Rit 4 : Marcenay – Premaux-Prissey” - 137 km -1281 hm

Op papier een overgangsrit op het menu waar toch al wat zorgen zijn over wat er vandaag verteerd moet worden. Los van wat er gisteren allemaal is “verteerd” uiteraard: het was Noël zijn verjaardag en dat moest gevierd worden. In vergelijking met andere jaren was het dit jaar wel wat rustiger. Dat had niets met Noël te maken uiteraard maar wel met de apocalyptische temperaturen. Al worden de avonden desondanks wel wat langer voor sommigen.

De vierde dag en de kleine en grotere kwaaltjes komen bij elk van ons naar boven. Behalve bij Smekke. Ik vraag me af of hij wel weet dat we al vertrokken zijn en iets in de beentjes voelt.

Nog voor we goed en wel weg waren -ik vermoed na iets meer dan 5 km - bleek de Vandeuren zijn buitenband gesmolten. Op zich geen probleem, maar buitenbanden hadden we niet mee ( nu wel). De logistiek was nog volop aan het inladen wat ons toch wel een half uurtje heeft vertraagd voor we goed en wel konden vertrekken. En dan moet je je tijd wat zien te vullen.

Zeker op een drukke weg tussen de velden waar toch wel “ auto’s en een vrachtwagen voorbij zijn gereden.

Het grootste obstakel van de dag is een helling van 1,5 km aan 9,6% gemiddeld. Die is enigszins wat anders verlopen door mechanische pech van onze pechvogel van deze editie. 

Op 6 km van de beklimming heeft de versnellingskabel van Noël beslist het te begeven. Enkel de zwaarste versnelling achteraan beschikbaar. Hmm dat zal niet lukken. Verandering van plan bijgevolg voor het middagmaal dat verschoven wordt tot vóór deze beklimming, t.t.z tot halverwege de beklimming: Wat zijn tenslotte 300 à  400m met percentages van 15% en 21%. 

Beide ondersteuningsteams waren present. Deze keer waren de rollen omgekeerd en zat het team van de mobilhome op een terrasje (hun eerste nota bene) en niet ons logistiek team. Broodjes gegeten en de grote reservefiets genomen voor Noël en we konden vertrekken met 11. Een vergissing in communicatie had er al voor gezorgd dat Smekke al naar boven was gedarteld, de mobilhome tegemoet. Die kwam echter van de andere kant. Misschien dat hij toch al wat voelt want hij is niet meer afgedaald om te eten en heeft boven een broodje gegeten. Of is hij zo zeker van zijn benen?

Na 2 dagen te rijden in een desolaat landschap met enkel wat velden, lastige dazen en windmolens sloeg dat na een afdaling naar Origny plots om. Van graanvelden naar toch wat bossen, visvijvers, koeien en, ongelofelijk maar waar, een dorpje met een terrasje. Het voelt wel wat raar om terug wat mensen te zien en goede asfalt onder de wielen te hebben waar de steentjes los liggen en de pek in blaasjes op het asfalt staat. Het is duidelijk dat we al een paar dagen van huis zijn.

Misschien is het wel goed dat we op doorreis zijn en dat mensen te verbaasd zijn om een groep fietsers in deze hitte te zien voorbijrijden. Was dat even wennen in Dijon. Maar was het wennen voor ons of voor de puffende voorbijgangers?

Een paar wist-je datjes:

·        In de vorige edities werden er onderweg nog geregeld sanitaire stops gehouden. Tijdens deze editie is daar nog maar heel zelden vraag naar geweest. Alles is onmiddellijk uitgezweet. Maar zoals Piet terecht heeft opgemerkt: gelukkig dat we geen zware inspanningen moeten doen vandaag want het is gewoon te warm. Hoe warm het dan wel is geweest vandaag? Afhankelijk van het gps toestel heeft de maximale temperatuur onderweg tussen 39 en boven de 40 graden bereikt.

·        VDP: Ik denk dat je alleen witte truitjes had moeten meenemen dit jaar. Nog nooit heb ik zo gezweet en zout uitgezweet als dit jaar.

·        Jerre. Dit jaar worden temperaturen gehaald waar uw sponsen broekjes volledig tot recht zouden komen. Ook al hebben we dit jaar geen dood vogeltje gezien (gelukkig) wel veel andere verraste dode diertjes.

·        Benoit: Raar maar waar we zijn redelijk op tijd vertrokken elke dag, Tim heeft deze taak wat overgenomen, maar uwen Olympia was hier in deze bovenmenselijke temperaturen volledig tot zijn recht gekomen. Neem hem maar mee volgend weekend.

·        Johan: Dit jaar probeer ik ook op hartslag te rijden, maar ik heb wat raad nodig. Die blijft stijgen. Je moet toch enkel zien op hoeveel hij staat en zo hoog mogelijk krijgen? Toch?

·        Jelle: We hebben hier ne felle mee onderweg, maar die heeft wel genoeg adem om te kunnen praten onderweg

·        Kevin: Met Smets hier hebben we nog een deelnemer die zich goed verzorgt en niet drinkt en daarmee in een andere categorie terechtkomt. Nu komt hij automatisch als winnaar uit in zijn categorie. Volgende keer een eerlijke strijd in deze categorie? 

·        Ook dit jaar worden we weer verwend met heerlijk eten tot 3 maal per dag waar het team van de mobilhome elke dag naar op zoek moet gaan. Naar eten en ijs. Zeker met deze temperaturen om alles koel te houden.

·        Een klein puntje van commentaar voor het mobilhome-team. Zorg ervoor dat je Wim niet verliest in de supermarkt.

·       

Het logistieke team heeft zijn genot met op tijd een dinertje, maar ze staan altijd klaar om ons te depanneren en dan indien nodig op zoek te gaan naar de nodige reservestukken.

·        We zijn vandaag overgeschakeld op het drinken van thee in onze drinkbussen. Op een terrasje in Dijon onze kruiken kunnen vullen (Dat was ook spannend want we waren daar toch met de glimlach bediend). Iedereen doet zijn ijsblokjes in de drinkbus en na 20 km was het water al rond of boven lichaamstemperatuur ( het voelde warmer aan dan 37 graden).

·        Voor morgen hebben we afgesproken dat we zelf iets gaan zoeken om te eten. Nu we toch in een iets meer bewoonde wereld komen. Daarmee heeft het mobilome-ream morgenmiddag tijd om ook eens rustig een terrasje te zoeken en rustig wat te gaan eten. Hoe gaat het eindigen? Ze zijn nu al enthousiast aan het bespreken hoe ze dat optimaal gaan invullen.

·        Wij als fietsers verwachten morgen een temperatuur van 25 graden om te fietsen. 15 graden minder dan vandaag. Dat gaat verschrikkelijk welkom zijn.

Verslaggever: Boris