Het is al 14.20 uur als we daadwerkelijk vertrekken in Scherpenheuvel en wat meteen opvalt is de stevige wind die pal op kop blaast... Dit wordt beuken! Na 10 km krijgen we de eerste echte helling te verwerken en het is toch ietwat verrassend VDP die de helling als snelste bedwingt. Jelle en ik trappen voor de eerste keer op de adem en we zijn allen blij als deze helling erop zit. Gelukkig blijkt dit achteraf ook de zwaarste helling in het parcours en was het VDP's enige exploot bergop :).
De volgende twintig kilometer gaan redelijk goed, op de vlakke stukken wordt vlot over de 35 km per uur gegaan, lichtgewicht Jelle puft bij deze stukken, maar bij de kleine knikjes gaat hij gezwind op en over de ietwat (ahum) zwaardere types. Bij het Walenbos durf ik echter toch een helling voor m'n rekening te nemen.
 |
| Walenbos |
Halverwege zit de moraal nog goed en nuttigen we een drankje in een gezellig staminaat te Waanrode. We maken ons enkel zorgen over de avond die dreigt in te vallen...
 |
| Waanrode: tijd voor een drankje |
Zoals steeds gaat het begin na de stop heel vlot. De 10 kilometer vliegen voorbij! Daarna loopt het mis bij mezelve, we draaien terug met de wind op kop en ik kraak volledig. M'n metgezellen lachen terecht met mijn ellende, al geven ze toe ook niet meer al te fris te zitten. Waar alles redelijk goed ging gedurende 42 km, gaat het nu des te stroever, zeker in de wind en op knikjes moet ik er af. Ondertussen valt ook de avond en is het opletten geblazen. We klokken uiteindelijk af op 60,8 km met een gemiddelde van slechts 23,2 per uur... Vooral mijn inzinking heeft het gemiddelde nog onderuit gehaald anders waren we vlot over de 24 gegaan...
Bedenkingen: Gedurende de laatste 18 km heb ik lang nagedacht en af en toe besloten dat dit niks voor mij is... Maar ondertussen ben ik de mening toegedaan dat het nog te vroeg is om af te haken. Enkel door zo af te zien zal ik er misschien geraken... VDP en Jelle waren verbaasd dat ik zo "klein" rij, ik dacht dat ik vroeger te groot reed, dus deed ik bewust mijn best om zo klein mogelijk te trappen. Zou ik daarom compleet kapot zijn gegaan? Vooral de beklimmingen gaan een ernstig probleem vormen, ik kan me voorlopig niet voorstellen dat ik 20 km bergop moet, geef een olifant een fiets en hij gaat sneller omhoog... Ook in het wiel rijden blijft een ernstig probleem. Nog veel werk dus, maar ook nog tijd (moed blijven houden, al was ik redelijk teleurgesteld na zaterdag...)!
Hieronder ons ritje: geen 57 km, maar 60,8 dus en de hellingsgraden lijken mij ook niet al te juist, 9% maximum lijkt me een beetje weinig, maar het geeft toch een beeld...
