Rit 5: Mandeure - Pontarlier (gesponsord door Coreo, Pips Luppens, Aberis en Bisson)

Ontbijt

Voor de 5^de dag van onze expeditie werd iets minder mooi weer aangekondigd: bewolking en kans op regen. De bewolking was er maar we konden ons af en toe warmen aan een paar opklaringen. En de regen beperkte zich tot 2 druppels per persoon.  De rit zelf kondigde zich aan als een relatieve rustdag: Slechts 92 kilometer voor de boeg maar toch ook twee serieuze hellingen.  Alles begon heel voorspoedig. Iedereeen was mooi op tijd klaar. Opstaan, aankleden, kruiken vullen, zakken vullen met gellekes en bars, banden bijpompen en eten: het begint routine te worden. Tim had wat problemen met de as van zijn achterwiel maar, voorbereid als we zijn, kon hij vandaag op “stap” met de reservefiets. 

Het peloton houdt zich koest

De eerste kilometers verlopen vlot aan een rustig tempo. We maken één tussenstop omdat Philippe Minner een serie sms-jes krijgt. Als verantwoordelijke vader laat hij ons stoppen om even te lezen wat zijn dochters te vertellen hebben.

 

Piet, Jeroen en Geert versnellen

Na 22 kilometer komen we aan de voet van de Côte de Maîche, een helling van 8 kilometer. Zulke lange hellingen rijden we doorgaans allen op eigen rustig tempo omhoog maar deze keer spelen een aantal klimmers een bergrit uit de Ronde van Frankrijk na. Piet, Jeroen en Geert maken tempo en bereiken met weinig tijdsverschillen de top. Mannen toch, hé! 

Boven op de Côte de Maîche

Luc en Herman volgen ons bij deze klim op de voet en maken boven de klassieke groepsfoto.  

Via een glooiend landschap rijden we daarna verder en verder de Jura in.

 

Terras

We kijken uit naar terrasje en anders dan daags voordien vinden we dat ook. We nemen er onze tijd en Filip koopt er zelfs een krant om op de hoogte te blijven van de actualiteit in de Ronde van Frankrijk. Hij heeft pech want zijn aankoop blijkt al “over tijd” te zijn.  We dalen daarna geleidelijk aan naar Morteau om vanaf daar even de Doubs te volgen. Met Boris op kop rijden we dan naar Les Gras waar de tweede helling van de dag op ons wacht.  Daar krijgen we hetzelfde scenario en rijdt bovengenoemd trio snel naar boven. Deze keer mengen Peter en Benoit zich ook in het debat. Een beetje trainen voor de bergen van de laatste dag kan geen kwaad. Bovendien weet Benoit, die ons vandaag gidst met zijn GPS, dat we voorbij de top alleen nog maar moeten dalen tot de camping in Pontarlier.  

Johan, die de eerste dagen wat last had van de knieën, blijft deze hellingen voorzichtig en op hartslag oprijden. Hij is, onder andere daardoor één van de weinigen die geen zere benen heeft.  Ook Philippe Levis blijft trouwens vlot volgen ondanks zijn zere knie. Voltaren en de nodige opwarming doen hun werk.



Concentratie

Op de camping nemen we tijdelijk afscheid van Kristof. Hij verlaat ons anderhalve dag om in Parijs de proclamatie van zijn Norica bij te wonen. Zo mist hij wel de schuimwijn mét hapjes die de jarige Noël en de kersverse vader Jeroen trakteren.  De camping zelf valt trouwens weeral mee. Proper en mooi gelegen.

Afrika

En op één of andere manier wanen we ons in tropisch Afrika.   En de begeleiders? Die blijven hun werk voortreffelijk doen. Johan, Wim en Bruno blijven scoren met lekkere maar voedzame maaltijden. En Luc en Herman kennen ondertussen alle fietsenmakers in Frankrijk en omstreken.

(verslag geschreven door Peter)