Waarde
sportvrienden,
Nu de
laatste week voor het vertrek is aangebroken, dacht ik dat de tijd meer dan
rijp is om nog maar eens verslagje te schrijven. De voorbereiding van uw
verslaggever valt te klasseren onder de noemer “tweeslachtig”. Op zich heel
vroeg begonnen met fietsen (woon-werkverkeer vanaf januari), maar door allerlei
verbouwwerkzaamheden pas sinds de laatste maand aan langere ritjes toegekomen
(60-80 km).
Het was
vanuit die optiek dat ik toch eens een afstand had willen rijden die te vergelijken
was met hetgeen we op onze Tour de (Souf)France dagelijks op ons taloor
krijgen. Vandaar: rijden dedju!
Waar? In Vossem! 135km! Met wie? Aan de start in
Maleizen vinden we Philippe Levis & Koen terug, naast een aantal
doorgewinterde koerspaarden van WTC ’t Hoekske. Michael zou ons ook vergezellen,
maar die was heel vroeg wakker en dus voor dag en dauw aan een solo-ontsnapping
begonnen over hetzelfde parcours.
Wij van in
Maleizen dus op een drafje naar Vossem, inschrijven en wegwezen. De eerste
uren leiden ons in een vrij strak tempo over een heuvelachtig parcours via
Tombeek naar Waver en Grez-Doiceau. Op het menu onderweg onder andere de
Hagaard, de muur van Wavre (chaussée d’Ottenbourg) en de sympathieke klim naast
de Golf in Bercuit. Wat mij betreft: niet zo’n prima benen het eerste uur (zelfs
al zitten denken over excuses: "nieuwe schoenplaatjes", "nog niet gewend aan de
fiets", "mijn chakra’s en mijn aura waren niet in balans") Na een tijdje ging het steeds beter, maar toch
tevreden dat we in Grez-Doiceau aan de eerste bevoorrading aankwamen.
Snel wat hapjes
eten en drinken grabbelen en terug de fiets op. Even na de ravitaillement komen
we in een omvangrijke groep terecht waar het tempo ook stevig mag genoemd
worden. Twee trekpaarden/wegkapiteins van zo'n 2m bepalen het tempo en
waarschuwen de groep voor dreigend gevaar, puik werk! Over Beauvechain,
Bierbeek & Lubbeek maken we grote lus rond Leuven compleet en na een nieuwe
bevoorrading in Pellenberg zijn we volledig klaar voor de laatste loodjes. De
vermoeidheid begint natuurlijk te spelen, maar al bij al zeer tevreden over de rit tot
dan toe. (Onze vriend Philippe Levis is intussen ergens afgedraaid wegens geen goei benen en bijgevolg pijn aan zijn goesting)
Wij houden
ons intussen gedeisd in ons peloton, één van de tempobeulen waarvan eerder
sprake heeft zich intussen laten afzakken tot bij een dame in de groep, net achter ons. Koen en
ik kunnen daardoor genieten van een soort verbale paringsdans, waarbij beide
partijen elkaar langdurig en luidkeels het hof maken met verhalen over heroïsche
fietstochten in verre oorden. We zijn het nadien niet persoonlijk gaan checken,
maar het zou ons niet verbazen als daar iets moois is gebloeid.
Het enige
wat op dat moment bij ons bloeit, is de hoop dat we binnenkort terug in Vossem
zullen zijn, alwaar verfrissende dranken en heerlijke versnaperingen ons deel
zullen zijn! En zo geschiede, we rijden het inmiddels zonovergoten Vossem
binnen en op een terrasje in de zon doen wij ons te goed aan enkele Leffe’s en
de occasionele braadworst (het middagmaal der kampioenen).
Tot slot
rijden Koen en ik rustig vanuit Vossem naar Huldenberg/Maleizen, waar we moe maar
tevreden neerploffen in onze residenties en zien dat we zo'n 160 km op de teller hebben. Tevreden met wat achter ons ligt, maar vooral uitkijkend naar wat nog komen moet. Nog even en we zijn weer “en route pour
de nouvelles aventures”!
