Dag 3 : Saint-Cyr-sur-Morin - Villeneuve-les-Genêts 151 km - Met de wind vanachter

De ochtendstond heeft kleffigheid in de mond op dag drie. De twee voorgaande ritten en avonden kropen bij de meesten danig in benen en andere lichaamsdelen.

 

Mede hierdoor vertrokken we pas omstreeks 9.00 uur voor een rit van 151 km met in de voormiddag wat hoogtemeters en na de middag een vlakker parcours.

 

De meesten onder ons waren nog niet echt opgewarmd alvorens een klim van meer dan 2,5 km aan te vatten. Die bracht ons tot Gibraltar (voor u ons compleet gek verklaart: Gibraltar is een klein gehuchtje ergens in het hol van Pluto).

Sommigen gebruiken de helling om de beentjes al eens te laten vollopen, anderen zijn al lang blij dat ze de eerste helling heelhuids verteren.

Tot aan het terrasmoment, deze keer rond kilometerpaal 57, loopt het redelijk vlot. Er wordt een goed tempo gevonden en ook, gelegenheidsrenner in de voormiddag, Benoit doet zijn deel van het werk op kop van het peloton.

De patron van het etablissement “Fontaine Saint-Fiacre” is zo vriendelijk om zijn terras voor ons open te stellen. 12 cola’s, een Orangina, koffie en warme chocomelk later zijn we klaar om de volgende 30 km tot aan het middagmaal aan te pakken.

Eén korte en één langere helling tergt de beentjes van onze renners, mede door het feit dat de competitiebeesten in sommigen onder ons wakker worden. Er wordt voornamelijk geprobeerd om het wiel van Johan vast te houden. Geen sinecure, ik kan er van meespreken…

Gelukkig staat in Brannay aan het plaatselijke kerkje ons logistiek team klaar met baguettes, beleg en frisse dranken. Jelle moet een ander wiel steken wegens kapotte buitenband en ook Phille Minner moet aan de slag met opnieuw een platte achterband.

Na het middagmaal staat nog een 62-tal kilometer op het menu. Algauw moeten we echter weer halt houden. Minner staat WEER plat! Kevin vindt uiteindelijk het probleem, een minuscuul doorntje zorgt al twee dagen voor leeglopers.

 

Kristof VDP heeft ondertussen Benoit afgelost als gelegenheidsrenner en het parcours is hem beter gezind dan Benoit. Overwegend vlak en voor het overgrote deel wind in onze achtersteven. De kilometers tellen we dan ook vlot af en al snel beginnen we te dromen van de camping.

Omstreeks 16.30 bollen we daar dan ook eindelijk binnen en zien we nog de laatste 10 km van de Tour. Het aanwezige zwembad zorgt voor verkoeling en Bruno heeft zijn job als masseur weer opgepikt.

 

Op het menu van chef kok Christian stond vandaag spiering met pasta en ratatouille. Heerlijk!

Naar morgen kijkt vrijwel niemand uit, 163 kilometers in warm weer met toch opnieuw redelijk wat hoogtemeters. Maar ook dat zullen we waarschijnlijk weer tot een goed einde brengen zeker?

Wij groeten iedereen op het thuisfront en ik kan bevestigen: iedereen is redelijk braaf.

 

Tim