeroen begon het hard te regenen en dus beslissen we om de kortste weg terug te nemen naar Overijse. Tot in Leuven gaat alles ok, maar vanaf we terug op “d’Ouw Baan” komen krijg ik het moeilijker, de slechte benen geven zich dan toch gewonnen. Dit geeft weinig vertrouwen naar de start van onze trip. Te vroeg in vorm geweest of gewoon een slechte dag? Het zal snel blijken op 2 juli. In Overijse gaan nog enkelen oefenen voor de avonden in Frankrijk (lees: pinten drinken) en zien we daar de regen neerkletteren op het asfalt, juist op tijd binnen!
De dag erna heb ik afgesproken met Benoit en Peter om 09.00 uur aan het zwembad. Peter smst om 08.00 uur dat hij met het slechte weer beter binnen traint. Ik maak me toch klaar om met Benoit te gaan trainen, maar wat blijkt: geen Benoit te bekennen… Ook geen antwoord op mijn sms dus beslis ik een uurtje te gaan losrijden. 30 km alleen beuken in de wind, er bestaan leukere zaken op een zondagmorgen… Losrijden was nog nooit zo deprimerend.
Te onthouden:
· Fille VD die zich (terecht) kwaad maakt op het soms verschroeiende tempo dat sommigen onderhouden.
· Johan die zich onderweg camoufleert en dan geniepig weg rijdt.
· Phille Minner die Phille Levis uitmaakt voor janet met zijn witte fiets.
· Benoit die zijn ouders op prospectie stuurt langsheen de campings. Twee campings worden niet Blue Team-proof bevonden en daarvoor wordt nu een oplossing gezocht.
· Tim die ongerust wordt over zijn vormpeil, veel trainen zit er echter niet meer in. Misschien nog een 50 km-ritje op twee weken tijd…
· 110 km aan 25,7 gemiddeld
Geen opmerkingen:
Een reactie posten