7 uur ’s ochtends , de dag van de waarheid begint tot leven
te komen. Terwijl de eerste renners uit hun tent kruipen om zich voor te
bereiden zijn de begeleiders al druk bezig met het ontbijt. Koffiekoeken voor
iedereen en er werd zelfs voor pasta gezorgd. Wat moet een renner meer hebben? Wel een bol
WC papier om de eeste spurt te trekken richting sanitair.
Zoals steeds heerst er een geconcentreerde sfeer tijdens de
voorbereiding op de laatste rit. De kettingen werden nog eens gesmeerd, de
juiste bandenspanning werd gecontroleerd, de remblokjes nagekeken. Kortom de
machines werden geprepareerd voor een zware rit. Blijkbaar werkt dit op de sluitspier. Nooit
zoveel spurtjes gezien richting sanitair.
9 uur en 5 en het startschot werd naar traditie gegeven door
Wim Debraekeleer. Hij wenste ons veel succes en een behouden thuiskomst. Wij
wensten een vlugge terugkeer , om al snel een terras te vinden.
Na amper enkele honderden meters kwam de eerste van drie
beklimmingen er al aan. Le col des Montets. Voor diegene die graag in hun ritme
komen niet echt prettig. Dus al snel viel de groep uiteen. Jammer genoeg kan ik
geen juist verslag geven over de aanvalspogingen , en counters of standen want zat
in de achterhoede. Maar het dient gezegd de eerste beklimming was een meevaller
en gaf moed om de tweede beklimming aan te vatten.
Le Barrage d’Emosson. Wel
amai mijn getergde achterkant en iets lager... Deze kon tellen. Een beklimming
van 11 km met een percentage van 8%. Voor
de leken onder ons gewoon steil. Toen de laatste aankwamen , zaten onze
gevleugde klimmers al aan hun 3de – 2e consumptie... No panic, koffie, cola ... zoals al de hele
week. J.
De sfeer was uitgelaten omdat iedereen boven raakte en
tevreden was over zijn eigen prestatie.
Hup naar de derde beklimming. Een mooie afdaling maar niet
ongevaarlijk. Gelukkig voelde onze Koen op tijd dat hij een lekke band had,
want ik wil niet weten waar hij dan zou beland zijn... Hij werd snel geholpen door
medemaats en kon zelf verder dalen.
Derde beklimming een stukje van een cake nu natuurlijk voor onze
getrainde benen. De bedoeling was om deze in groep te doen, maar de franse chauffeurs zien niet
zo graag fietsers en lijken altijd gehaast. Dus konden we niet anders dan weer
ons eigen tempo te zoeken.
Eens boven eindelijk de finale afzink richting terras... We
vonden niet enkel een mooi terras om iets te nuttigen ... er waren ook pizza’s
verkrijgbaar.. De keuze was snel
gemaakt. Pizza voor iedereen.
Hoe nu de dag verder gaat verlopen weet ik niet... Allé weet ik wel.. maar
vertel het jullie niet :--)
Wat zeker is, het was een meer dan een geslaagde editie, en
de verhalen zullen wel aan jullie oren komen. De groep was top.. maar niet
helemaal compleet , jammer genoeg konden enkele oude gedienden wegens
omstandigheden niet mee. Voor hen wees maar zeker we hebben aan jullie gedacht.
Tot slot wil ik vanuit de groep dan ook onze vrouwen, geliefden, schatjes, poezekes,
snoezekes, biekes, chériekes enz.. Want zonder jullie goedkeuring no fietsers
met een doel.
Nu moet ik jullie
echt laten op zoek naar een WC rol.... Waarschijnlijk de stress om morgen zo
snel mogelijk thuis te zijn.... ;-)
En om daarna weer
plannen te smeden voor de volgende editie.... echt wel.. . maar niet voor
iedereen als fietser.
Dada en tot morgen !!!
Filip VD
Geen opmerkingen:
Een reactie posten