De laatste, steile meters van de Bruine Put |
In Dilbeek moeten we minstens vier keer op het kaartje kijken, omkeren, vloeken, de weg vragen, … Dat, de strakke wind en onze papbenen maken dat we gemiddeld maar aan 22,5 ronddraaien. We rijden zelfs zo fout dat we in centrum Brussel dreigen terecht te komen.
In Wemmel besluiten we een snel terrasje te doen om onze drinkbussen te vullen, we hebben dan immers nog 45 km voor de boeg en we zijn al 3 uur en half onderweg! Aan het terras staat een jongen van pakweg 12 jaar waarvan we nog proberen zijn quad te ruilen met onze fiets, maar na een droge “njet” kruipen we weer op onze vehikels.
Weerom compleet via andere wegen dan de route ons zou moeten voeren, komen we in Vilvoorde aan, waar ik bijna van kortbij met het asfalt kennis maak. Gelukkig was het al stilstaand en kreeg ik nog net mijn voet uit het klikpedaal. Over Machelen, Zaventem, Kraainem en Wezembeek-Oppem komen we in bekender gebied. In Tervuren zie ik eindelijk een einde aan onze lijdensweg en door het bos naar Jezus-Eik trekken we dan toch nog eens fors door. We zijn vooral blij thuis te zijn geraakt en nemen snel afscheid.
Het station van Vilvoorde: bijna de plek van mijn eerste klikpedaalincident |
Te onthouden:
· De Gordelroute kan je enkel aanvatten met een GPS, de bordjes zijn vaak weg of compleet onzichtbaar… Soms worden tevens onverharde stukken opgezocht.
· Één van mijn slechtste dagen sinds lang, gelukkig was ook VDP niet in zijn beste vorm.
· Oorzaken voor het bovenstaande? Slechte (korte) slaap door het Meivuur? Slechte benen? De harde wind? Het vele draaien en keren doordat we de route niet vonden?
· Een plannetje tekenen in Bikemap is onmogelijk, het zou nogal iets zijn.
· 110 km aan uiteindelijk 23,2km/uur
· VDP heeft zijn eerste 100km’er dus behaald, al was het niet allemaal even vlot :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten