Laatste test is geen al te groot succes

Zondag 30 juni, een klein weekje voor vertrek, de meesten reden de dag ervoor de Decathlon Classic, maar Jeroen N en ik kiezen voor de Vossem Pro Cyclo. Er wordt lekker weer voorspeld, maar 's ochtends hebben we beiden toch nog mouwtjes aan.

Via Tombeek, Waver en Ottenburg blijven we in den beginne op bekende wegen. Plots moeten we links op, de Tienne du Golf bedwingen, redelijk steil, maar de benen voelen redelijk goed aan. Enkel een rotte baan gooit even wat roet in het eten. Dat bolt voor geen meter! de mouwtjes gaan ondertussen uit en het wordt lekker warm.

Nog even een doortocht in Beauvechain en dan zoeken we voorgoed Vlaanderen op, we peddelen gezwind rond en de eerste uren draaien we met meer dan 26 km/ uur rond, maar na een 85 km draaien we om en de wind komt in het nadeel terecht. Met z'n tweeën begint dan echt de ellende. 10 km verder beslissen we even te stoppen, in Werchter drinken we een Ice-tea in café Oud Werchter. Je kan trouwens zien dat Werchter zich opmaakt voor een druk weekend. Zou daar iets te doen zijn?

Een getekende Jeroen verkent de rest van het parcours

Met hernieuwde moed pakken we de laatste 40 kilometer aan, maar het is lastig. Ik probeer verstoppertje te spelen achter de rug van Jeroen, maar ook dat lukt niet echt. Het is stoempen, stoempen, stoempen. Tot overmaat van ramp ben ik op café vergeten mijn drinkbus bij te vullen en moet ik wat rantsoeneren. Ook "echt" eten doen we niet en op het eind vreet dat toch wat aan de frisheid.

Jeroen doet 90% van het kopwerk (op z'n minst), waarvoor dank, en ik moet op de tanden bijten om bij te blijven. Meermaals zucht ik het oor van mijn kompaan. Tildonk, Meerbeek en Everberg brengen ons echter dichter bij huis, oef!

Wat een stijl!

De laatste loodjes met de Vossemberg kruip ik omhoog en het laatste stukje via Ganspoel, zonder Jeroen, zijn nog een ware marteling te noemen. Toch geraak ik thuis met 137 km op de teller.

Enkele conclusies:
- Niet de generale repetitie waarop ik hoopte, gelukkig gaf ook Jeroen te kennen dat het zwaar was.
- Dat het zo zwaar was, kwam vooral door de wind en door het feit dat we maar met twee waren.
- Een duizendtal HM, dat viel dus op zich mee.
- De eerste 90 km gingen dan weer wel vlot, ah ja met wind in de rug.
- Panikeren heeft geen zin, Bruno zal alles wel los masseren.
- Eventueel dinsdag nog een ritje en dan mag het gaan komen!