De 4de rit op weg naar de barrage d'Emosson werd er één met hindernissen. Verloren gereden renners, rode lichten, mist, regen, wind en weinig bereik voor mobiele telefonie. Maar eind goed, alles goed. Iedereen is veilig op de camping "Les Cicognes" geraakt en geniet van het rusten in de avondzon.
 |
| Schoon volk op camping Les Cicognes |
Het ochtendritueel verliep vlot zodat Wim rond 9 uur de officiële start kon geven voor 13 renners. 13 want Noël nam een snipperdag om al te wennen aan zijn
toekomstige functie als begeleider.
De eerste 45 kilometer volgden we de Moezel. Stroomopwaarts weliswaar maar dus toch redelijk vlak. In Epinal kwamen we na drie dagen door de natuur en kleinere dorpjes terug in de iets bewoondere wereld. Jammer genoeg betekende dat ook meer rode lichten en dus telkens onderbrekingen van ons tempo.
Na het verlaten van de Moezelvallei werd het al snel heuvelachtig. Het signaal ook voor Michaël om af en toe eens de benen te strekken. Bij één van zijn uitspattingen gebeurde het. Michaël - zonder route op zijn GPS - rijdt rechtdoor waar het parcours ons een klein wegje instuurt. Het resultaat is dat Michaël met 17 km meer op de teller de voet van de Col de la Schlucht bereikt.
Na de broodjeslunch vertrekken we voor de uitdaging van de dag, de reeds genoemde Col de la Schlucht. Een eerste kans voor de klimmers om hun klimmersbenen te testen. Koen probeert een tijdje in het spoor van Michaël te blijven maar die blijft outstanding en Koen houdt wijselijk op tijd in. Ook Tim, Jeroen, Kevin, Pieter en Peter doen mee in de voorste gelederen. Philippe L bleef collegiaal bij zijn team- en naamgenoten Filip VD en Philippe M. Boris kwam zoals altijd lachend boven en Kristof, die zich 's morgen niet lekker voelde, verbeterde in de loop van de dag en bereikte vlot de col. En Geert, begonnen met een offday, blijft ondertussen elke dag verbeteren en bereikte de col binnen de toegelaten tijd.
Het Schlucht-verhaal eindigde jammer genoeg toch met een minpunt. Kort voor de eigenlijke col sloegen Jeroen en Kevin rechtsaf naar de Routes des Crêtes, zoals het vervolg van het parcours voorzag. Ze vergaten de op-en-af naar de col waar we met zijn allen vergeefs op hen wachtten.
Het gevolg was een lange achtervolging van 22 km door de mist en de regen langs de Routes des Crêtes over de toppen van de Vogezen.
Verkleumd bereikten we de voet van de Grand Ballon waar Jeroen en Kevin ons opwachtten in de mobile home. Terug verenigd begonnen we aan de laatste hindernis, de Grand Ballon, met zijn 1424 m de hoogste top van de Vogezen. Klinkt spectaculair maar de beklimming langs deze zijde viel nog mee en redelijk gegroepeerd bereikten we de top.
 |
| De afdaling van de Grand Ballon levert mooie landschappen |
Een lange afdaling en een terrasje verder bereikten we onze 4de camping in het zonnige Cernay. We genieten van de bubbels getrakteerd door Herman en Luc en van de entrecote met gebakken aardappelen en peperroomsaus met cognac van Christian.
Terwijl ik dit verslag afsluit zit Wim tussen zijn renners de verhalen te aanhoren en heeft Bruno de draad aangeknoopt met zijn verleden als gelegenheidsmasseur.
Peter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten