Rit 8: Saint Rémy de Maurienne - Alpe d'Huez (gesponsord door VZW Basilius)

Zaterdag 9 juli : de laatste, het einde, de finale, de apotheose of hoe je het maar noemen wil.

Op het programma: 78 kms, na 6 kilometer de beklimming van de Col du Glandon, om dan na een lange afdaling en een tussenstuk naar de voet van de Alpe D’Huez te rijden, wat de bekroning moet worden van een fantastische week...

Het verslag van deze rit begint eigenlijk de avond ervoor al: Wim Vandeuren stelt voor om de Col du Glandon te gaan verkennen, 6 man grijpen hun kans om dit voordeel mee te nemen voor de volgende dag: Boris, Noël, Minner, Vandeuren, Kristof en Tim.

Twee uur later komen ze terug en blijkt hun voordeel eerder een nadeel: “Ik rij daar ni op!”, “Erger dan de Ventoux” en “Daar geraken wij nooit ni over!” zijn enkele van de uitspraken die de rest te horen krijgt...

Enkelen beginnen echt te panikeren, het blauwe team vliegt verassend vroeg naar bed, en al snel is het rustig op de camping: enkel 2 frisse chauffeurs Wim en Koen en een halvegare blijven nog 1 (2?, 3?, ???) glaasjes te veel drinken.

's Morgens de dagelijkse routine, op het eind van de week begint iedereen vlot op tijd klaar te geraken voor het vertrek.

Om 8u45 vertrekken we dan aan een uiterst rustig tempo tot aan de voet van de Col du Glandon, die we na 6 kilometer bereiken. Een laatste stop en we zijn weg: 21,3 km aan 6,9% gemiddeld, en de laatste kilometers constant boven de 9%.

Al snel blijkt dat sommigen zich -, voor zover mogelijk – zullen sparen op deze berg: berggeit Peter wordt achteraan gesignaleerd in het gezelschap van Benoit en Kristof, andere berggeit Pieter in een groepje net daarvoor met The Blue Team... Jeroen ruikt zijn kans op de punten op een col buiten categorie en vertrekt net iets rapper, in het gezelschap van Noël. Daar tussenin rijden Johan (zoals steeds op hartslag, Geert (zoals steeds op kracht), Tim zijn conditie wordt steeds beter en rijdt een lekker tempo en Boris rijdt iets voor “de blauwen”.

Na een tiental kilometer klimmen is er in deze berg een welgekomen tussenstuk: 1 kilometer waar het zelfs even afdaalt: dat deed deugd! Zoals ook de enorme aanmoedigingen van onze 3 wagens: Team Mr en Miss Dockx, Team Wim, Wim en Koen en team Mikel en Sandra: bedankt hiervoor, alsook voor het vullen van de drinkbussen en het verzorgen van de foto- en filmreportage!




Na dat welgekomen stukje afdaling stijgt het opnieuw naar 6, 7, 8, ... 13%, en wordt het zeer zwaar. Peter en Piet rijden weg van hun groepjes om toch maar rustig te versnellen, voor de rest verandert er niets: rijden rijden rijden, stoempen stoempen stoempen. Op 6 kilometer van het eind een kleine domper: 1 van onze fietsers krijgt zijn hartslag niet meer onder controle, en beslist om voor de rest van deze klim in een busje te stappen in de hoop om toch maar de Alpe d’Huez op te kunnen rijden: jammer maar een verstandige beslissing, geen onnodige risico’s is de boodschap!




De andere 12 fietsers komen zonder al te veel problemen boven op deze prachtige berg, ieder aan zijn tempo. Jeroen bereikt als eerste de top gevolgd door verrassing-van-de-dag Tim, en dan de rest van de bende. De tijdsverschillen op de top lopen op: ongeveer 35 minuten.

Na een korte stop, wat eten en drinken vertrekken we voor een lange afdaling, met tussenin nog 2 serieuze knikjes terug bergop, wat voor de meesten onder ons pijn doet, amai!

Nog een tussenstuk van een 10-tal kilometer en dan komen we aan de voet van de Alpe d’Huez, waar we verwelkomt worden door Sylvie (vrouw van Peter – eeeuuh excuseer Sylvie: mademoiselle en niet madam ;-) ) en een vriendin van haar: Christine, die ’s morgens al de Alpe d’Huez was opgereden... Haar tijd blijft onbekend. De verwelkoming met spandoek vol ballonnen mislukt ietwat: door de warmte zijn de meesten ballonnen al gesprongen voor we daar waren, maar toch bedankt voor de moeite! Iedereen maakt zich klaar voor de finale. Sommigen willen knallen, sommigen rustig oprijden en sommigen weten dat ze zwaar gaan afzien...

En dan: 10 – 9 – 8 – 7 – 6 – 5 – 4 - 3 – 2 – 1 START! Zoals steeds geeft Wim vol enthousiasme het startschot, klinkt zijn “Allez hein mannekes!” ons in de oren en we zijn vertrokken...



Deze berg begint onmiddelijk met stukken tot 12-13%, onmenselijk zwaar dus voor sommigen... Van bij de start lanceert Pieter Benoit, maar deze laat zich verassen en is niet mee. Pieter zou niemand meer terugzien tot boven op de top.

Over de beklimming van deze berg zijn veel verschillende versies: de ene rijdt er “vlot” op, de andere rijdt er op zonder te stoppen, andere stoppen 1 of 2 keer, sommigen krijgen hun klop na de hele week in de top van het bergklassement gestaan te hebben en dan zijn er nog 3 die gewoonweg sterretjes zien, 10 keer stoppen, alles geven maar er toch geraken...

Voor de nieuwsgierigen onder ons: Piet kwam het snelste boven, op 1u11min. VDP kwam als laatste binnen, op 2u03 minuten.

En de volledige “uitslag”:

Pieter – Peter – Jeroen – Philippe – Tim – Minner – Johan en Boris samen – Geert – Noël – Filip VD en Benoit samen - VDP

Ik hoop in de loop van de week van elke renner een verslagske te krijgen, zodat we dat hier later nog eens kunnen posten...

Conclusie van het hele verhaal: een fantastische bende fietsers met sublieme begeleiders! De vriendschapsbanden zijn weer aangetrokken. We hebben het overleefd.

THATS IT! (Ik moet stoppen met het verslag want mijn batterij is plat ;-) )

FINISH

See you in july 2013…