Hoogtemeters in de Ardennen

Op de laatste 3 dagen van onze tocht naar de Galibier staan telkens heel wat hoogtemeters op het programma.  Reden genoeg dus om af en toe ook eens wat bergjes in te lassen in de voorbereiding.  

De vlag was ook mee!

Zo ook op 16 juni, een doordeweekse dinsdag. Zeven "fietsersmeteendoel" staan klaar aan het stationnetje van Méry voor de klassieker Tilff-Bastogne-Tilff: Michaël, Koen, Philippe L, Filip VD, Tim, Piet en Peter.  Het 7-tal wordt nog aangevuld met een andere Peter, schoonneef van Koen die wat trainingskilometers zoekt in de voorbereiding van zijn triathlon-seizoen. 

Tilff-Bastogne-Tilff is veel gezegd.  We doen niet de volledige afstand van deze cyclosportieve en komen dus niet in Bastogne.  En we vertrekken zelfs niet in Tilff.  Juister is Méry-Stavelot-Méry.  Dat klinkt iets minder berucht maar levert toch ook al 133 km en 2200 hoogtemeters op.

8 spaghetti's en 8 cola's in Stavelot

Na een aanloop van van een 20-tal km langs de Ourthe en de Amblève botsen we op de Côte de Chambrailles, een korte klim met percentages tot 21 %.  Daarna volgen de bergjes elkaar in ijltempo op.  Onder meer de Ancienne Barrière en de Côte de Wanne passeren nog de revue voor we aan spaghetti toe zijn in Stavelot.

Bijtanken op de Côte du Rosier

Na de stop krijgen we meteen de Côte d'Amermont op de maag en via onder andere de Côte du Rosier en La Redoute keren we terug naar het startpunt.  Op deze colletjes krijgen we telkens hetzelfde scenario.  Michaël neemt meteen enkele meters en glijdt dan verder en verder weg van de anderen om met hectometers voorsprong boven te komen.  Voorlopig heeft hij geen concurrentie. 

Eind goed, alles goed!

De rest van de groep kwam telkens in andere volgordes en met weinig verschillen boven. Nieuwkomer Koen bewees alvast zijn goede voorbereiding al klaagde hij deze keer over zadelpijn. Ligt dat aan zijn nieuwe positie op de fiets? Onze vaste klimmer Piet begon de dag rustig en kwam op het einde nadrukkelijker in beeld. Ook Tim bleek nog niets verleerd te zijn ondanks het gebrek aan kilometers. Philippe L hield zich aanvankelijk gedeisd maar verbaasde dan weer op La Redoute. En Filip VD, tja die houdt zich altijd in tot hij een terras ziet. En dan zijn er nog de Peters.  De ene kwam wat trainen als gastrijder en was steevast vooraan te vinden en de andere schreef dit verslag.