Tilff - Bastogne - Tilff 24 mei 2013

Een hele week lang werd het weerbericht angstvallig in het oog gehouden. Op maandag werd nog sneeuw voorspeld, gelukkig werd dit donderdag ontkracht en werden 8 fietsers met een doel gevonden die vrijdag in den vroege naar Tilff wilden/konden afzakken.
De drie oorspronkelijke Blue team-leden, Boris, Tim, Jelle, Benoit en VDP stapten uit de wagens ter hoogte van Tilff en de fietsen werden klaargemaakt voor vertrek. Moeilijke keuze was de kleding: Het KMI voorspelde zowat alles wat mogelijk is in één dag. De meesten maken daarom  de goed ingeduffelde vestimentaire keuze. Vlak voor vertrek toch nog een tegenslag: Minner zijn band begeeft het al voor vertrek. Nieuw binnenbandje en we kunnen op weg!




De fietsen worden vakkundig van de wagens gehaald

Na de eerste 20 kilometer, die op en af gaat, komen we aan de eerste echte beklimming, de côte de Chambralles, is niet heel lang, maar de eerste stukken zijn verdomd steil. Ik wil mijn teammaats tonen dat ik er zal staan in juli en doe meteen een gooi naar de bergpunten. De anderen laten gelukkig begaan en ik mag als eerste boven komen. Het is voor iedereen meteen wel puffen. Dit zijn we duidelijk niet gewoon in eigen gouw!

Vanaf dan volgen de hellingen elkaar in sneltempo op. De côte de Werbomont en de Ancienne Barrière zijn zogenaamde lopers. Meer dan 4 kilometer lang, maar niet steil. Percentages die rond de 4 à 5 schommelen. Niemand heeft er echt problemen mee, enkel voor Jelle is het al duidelijk: het wordt een lange, zware dag. Het enige dat op dat moment van tel is, is karakter tonen en voortstoempen op die pedalen.



Fille VD en Levis komen boven op de Ancienne Barrière

Daarna begint het steilere werk: de côte Saint-Jacques en de côte de Wanne zijn echt wel steile, lange hellingen. Iedereen zoekt een aanvaardbaar tempo om boven te komen. Alleen of in kleine groepjes druppelt iedereen binnen. Buiten een occasionele druppel hebben we tot dan nog geen regen gezien. Enkel in de afdalingen is het wat frisjes, maar de sfeer is toppie! Na de Wanne dalen we af naar Stavelot alwaar we het middagmaal nuttigen. 7 spaghetti's ham en kaas, Boris doet moeilijk en bestelt een bolognaise :)

Het eten is nog niet verteerd of we moeten de Amermont bedwingen: een smeerlapje met percentages tot 21%, gelukkig vlakt dat percentage nog wat af, maar de hartslagmeters hebben moeite om deze plotse omhoogslaande hartritmes te volgen. Na de Amermont dalen we af naar de voet van de Rosier. Deze editie van T-B-T is dit de helling die me het meest heeft doen afzien. Op de koop toe start het halfweg de helling te hagelen. Ik heb moeite een goed ritme te vinden en moet met lede ogen aanzien dat velen mij passeren. Na meer dan 4 kilometer is ook deze helling gelukkig gepasseerd en via de Côte de Xhierfomont komen we aan de Amblève die we een 15-tal kilometer volgen. Even wat tijd om te rusten en de molen draait lekker rond.

Het is dan uitkijken naar de bordjes "Remouchamps". We weten immers dat de Redoute daar op ons ligt te wachten. Na nog extra gellekes en drank binnen te gieten beginnen we er aan. Het eerste deel tot naast de autostrade valt nog mee, maar daarna gaat het van steil tot enorm steil. De Triples komen stoempend boven, dan weet je dat de Compacts het moeilijk gaan krijgen. Zeker na 120 kilometer is het ontzettend moeilijk om bij percentages rond 21% een compact rond te krijgen... Vier fietsers moeten dan ook voet aan grond zetten. Boven vervloekt iedereen nog eens deze Redoute en groeit ook de bewondering voor de profrenners die hier op vliegen alsof het niets is.

Nog een dikke 10 kilometer en de côte de Hornay later komen we aan de wagens aan. Moe maar voldaan kruipen we de wagens in, terug naar moeder de vrouw!

Enkele besluiten:

- Jelle heeft zijn trainingsachterstand nog niet helemaal weggewerkt. De laatste maand voor vertrek mag hij dus niet verzwakken. Het is immers money-time aan het worden. Toch ook een pluim dat hij het uitrijdt. Dat zou twee jaar geleden niet waar zijn geweest!
- Benoit rijdt quasi onopvallend rond. Dan is hij echter op zijn best! Degenen die het moeilijk krijgen aanmoedigen, vooraan even aan kop sleuren: niks is hem te veel.
- Minner reed zijn eerste rit boven de 100 kilometer, dat zag je er bijna niet aan! De oudste van de groep blijft een beest, op en van de fiets!
- VDP bevestigt keer op keer zijn uitstekende vorm. De ene berg rijdt hij op reserve op, de andere klimt hij met de beteren naar boven. Het is alsof hij vooraf uitkiest wanneer hij zijn kracht etaleert.
- Buiten het fameuze dipje op de Rosier ging het eigenlijk redelijk goed voor mezelf. Ik zit nog enkele percenten onder mijn conditie van twee jaar geleden, iets te weinig getraind, dat merk je zo!
- Boris, op zijn nieuwe, door de modder gesleurde Focus, rijdt dartel rond. Duidelijk niet stil gezeten en vaak alleen op pad geweest die Boris!
- Fille Van Deuren heeft voor mij de grootste metamorfose doorgaan van alle renners die ik al aan het werk zag. Met een afgetraind lichaam op een nieuw carbonnen ros, peddelt Filip vrolijk alle hellingen op. De aansluiting bij 't Hoekske heeft hem duidelijk geen windeieren gelegd.
- Phille Levis was vrijdag misschien wel dé man van de dag. Nooit in de problemen en steeds alert voorin te vinden. Phille heeft een topklassering op de Stelvio voor ogen: opgepast berggeiten!
- De echte klimmers waren er niet bij vrijdag en toch waren er soms al redelijke verschillen boven op de côtes.
- 130 km met 2400 HM, niet slecht quoi!
- Fille Van Deuren zet in de wagen een boompje op over de kwaliteit van de televisiehit Club 41. Phille Levis (die ik gisteren tegenkwam) is intussen een enorme fan ;)
- De hagelbui uitgezonderd hebben we echt wel geluk gehad met het weer. De zon kwam vaak piepen.
- Vandaag is het nog exact 40 dagen voor vertrek! Spannend!