Dag 2 : Homblières - Saint-Cyr-sur-Morin 139 km - De onderschatte rit

 

 

Na een rustige nacht, voor de meesten, ontwaken we met  grijze wolken. Iedereen met zijn eigen ritueel, een loopje naar de WC, een tasje koffie, een berichtje naar het thuisfront…

 

Na 6 jaar maak ik terug deel uit van het peloton. Veel is er in de Jaren niet veranderd buiten dat de renners zich beter voorbereiden  Gelukkig is de begeleiding nog steeds top! Nogmaals dikke merci aan de begeleiders.

 

Maar we gaan verder naar de orde van de dag. Het startschot wordt gegeven door de waardige vervanger van Meester Wim, Elina. We starten over een “relatief” vlak parcours langs de Lu-frabriek van Jussy (waar Boris trouwens een maand geleden nog op werkbezoek was) en het kanaal van Saint-Quentin.

De km’s worden vlot afgehaspeld en zonder pech gaan we na 45km op zoek naar een terrasje, maar dit is tevergeefs.

Enige hindernis is een "Route barrée" bordje maar we doen of we dat niet gezien hebben.

Bij gebrek aan terrasje rijden we dan maar door tot we de begeleiders tegenkomen om broodjes en versnaperingen in te slaan.

Vandaag hadden ze een idyllisch plaatsje uitgezocht. De Cisterciënzerabdij Notre-Dame van Longpont wordt de stopplaats van de middag. Karl Van Nieuwkerke zou jaloers zijn op deze locatie. Vive le vélo denken we op dat moment nog…

 

Na de nodige versterkingen vertrekken we voor de laatste 54km. Al snel wordt het duidelijk dat ik gisteren het roadbook niet goed gelezen heb, want het venijn zat hem in de staart van de rit. De hellingen volgen zich  snel op en er vormen zich wat groepjes. Vanaf het moment we een helling zien, schuiven Tim, Kevin, Filip VD, Koen en Johan naar voren. De andere renners kiezen hun eigen tempo, vaak met nog wat overschot of niet. Tegen het allerlaatste deel van de rit, wanneer iedereen op het tandvlees zit, komt verrassend Boris bovendrijven. In het oog te houden voor de Ventoux!

Qua pech viel het vandaag dan weer wel goed mee. Een ketting die er af springt (Geert), een lekke band onderweg (Fille Van Deuren) en eentje net aan een terrasje (Phille Minner).

We drinken nog snel iets op een plaatselijke brocante, alvorens de laatste helling aan te vatten om  ons daarna via een deugddoende afdaling naar de camping te begeven.

De camping is mooi en we krijgen een soort festivalweide ter onzer beschikking om ons tentenkamp op te stellen. Veel feestgedruis verwachten we echter niet, de rit van vandaag heeft iedereen redelijk hard afgemat…

Energie om te petanquen wordt nog wel gevonden, maar ook in deze sport moet ik het onderspit delven.

 

 

 

 

 

Mijn verslag loopt op z'n einde want mijn pen is leeg net als mijn benen vandaag!

 

Jelle