Rit 3: Van Chalons-en-Champagne naar Verjaardagsfeest Noel Broos.

Het is krieken van de dag en de eerste fietsers met een doel kruipen uit hun tent om zich voor te bereiden op de langste rit van deze week (155 km). Zoals steeds zorgt dit voor een kettingreactie en al snel zijn al de fietsers en begeleiders naarstig bezig.  De weersvoorspelling doet menig deelnemer al puffen. Er wordt weer meer dan 30 graden voorspeld. 

Wim vlagt traditiegetrouw de rit af met zijn ondertussen bekende speech. “Mannen wees voorzichtig want op het thuisfront zijn er personen die jullie gezond en wel willen terugzien. Wel ja, dit klopt wel ... maar zou hem toch willen vragen om ons morgen ook veel geluk te wensen in het vinden van een café met terras. In deze streek zal menig belg dorst lijden. Op 155 km maar 1 etablissement gevonden waar we iets konden drinken. Dan was het nog wel een hotel chateau champagne met zwembad. Drinken mochten we , maar onze afgetrainde bezwete lichamen vond ze niet graag in haar zwembad.  

Ondanks de warmte gingen we aardig vooruit... Zo aardig dat we voor lagen op het snelste wedstrijdschema. We waren immers sneller op de middagmaal-afspraak dan onze begeleiders. Zo hadden we rond 13 uur 30 reeds 110 km in de benen... 

De laatste 45 km gingen nog gezwinder, alles te maken met een ultieme demarrage van de jarige achter een tractor... Jammer genoeg hadden we toen net het bewuste etablissement gevonden en konden we hem en de Smekke (Michael Smets) niet meer terugroepen. Ik denk dat Noel daar nu wel spijt van heeft van die demarrage want had hij kunnen kiezen ? ... Wij niet want zo kon hij zijn verjaardagsreceptie voorbereiden tegen wij eraan kwamen... 

En zo geschiedde . Wij  kwamen aan ... en de dag zal eindigen zoals ze begon met kriek ... 

Ik zou de vrouwen, vriendinnen , vrienden en kennissen effe willen briefen over jullie nabestaanden.

Michael Smets wordt de te kloppen man... we proberen alles om hem uit zijn cocoon te krijgen... maar halsstarrig weigert hij ieder vorm van alcohol. 

Peter en Pieter die gaan hun hoogtepunt krijgen later in de week.. wanneer het hooggebergte eraan komt... Al hoop ik voor Pieter dat dit eind oktober wordt want dan wordt hij vader... 

De brooskes zijn de brooskes, onafscheidelijk ... 

Dit geldt ook voor Tim en Jeroen ... zouden het broers zijn??? Maar ze concentreren zich al volledig naar de Galibier toe... 

Onze Koen heeft een probleem .. alles krijgt kleur behalve zijn benen en hij verstaat er geen bal van... Trek het je niet aan Koen wij verstaan het ook ni... 

Den Boris ... zijn vat was leeg vandaag... maar hij is het aardig aan het bijvullen nu... 

En tenslotte het blue team .. de Ph(F)illes... Zij zijn gewoon de Philles.. De ene krijgt wat Italiaanse les... En den andere Phille, Leen, ongelooflijk maar waar, ik zie hem hier voor mij met een Cola... Zoals je gevraagd hebt.. ik let erop...  . En de schrijver zelf.. die gaat nu afsluiten... Er moet nog wat gevierd worden .. maar alles blijkt rustig te gaan verlopen.. een camping zonder haag maar wel veel struiken... we zien wel waar we eindigen.

Dit verslag echter hier met het avondlied...

 “ O heer d’avond is neer gekomen, de zonne zonk het duister klonk ... de winden doorruisen bomen en verre sterren staan alom” ...

Santé en tot de volgende.         

                        

Verslaggever Filip Van Deuren