Wily Teirlinck Classic - 13 april 2013

Een voetballoos weekend: dé kans om de belangrijke 100 km-grens te bereiken. Jeroen N. heeft het lumineuze idee dat te doen op verplaatsing. De Willy Teirlinck Classic, startende in Liedekerke om van daaruit de Vlaamse Ardennen in te duiken, is ons doel en om 07.30 uur spreken we af bij Benoit om de fietsen in de wagens in te laden. We, dat zijn in dit geval: Benoit, Jeroen N., Kevin, VDP en ik (voor Mikel: Tim ;)).

Aangekomen in Liedekerke kleden we ons snel aan en schrijven ons in voor de tocht van 105 km. We hebben op de gps-file al gemerkt dat deze "slechts" 102 km lang is, maar dat zal ook wel volstaan zeker?
Goedgemutst vertrekken we in, eindelijk!!!, beginnend lenteweer en we proberen aan te sluiten bij een pelotonnetje. Dat zijn echter geen pannenkoeken, maar we kunnen toch goed mee. Toch wordt na een aantal kilometers wijselijk beslist deze mannen te laten gaan, we dreigen ons immers op te blazen en dat is niet zo'n goed idee gezien het aantal te rijden kilometers.

Na een 15-tal kilometer moeten we de eerste helling aanvallen: de Breestraat, waarna de Toepkapel in Brakel al snel volgt. Iedereen gaat nog vlot naar boven, maar de tegenwind is in het eerste gedeelte van de rit toch wel redelijk heftig. Vlak voor de bevoorrading na 38 kilometer moeten we nog over de Fayte in Parike, een redelijk zware helling al zeg ik het zelf. De bevoorrading doet ons deugd, goed eten en drinken en wachten op Kevin die k*k* gaat doen.

Alles op het lint!

Bij de bevoorrading komt ook Pieter, een collega van VDP aansluiten, een lichtgewicht, dus een klimmerstype. Dat mag hij meteen bewijzen met de Lobe en Les Plachettes, twee hellingen van meer dan 1 kilometer lang. U merkt meteen dat we op dat moment even in Wallonië vertoeven. We zijn dan ook op het draaipunt gekomen en krijgen eindelijk de wind meer in de rug.



Meer rugwind, maar ook meer verzuring en meer kleine hellinkjes die elkaar snel opvolgen. Eén van deze hellingen is een luxekasseihelling, de rest is steeds asfalt, al moeten we ook in razende vaart een slechte kasseihelling afdalen. Mijn fiets houdt het net en allen komen we veilig beneden.

Iedereen begint nu toch de kilometers te voelen, enkel Jeroen ziet er ogenschijnlijk nog fris uit. Jeroen zou wel eens een van de mannen kunnen worden die Piet en Peter het vuur aan de schenen legt. Al zijn de Vlaamse Ardennen geen cols natuurlijk, hou hem toch maar in het oog.

Na 90 kilometer zijn we plots VDP en Benoit kwijt na een afdaling, even vrees ik voor een valpartij, maar het gaat gelukkig maar om een platte achterband voor Benoit. Onze eerste en enig  pech tijdens de rit, dat valt dus wel mee.

We maken ons klaar voor de laatste 10 kilometer, maar groot is onze verbazing als we 5 kilometer verder weer aan het startpunt aankomen... Beetje straf dat je een rit van 105 km aankondigt, we zelf al uitvogelden dat deze eigenlijk 102 km lang is en dat die dan in praktijk slechts 95 km lang is! We willen echter per sé de 100 kilometer halen en doen nog twee toertjes rond het complex in Liedekerke. Als bezetenen maken we er een soort afvallingskoers van, maar tijdens het tweede toertje halen we dan toch onze beoogde 100 km. 101 om precies te zijn en halen ruim meer dan 25 km per uur.

Enkele impressies:

- Kevin kan niet aan kop van een groepje rijden, als hij aan kop komt versnelt hij een tweetal km/u waardoor hij een beetje wegrijdt. Daar nog wat op trainen en dat komt goed in juli!
- Benoit komt tijdens een lange rit soms in een soort trance terecht en begint dan de gekste dingen te roepen: Bergop met wind op kop, zalig!
- VDP had zijn eerste mindere dagje, al is hij super bezig dit jaar! Zou het kunnen dat hij zich wil bewijzen ten opzichte van zijn twee vrouwtjes?
- Jeroen N. rijdt elke helling autoritair aan kop naar boven. Zijn training loont duidelijk, enkel het hooggebergte is nog een vraagteken.
- Ik voel de vormcurve stijgen, met het goede weer begint nu dan ook de leuke periode eraan te komen.

Wij zijn verdekke goed bezig!