Vandaag stond de eerste col op het programma gecombineerd met een lange rit van 145 km en ze voorspelden daarnaast nog zeer warm weer. Dat gaf toch wat druk bij de meesten en dat voelden we al van bij het ontwaken. Er werd gisterenavond beslist om al wat vroeger uit de veren te kruipen en inderdaad om 7u leek de camping (een kleine maar wel een zeer gezellige trouwens) al wat op een mierennest. Er werden al druk tenten afgebroken, bidons gevuld met poeders in alle kleuren en het onbijt ging vlot binnen.Benoit legde er de druk op en telde regelmatig af naar het geplande vertrek om 8u30. Maar net als bij de officiële start thuis, is het ons vandaag weer net niet gelukt om stipt te vertrekken, maar het scheelde alvast niet veel.
Net voorbij de start keken we al direct uit op het gebergte in de Vogezen dat er nog wat mistig bijlag, maar wel dreigend hoog. De eerste kilometers liepen vlot want we konden afdalen naar de vallei alwaar we al weer de snel de Moezel opzochten. Die ziet er hier al veel minder indrukwekkend uit dan de voorbije dagen, maar daarom niet minder idillisch. Eerste doel was Epinal na een kleine 20 Km maar dat mooie plaatsje was ons niet gunstig gezind. Tim kreeg in de eerste helling van de dag af te rekenen met een lekke achterband. Voor sommigen welkom om wat te rusten, anderen waren al aan het rekenen, want weer extra kassa voor de sponsoring van het goede doel. Maar vooral voor Tim vervelend. 
Na enkele kilometers hadden we weer prijs, nu was onze gids Peter het slachtoffer en weeral was het een lekke achterband, de leukste om te vervangen. Na het verhelpen van al die pech vinden we kort daarop de fietsroute richting Saint-Maurice de Moselle, waar we afspraak hebben met onze begeleiders aan de voet van de Ballon d’Alsace. Maar we moeten nog maar eens melden dat onze afspraak daar weer wordt verlaat, want op 5 Km van dat plaatsje verschieten we ons een bult: een harde knal luidt de volgende lekke band in en Peter was opnieuw de pechvogel van de dag.
Op het heetste van de dag - en daar waren vandaag pieken bij die ruim de 30 graden overschreden- kwamen we aan aan de voet van de col. Snel even alle bidons weer bijvullen, wat proviand tot ons nemen en de laatste herstellingen aan de fiets en dan kunnen we eraan beginnnen.Het wordt al snel duidelijk wat het verloop van de klim zal geven: iedereen zoekt direct zijn eigen ritme in de hoop dat vol te houden tot de top die 9 Km verder en een goede 620 m hoger ligt. Ook de verhoudingen zijn al snel duidelijk: onze 2 berggeiten vinden al snel hun tempo en houden dat vlot vol tot de top waar ze na 41 minuten aankwamen. Daarachter hesen alle anderen zich naar boven, luid aangemoedigd door de begeleiders die ons op strategische plekken vastlegden op de foto voor het nageslacht. Wim voelde zich net even Lomme Driesens wanneer hij ons aanmoedigde vanuit de voorbij rijdende mobilhome en Luc en Herman moesten niet onderdoen voor de cameraploeg van Sporza.
Na een gelijkmatige klim van 7% is iedereen uiteindelijk vlot boven gekomen en de tijdsverschillen lagen niet meer dan 10 minuten uit mekaar. Op zich een mooie prestatie met zo’n hitte. Alhoewel iedereen zich onderweg toch even heeft afgevraagd wat dat zaterdag gaat geven op de slotdag als de temperaturen de pan blijven uitswingen en de percentages de 2 cijfers gaan overschrijden.
Op de top worden de lege magen gevuld met lekkere broodjes en wordt het verloren zweet vlot aangevuld. Tussenin niet vergeten om te genieten van het mooie uitzicht en een groepsfoto te maken om te bewijzen dat we er wel echt geweest zijn en dan blij dat de eerst volgende kilometers vlot naar beneden zullen gaan.En die afdaling deed deugd, al was het maar om de koele wind in het gezicht en de recuperatie van de benen. Iedereen is vlot beneden gekomen en er werden topsnelheden genoteerd van 65 Km. We hebben hoop nu voor de verdere namiddagrit want belooft vlak te zijn of zelfs licht dalend.
In Belfort zien we niet alleen het Belfort hoog boven op de top staan, maar een enorme (Vlaamse) Leeuw kijkt op ons neer en ziet dat het goed is. We plannen om nog een terrasje te doen rond de laatste 25 Km maar of we vinden geen op het gepaste moment of we staan voor een gesloten deur. Er wordt dan maar beslist om ineens door te rijden tot aan de camping en daar te genieten van een welverdiend drankje.
We worden nog even op de korrel genomen met een pittige helling van 14,8% waarna we na 145 Km aankomen op onze camping in Mandeure. Wat kan een koel drankje deugd doen. Verdorie, mannen weten waarom J.
Te onthouden van de rit:
Hoe warm kan het zijn?
Zot zijn doet normaal geen zeer is het spreekwoord maar daar denken we sinds vandaag anders over.
Iedereen lijkt toch wel fysiek in orde en komt vlot door deze dag
Gegevens van de dag: 145 km, gemiddelde snelheid 22,8, 3 lekke banden, liters zweet en geen terrasje gedaan.
Proficiat hé mannen. Een eerste hoogtepunt van jullie trip. En volgens dat ik lees, toch een die wel in de kleren gaat hangen. Dus : vooral voor goede verzorging en zoveel mogelijk recuperatie zorgen.
BeantwoordenVerwijderenSpeciaal voor KV : veel groetjes van Jonas en Mathias, die regelmatig vragen waar nono nu zit.
Hou er de moed in.
PaVDP
Yo de mannen, ne dikke proficiat voor jullie uitzonderlijke prestatie. Zo te lezen hebben jullie als volleerde berggeiten (sorry bergbokken) de ballon beklommen. We hebben gans de dag aan jullie geddacht want wij liepen hier al te puffen zonder die ballon voor de voeten. Geniet van de (volgens de reisroute) iets rustigere dag en ...hou het veilig.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes van het thuisfront
Mama Erna en Papa Yves