Dag 8 - 11 juli 2015 - is het zover: de laatste beproeving. De beklimming van de Télégraphe en de Galibier kondigt zich aan. Een aanloop van 12 km brengt ons naar de voet van deze beklimming.
We beginnen met de Télégraphe: als je deze eerste 12 kilometer beschouwt als opwarming kom je zeker bedrogen uit. Het zijn de eerste kilometers van deze beklimming die het zwaarst zijn, de laatste 4 kilometer vlakt het wat uit en na de top kunnen we ven op krachten komen met een lang recht stuk naar beneden tot in Valloire.
Na het dorp gaat het stijgingspercentage meteen naar een 10%. Gelukkig is het daarna even minder steil tot de laatste 8 km van de top. We komen nu boven de 2000 meter boven zeeniveau en de stijgingspercentages komen niet meer onder de 8% terecht. Hier zal het te doen zijn voor de echte berggeiten, de mindere klimmers zullen hier beginnen roepen om moeders, vaders of andere geliefden. Op de top zitten we iets minder hoog dan op de Stelvio, maar met 2642 hoogte mogen we zeker niet klagen.
De aandachtige lezer heeft gemerkt dat er een stuk afdaling in de rit zit. Dat heeft als grote nadeel dat we in het terugdraaien deze ook terug omhoog moeten... Met 3,4 % gemiddeld is dit geen zware beklimming meer, maar de bijna 5 kilometer zullen toch meermaals vervloekt worden door onze fietsers.
Phille Levis, de koning van de nacht, heeft zich de avond voordien voor het eerst in zijn carrière gespaard voor de ultieme etappe. Hij vecht voor de overwinning met een eveneens verrassende naam. Boris, die in de heuvels van Beauvechain een minutieus klimprogramma volgde, plukt de vruchten van zijn voorbereiding en dartelt naar de top. Hij haalt het nipt voor Phille Levis. Hij zal dus nog twee jaar moeten wachten op een glorierijke overwinning.
Km 45 is van minder belang vandaag, maar om geen stijlbreuk te houden:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten