Rit 7: Culoz - St Remy de Maurienne (gesponsord door Guido Michiels)

(Wegens slechte verbinding vandaag opnieuw geen foto's)

De eerste regen van onze trip valt dan uiteindelijk toch in de nacht van donderdag op vrijdag. Het aangekondigde onweer komt met vertraging aan, maar heeft zich duidelijk ook opgebouwd in hevigheid.

Het overleven van de nacht is niet voor iedereen zo vanzelfsprekend.Daar waar de ene wat water binnen heeft, de ander struikelt over de de tenten tijdens een nachtelijk plasje blijft de ander wakker gehouden door het ritmisch geronk van enkele ‘schone slapers.

Toch is iedereen weer om 7 uur stilaan wakker en maakt zich op zijn eigen ritme en opgebouwde routine klaar voor de rit die volledig in het teken staat van de volgende dag die volgens Noël en Johan, nadert, en nadert en ook nog eens dichterbij komt, alsof Urbanus het zelf zou gezegd hebben.

De rit van vandaag loopt over 99 km met 2 klimmetjes die in het rittenschema werden opgenomen. Zo te horen bij het ontbijt hebben de verschillende ploegen hun tactiek om het puntenklassement te beïnvloeden. Laten we de rit schieten vandaag en focussen op morgen of vandaag punten sprokkelen?

De procedure voor de start meldt zich aan en Benoit roept af hoeveel minuten nog voor de start. Net voor de start een korte maar duidelijke melding van Noël: Nog 5 minuutjes. Hij is lek zonder te zijn gestart. We hebben onze eerste retard van de dag en na het vervangen van de band wuift onze Wim de koers op gang zoals het hoort met een witte zakdoek. Het schema van de dag is nauwkeurig getimed. Na 42 km hebben we een verplichte stop in Saint-Alban-Leysse. Kristof ‘VDP’ komt er vandaag weer bij en zal om 10u40 aankomen in Chambéry waar hij door onze logistieke begeleiders zal worden opgepikt en worden gebracht naar deze tussenstop.

Voor onze aankomst in Saint-Alban-Leysse was er één klim van 2,6 km aan 5,4 % gemiddeld. Bij de aanvallers van de dag zit uiteraard de vertrouwde aanval van Geert bij de eerste meters van de klim. De korte afdaling brengt ons naar een zoektocht voor een terrasje in dit dorpje, wat niet onmiddellijk is gevonden. We vinden een klein cafe/hotel met enkel stoelen buiten en de stamgasten reeds aanwezig. Het opnemen van het eerste drankje lukt dan toch in 3 keer en het is niet duidelijk of wij een bezienswaardigheid zijn of enkele van de stamgasten van dit cafe. Onze timing was echter zoals een zwitsers horloge, ook al rijden we verder weg van Zwitserland. VDP en onze logistiek team zijn op 2 km van onze afspraak wanneer we ze bellen. Uiteraard wachten we nog tot VDP zich heeft klaargemaakt voor vertrek en om ons volledig voor te bereiden bestellen we nog iets. Op het menu in het cafe voor vrijdag staan mossel/friet, maar Luc en Herman zien het niet onmiddellijk zitten om hier te lunchen. Nu nog kruiken vullen met water en de resterende 57 km en volgens de routeberekening nog 600 hoogtemeters van de 1120.

Met VDP terug, wordt er unaniem beslist dat VDP kop mag rijden om zijn terugkomst te vieren. We zijn echter zo braaf dat we dit niet aan hem alleen overlaten en gewoon rondrijden zoals gewoonlijk. We zijn ook zo voorbeeldig dat wanneer we een deftig fietspad vinden er niet wordt getwijfeld en dit onmiddellijk nemen ook al wijkt dit af van onze route en we uiteindelijk een parking moeten oversteken en via de parking van een flatgebouw en een doorgang aan dit gebouw weer op de weg komen en van hieruit onze route verder zetten. Spijtig genoeg brengt dit ons op een drukke baan die we ongeveer 20km moeten volgen alvorens we deze kunnen verlaten. Het is nu ook duidelijk de bergen komen dichter en dichter en er wordt luidop gegist hoe hoog deze bergen zijn. Is het de angst voor wat morgen gaat komen of de bevestiging dat we klaar zijn voor deze uitdaging. Deze 20km worden aan een razend tempo afgereden om ons hier zo snel mogelijk weg te brengen van deze drukke baan en er wordt netjes op een lijn een gemiddelde van 30 km/u gehaald.

Eindelijk deze baan verlaten en een lang recht stuk dat vlot loopt en omdat wij onze benen niet voelen, en dus niet hoeven te sparen voor morgen ( amai wat er al niet wordt geschreven om zichzelf moed in te praten) wordt nog eens een poging aangegaan om op dit stuk 60km/u te halen maar zonder meer details van het falen weer te geven hebben de enkelingen die dit hebben geprobeerd gefaald. Geen zorgen morgen wordt het wel gehaald in een afdaling. Als ge hier nog geen dorst van krijgt. Met nog 19km te gaan houden we onze volgende stop op een terrasje. Net voor het zitten zien we een paar Leffe parasols en gaan we onmiddellijk tot ginder. Vandaag is er geen Marlène aanwezig zoals op onze camping gisteren, maar enkelen volgen aandachtig wat wordt genoteerd op onze bestelling door onze serveuse. Niet om uit de hoogte te doen, maar wel vanuit een hoog panoramisch zicht op de bergen bekeken. De officiële benaming luidt: Toekijken om de rekening te controleren.

De routebeschrijving gaf aan dat we 1120 hoogtemeters moesten overwinnen op deze rit. We moeten er nog 500 doen om tot dit totaal te komen. En dit allemaal in 19km? Gelukkig blijkt dat voor het eerst de routebeschrijving een aantal hoogtemeters aangeeft dat we helemaal niet halen. We bevinden ons nu volledig omringd door bergen die hoger uitreiken dan we wel zouden willen. We weten dat we hier morgen ergens over moeten en hoe meer we vanaf hier kunnen sparen hoe beter zie je iedereen denken. Het komt dus goed uit dat we minder hoggtemeters moeten doen dan gepland. Desalniettemin hadden we de laatste klim van de dag van 2,1 km aan gemiddeld 5,7 percent niet hoeven nemen, maar het was wel op rustigere wegen en wat is nu nog deze bult op de wegen tegen wat morgen gaat komen.

Onze camping ligt toepasselijk in de Rue du Camping en naast een grote zwemvijver waar wel wat volk aan het genieten is in dit warme weer. Naast onze mobilhome staan 2 chalets en in geen mum van tijd wordt er door een groot deel beslist om in een chalet te slapen. Het kaf wordt hier van het koren gescheiden. Er blijven er vijf over die in een tent slapen en Peter merkt terecht op dat al diegenen die ooit bij de scouts hebben gezeten in een tentje slapen (vertrouwde habitat) op uitzondering van Piet, maar Piet is een vertrouwde rugzaktoerist die van een tent zijn vertrouwde omgeving heeft kunnen maken onder andere op dagenlange tochten in Corsica.

Vanop onze kampplaats hebben we zicht op de twee bergen waar de col du Glandon aanvangt en vanwaar onze tocht morgen begint en de zenuwen voor morgen beginnen al op te komen. De vijver nodigt uit voor een korte plons in de vijver, het water is maar een paar centimeter koud. Bij de dagelijkse rituelen horen ook de recovery drinks en de rij wachtende voor een massage van onze masseur van dienst ‘Bruno’. Hij heeft zich echter een beperking opgelegd tot 4 klanten, maar Tim heeft zich geroepen gevoelen om Bruno bij te staan. Onze Wim komt met een ingeving om onze gedachte te verzetten en de lachspieren nog eens te testen, maar hiervoor verwijs ik jullie graag naar het logboek en de pagina met het vertaalspelletje. Tijdens het zoveelste smulfestijn van deze week komen onze eerste supporters voor morgen toe met onze huurwagens voor de retour op zondag. Mikel en Sandra komen als eerste aan en kunnen nog gezellig meeschuiven aan tafel. Niet lang daarna komen Wim en Koen aan die zich duidelijk kostelijk hebben geamuseerd onderweg en ook interessante lectuur meegebracht die van een groep mannen zonder vrouw na een week net een bende gibberende gelukkige schoolmeisjes maakt. Om nu te zeggen dat de rest van de avond rustig gaat verlopen om morgen fit te zijn kunnen we zoals op geen enkele andere avond voor iedereen beloven. Één ding is zeker, morgen wordt het hoogtepunt van de reis en hopelijk nog wat energie over het einde van ons avontuur te vieren.

Gegevens van de dag:

99 km

24,8 km/u

2 (jaja 2, eindelijk) terrasjes

1 maal lek: Noël nog voor het vertrek

608 hoogtemeters