Rit 3: Bonzée - Charmes (128 km - 800-tal HM)

128 km met een 800 tal hoogtemeters: Karl zou het een overgangsrit noemen met op het einde een heuveltje waar de sprinters ook over geraken. Een massasprint dus.

Het was een welkome afwisseling.  De eerste 2 dagen waren zwaar geweest en hadden hun tol geëist. Een kort vlak ritje was welgekomen vooraleer de Vogezen in te duiken. Tenslotte, een kort vlak ritje over mooie kaarsrechte wegen in de blakende zon, wat wil een mens nog meer?

Aan het parcours lag het niet (topjob zoals steeds van onze parcoursbouwer). Jammer genoeg hebben de weergoden er anders over beslist. En terwijl we voor het onweer van zondagavond nog konden schuilen in de sympathieke buvette op de camping, was er geen ontkomen aan...




Het vertrek was dan ook wat later want de renners moesten hun regenkledij en motivatie uit hun valiezen opdiepen.





Om 9u10 gingen we op weg. Het eerste uur was regenachtig. De renners konden dat maar matig appreciëren... het was muisstil in het peleton. Na een tijdje sloten de hemelsluizen maar niet voor lang, we werden getrakteerd op een gigantische plensbui en iedereen was nat tot op het bot.

Als kletsnatte eenden (of ganzen) gingen we op zoek naar een plaats voor te lunchen. Restaurant heeft Tim niet ingebouwd en gelukkig kon Peter met al zijn onschuldige charme en dito smekende ogen de uitbaatster van een lokaal winkeltje overtuigen om wat later haar middagdutje aan te vatten. Brood met charcuterie werd snel verorberd. De namiddag was immers kort - 50 km met dat ene klimmetje. Het parcours was echter golvend en het weer en voorbije dagen begonnen hun tol te eisen.


En dan kwam de grand surprise: na de klim daalden we tot in het dal van de Moezel (waar onze camping was) dus jippie! enkel nog vlak...

En toen kwam de hel... We maakten nog een ommetje over een heuveltje met  percentages die schommelden tussen de 20 en 25% (hangt er van af wie je het vroeg - niemand had de moed om het stijgingspercentage in de gaten te houden.


Daarna nog een stukje onverhard en dan eindelijk... de Moezel volgen tot aan de camping. Moegestreden kwamen we binnen van wat de op papier gemakkelijkste rit was... Het weer had wel degelijk een invloed gehad en de avond kwam traag op gang. We werden nog getrakteerd op een onweertje maar gelukkig stond de grote tent!

Vermoedelijk kruipen er een aantal (waaronder uw dienaar) vroeg in (sommige usual suspects zullen de eer wel hoog houden!).


Morgen duiken we de Vogezen in! Col de la Schlucht en Grand Ballon, morgen zullen we de klimgeiten zien (een aantal hebben zich al wat getoond maar benieuwd naar morgen!!).


Tot morgen!


Kristof Vandepoorte VDP