De voorlaatste etappe baart vele renners zorgen: moeten we
ons sparen voor de Galibier om gaan we volop voor de eeuwige roem aan het eind
van deze dag? Feit is dat we ongeveer evenveel hoogtemeters moeten overbruggen
dan de dag ervoor, maar daar een 12-tal kilometers meer over mogen doen.
Beginnen doen we meteen met het stijgen naar de Col du
Goléron, ik vind echter enkel gegevens over het eerste deel van de klim, daarna
stijgt het echter nog 1,5 km tot de top van de Goléron. Het eerste deel van 2,7
km, stijgt gemiddeld 7,2 %.
We dalen een klein stukje en gaan dan meteen weer naar boven via de Montée de Cusy. Het profiel en ook de cijfers rekenen het laatste dalende stuk ook mee waardoor dit klimmetje 2,5 km lang is met een gemiddelde van slechts 3%, maar mispak je er niet aan!
En nog is het uiteraard niet gedaan: we blijven op dat plateautje en stijgen zelfs nog verder tot de top van de Col du Frène. Deze col du Frène nemen we gelukkig via de gemakkelijkste kant. In totaal is deze 8 km lang en stijgt hij maar tegen 2,7% gemiddeld. Enkel de laatste twee kilometer zijn het vermelden echt waard, met stijgingspercentages rond 6%.
Boven zijn we nog maar 40 km onderweg en is het eindelijk tijd om af te dalen naar de vallei van de Isère. De rust is echter van korte duur en vanuit Chamoux-sur-Gelon beginnen we aan de zwaarste col van de dag. De col de Champ-Laurent is net geen 10 km lang en het gemiddelde bedraagt 8,2%. Vooral het middenstuk is niet van de poes, maar vooral het onregelmatige karakter van de klim zal ervoor zorgen dat niemand echt in zijn ritme geraakt.
Veel rust wordt ons weerom niet gegund want we worden meteen weer getrakteerd op de col du Grand Cucheron. Omdat we van de hoogte van Champ-Laurent komen is het gelukkig “slechts” 4km klimmen met een gemiddelde van 7,8%, maar wees gerust: voelen in onze geteisterde beentjes zullen we ook deze col.
Dan is gelukkig het ergste wel van de baan en kunnen we ons optrekken aan een 13,5 km lange afdaling. We komen uit in de vallei van de Arc en kunnen dus de batterijen opladen tot we aan de camping komen in Saint-Jean-de-Maurienne. Nog 1 keer slapen en de Galibier wordt onze nieuwe vriend.
Filip Van Deuren, al de hele week op cruise control, wacht duidelijk niet tot de laatste dag om zijn duivels te ontbinden. De Col du Champ-Laurent is zijn moment om de debatten te openen. Enkel de sterksten kunnen mee. Benoit is één van die sterksten en legt er in de vallei van de Arc toch nog eens de pees op. Hij wil duidelijk als eerste aan de pastis beginnen op de camping…
Km 45 is mooi, dat wel …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten