Dag 7 : Aizac - Carpentras 142 km - En op de zevende dag …. rusten wij 😊

Tja, wij zijn God niet, dus onze zevende dag … was absoluut geen rustdag, maar wel een hele mooie dag!!

We komen langzaam op gang

Je voelde al van bij het ochtendgloren op de “back-to-basic” camping in Aizac, dat de vermoeidheid begint toe te slaan, we kwamen allemaal wat langzamer op gang, misschien moesten we ook wat meer verteren na de vrij late maar hele lekkere barbecue, aangevuld met een Tabouleh uit het kookboek van Benoit. Van de rosé en andere goddelijke dranken zal het waarschijnlijk niet geweest zijn😊. Maar kijk het was dan ook heel warm, en hydratatie is heeeel belangrijk!

Het was Benoit zijn dag niet vandaag: even een paar kilometer rijden naar de plaatselijke boulangerie, om daar vast te stellen … dat hij zijn GSM niet mee had, op zich niet erg zou je zeggen, maar zit daar nu toch ook geld in zekers 😊. Dus even terug naar de camping, een sigaretje om wat te bekomen en mipmip, Roadrunner Benoit was weer weg, MET geld en kwam tevreden terug met stokbroden. Hij was dan toch een beetje onze God vandaag, hij brak ze en verdeelde ze over zijn “leerlingen” 😊

Met enige vertraging vertrokken we dus aan de laatste rit in lijn, met gastrijder Benoit vandaag, op papier met een moeilijke ochtend en een wat eenvoudigere namiddag. We vertrekken allemaal heel goed gezind, want de eerste kilometers gaan gewoon in dalende lijn en ik hoor niemand klagen. We rijden dan over Vals-les-Bains, waar het mineraalwater Vals wordt geproduceerd en gebotteld. Bij het buitenrijden ervan zien we de Ardèche opduiken, en dat niet voor het laatst vandaag!

10 seconden vóór Benoit uitvalt

We komen aan in Aubenas, dat we niet doorkruisen, maar via een ommetje passeren. Ik dacht te kunnen schrijven dat we hier probleemloos voorbij vlogen, maar Benoit besliste daar anders over, we draaiden net linksop, het werd ineens vrij steil en … Benne dacht: “Wacht eens, dat gaat hier vandaag niet alleen bergaf, ik ga eens even de zoveelste derailleur van de week in de spaken draaien!!” Hij moest dus al afhaken na 15 km, de sportdirecteur opgebeld om hem te komen oppikken, en de 11 overige renners (want Geert is vandaag ook veiligheidshalve niet mee vertrokken om zijn achillespees te laten rusten), gingen verder op weg naar de eerste helling van de dag, de Cöte de la Fontaine du Cade, iets langer dan 3 km maar al een stevige opwarmer, en voor sommigen de eerste kennismaking met hun spieren, of beter wat er na gisteren nog van over blijft!!

Vallon Pont d'Arc

Na die helling en vooral het voelt al heel warm aan hier, zoeken we snel naar ons terrasje van de dag, de “kilometerpaal 45”, maar die ligt ongeveer in Vallon-Pont-d’Arc en daar is het heel druk, marktje en vooral alle terrasjes in de schaduw zijn volzet. We besluiten dan maar door te fietsen tot aan le Pont d’Arc aan de Ardèche.

de Ardeche

We nuttigen in de lokale Auberge, een koel drankje, vullen de bussen, krijgen er zelfs nog ijsblokjes bij en dan allemaal de fiets op voor de beklimming naar de Gorges, via de Col du Serre de Tourre, een klepper van 3 km maar aan iets meer dan 8% gemiddeld, … en met deze warmte, 34 graden op dat moment, geen lachertje,….ik heb alvast niemand zien lachen 😊.

Maar iedereen geraakt vlot boven, er worden tussendoor mooie foto’s geschoten, maar we moeten wel oppassen want deze baan is vrij druk!

Er volgt een kleine afdaling gevolgd door de laatste “geklasseerde” helling van het roadbook, de Cote du Bois Bouchas, nog een kleine 2 km klimmen aan 5% gemiddeld.

En daarna volgen we de plateau van de Gorges, met prachtige zichten, maar met heel vermoeiende wegen, die pijn beginnen doen. We dalen, maar na elke bocht wacht de verrassing, verder dalen of …. lap, weer omhoog en dat zo ….vele kilometers lang!

 

We besluiten, gezien de hitte en de tijd, om net voor de laatste afdaling naar het dal, ergens af te spreken met ons logistiek team voor de middagstop. In het laatste stukje bergop daar naartoe, nog een lekke band voor Koen, en dat weer in de volle hitte. Gelukkig is Noël steeds in de buurt voor een drankpauze in tussentijd!! Eenmaal hersteld en boven aangekomen, staan de tafels klaar, dit was niet de meest idyllische plaats van de week, ergens in een klein grindwegje, maar er was een beetje plaats en … schaduw!

En vandaar sluit Benoit ook terug aan als fietser, echt mooi uitgestippeld, net voor de afdaling, zijn gemiddelde vandaag is “impressionant”!!

 

Oversteek van de Rhone

De namiddag begint dan met een lange afdaling, gevolgd door het oversteken van de Rhône via de Pont du Saint-Esprit, mooi maar niet fietsvriendelijk, of ligt het aan de “gestresseerde chauffeurs”.

De namiddag wordt verder heel kort samengevat door vlakke wegen, een heel mooi stuk op de Voies Vertes maar vooral door de afmattende hitte, tot op een bepaald moment rond de 37 graden, … en we zien al heel vaak een molshoop verschijnen, “de kale berg” in al zijn glorie 😊

Sommigen beginnen al te panikeren, anderen al te fantaseren, of is dat gewoon ijlen door de hitte, één ding is zeker, die berg daar in de verte is ECHT en geen fata morgana 😊

We rijden nog even door het hele drukke Carpentras tot net buiten de stad om aan te komen op de camping. Het was een prachtige rit vandaag!!

Op de camping komen kort nadien al wat extra supporters toe, dus aan alle mensen thuis, iedereen is goed aangekomen. We verwelkomen, Sylvie, Nadine, Janne en Stefke, Conny, Siel en Ine , en ook Kristel (mijn schoonzus) is erbij. Dus de tafel deze avond is nog een beetje groter geworden, het terugzien van de familieleden hartelijk. De spaghetti bolognaise gaat er heel goed in deze avond.

 

En nu staan we op de vooravond van de finale, de Mont Ventoux, het einddoel van onze trip.

Tijd om al eens terug te kijken op deze week, en persoonlijk zelfs nog iets verder dan deze week:

Je verslaggever met zijn vrouw/begeleidster Veronique en 2 toeschouwers

Ik heb 2 edities gemist, verplicht door “medische” redenen, hyperventilaties, en kort geleden zag het ernaar uit, dat ik ook deze editie misschien zou gemist hebben, maar kijk ik heb het gehaald, dus hoe het morgen nog verloopt, eerste of laatste, mijn overwinning is binnen. Ik heb een fantastische week gehad, ik heb terug dingen gedaan die ik een paar weken terug niet voor mogelijk hield.

Dit is een fantastische groep mensen bij mekaar, vrienden van alle leeftijden, een vernieuwd logistiek team, dat al zo geolied loopt alsof ze dit al jaren doen, de kok verwent ons dag na dag, iedereen bedankt voor deze week!! En ook de steun van iedereen thuis doet deugd.

Persoonlijk wil ik nog even zeggen dat we de “afwezigen” missen, dat we aan jullie denken!!

En ik wens Wim, die er deze editie voor de eerste keer niet kon bij zijn, veel beterschap en elke dag houden we je traditie in ere: “ Elina vlagt ons elke dag uit, met jouw woorden: “A cheval” … en we zeggen allemaal samen, “hou het veilig hé mannen”!!

 

FMED, deze week vergeet ik nooit meer, … we gaan er morgen allemaal samen voor hé !!!

 

Johan