Zondag = fietsen met nog twee voorbereidingsmaanden in het
achterhoofd is dit bijna logica geworden en zo geschiede het dat ook afgelopen zondag weer
een aantal liefhebbers van de fiets afspraken aan het bankje aan den Blank.
Oorspronkelijk zouden ondergetekende, VDP, Benoit en Jelle zich wagen aan een
zondags avontuur, doch niet minder enthousiast begonnen wij in een totaal
andere bezetting aan onze tocht: niet minder dan twee Philles (Minner &
Levis), 1 Boris, 1 VDP, uw verslaggever en een gastrijder meldden zich present.
Frisjes alweer, dus de lange broek wordt weer uit de schuif
gehaald waar we hem enkele dagen eerder nog (voorgoed, dachten we toen) hadden
weggestopt. Een aangenaam eerste uur brengt ons richting Hoeilaart (altijd
fijne opwarmer) en over Rosières zetten we koers naar Waver, waar Phille Minner
zich aan kop zet en ons in gestrekte draf naar de Zoete Waters en Leuven
brengt.
Daar nemen we afscheid van onze gastrenner en Ph. Levis die
het welletjes vindt. (begrijpelijk na 120 km de dag voordien). Om toch een
respectabel aantal kilometers op de teller te krijgen, wordt de vaart naar
Mechelen gevolgd tot in Kampenhout (waar Ph. Minner afdraait). Onder impuls van
VDP gaat ook op dit traject het gemiddelde aardig omhoog.
Omdat wij eigenlijk weinig te zoeken hadden in Kampenhout,
besluiten wij, ondanks de vele toeristische en gastronomische troeven van
deze regio, toch terug te keren naar onze respectievelijke startplaats. Dat
doen we dan grotendeels via de
Mechelsesteenweg en een stuk door ’t veld (zo zijn we dan weer wel) en met
gebundeld oriëntatievermogen van de drie overblijvers lukt dat nog ook,
net op tijd thuis om gebraad met
kroketten te eten!
Conclusies van de dag:
- - Geen pech of oponthoud, of het zou Ph. Minner
die zich in het belang van de groep eens ‘de klassieke grap met de klikpedalen
en het rood licht’ bovenhaalt, waarvoor dank!
- - Zo’n 85 km afgehaspeld, geen enorme afstand,
maar genoeg om bij de aanwezigen een evenwichtige combinatie van tevredenheid
en verzuring op te wekken.
- - Toch ook enig sarcasme onderweg: “Ziet gij ’t
zitten, de Stelvio?” “Bwa, ja” “Ik feitelijk nie” of ook, na een korte steile
helling: “Voila, zo simpel is het, maar dan 60 keer zo lang”
- - Het wordt tijd om de klimmersbenen eens te
testen, de gevreesde woordencombinatie Tilff, Bastogne en ook wel Tilff valt
links en rechts, wordt ongetwijfeld vervolgd!
Verslag door Jeroen N.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten