Ik voel meteen dat de benen niet "je dat" zijn en maak me dan ook op voor een lange, pijnlijke tocht. De anderen, de ene warm, de andere zomers gekleed, voelen zich wel sterk. Lap, geen partner om mee af te zien vandaag...
Na een dikke 15 km komen we bij afspanning "Den Deugniet" aan waar we ons inschrijven. In het begin is het nog tamelijk frisjes, maar al snel breekt de zon door en fietsen we in een aangename temperatuur richting Beauvechain. Enkel de tegenwind zorgt voor echte moeilijkheden, echt grote hellingen zitten er vandaag niet in het parcours.
Nu ja, enige moeilijkheid, ik lieg. Mijn benen zijn enerzijds een niet te onderschatten moeilijkheid en de wegen zijn een catastrofe anderzijds. Bij sommige wegen vraag je je niet af of er putten in het wegdek zijn, maar of er naast de putten nog een stukje asfalt te bespeuren valt...
Kort voor Wasseiges, ken ik een eerste moeilijk moment, ik moet op een recht stuk met wind op kop lossen en krijg het gat niet meteen gedicht. Gelukkig komen we al gauw aan het draaipunt en dus de bevoorrading toe. Ik kan even op adem komen en wat krachtvoer tot mij nemen.
Na het draaien rijden we vooral met wind van opzij of in de rug, dat gaat dus al wat makkelijker. Al spelen de kilometers ook hun rol, de benen beginnen fameus te verzuren en tel de kilometers af. Als we Bierbeek bereiken is het einde in zicht, maar toch ken ik er nog mijn tweede slechte moment. Gelukkig heeft Jeroen dit gemerkt en neemt hij me op sleeptouw. VDP en Benoit zijn immers in het zog van twee anderen mee geglipt.
Mijn twee slechte momenten (buiten het algemene slechte gevoel) kwamen er gelukkig op de momenten dat een rustpauze nakend was, want al snel komen we in Haasrode aan. Even op het terrasje van een drankje genieten en dan de laatste 15 kilometer naar huis. Een laatste moeilijkheid is de Grote Kei in Neerijse en dan ben ik thuis. 120 km heb ik (VDP en Jeroen 130 ongeveer) op de teller, blij dat ze voorbij zijn... Er is nog werk aan de winkel, maar ik zit op schema denk ik. Twee jaar geleden zijn er ook wel slechte dagen de revue gepasseerd.
 |
| Wat een beesten! |
Te onthouden:
- Ons groepje wordt in het begin van de rit opgeschrikt door een besluiteloze kat. Oversteken, niet oversteken, toch oversteken en dan maar voor VDP's wielen lopen. Een welgemikte stuurslag katapulteert het beestje naar veiliger oorden.
- Benoit kreeg weer heel wat telefoon, bij één van die telefoontjes vliegt zijn smartphone door de lucht waarna deze op het scherm 3 meter over de grond schuift. Bij het trachten oprapen van het ding stampt VDP er nog eens tegen. Per ongeluk of wil hij op deze manier de andere teams demoraliseren?
- Er vielen nog wat zaken op de grond, een bidon van VDP bij een kassei-afdaling en de GPS van Benoit.
- Het is uiterst opmerkelijk dat er geen platte banden te bespeuren vielen. Op zulke wegen zou dit immers geen verassing mogen zijn.
- Ik heb van de 120 km er maximaal 1 op kop gereden. Sorry guys...
- De drie anderen waren zeker in orde, we komen er wel! Nog twee maanden, de zone van de waarheid komt er aan!
Tot Fiets!
1 ding ben je wel vergeten te vermelden: je memorabele sprint van 20m! (en de gevolgen ervan;-) )
BeantwoordenVerwijderen