Zondag 28 april

Zondag = fietsen met nog twee voorbereidingsmaanden in het achterhoofd is dit bijna logica geworden en  zo geschiede het dat ook afgelopen zondag weer een aantal liefhebbers van de fiets afspraken aan het bankje aan den Blank. Oorspronkelijk zouden ondergetekende, VDP, Benoit en Jelle zich wagen aan een zondags avontuur, doch niet minder enthousiast begonnen wij in een totaal andere bezetting aan onze tocht: niet minder dan twee Philles (Minner & Levis), 1 Boris, 1 VDP, uw verslaggever en een gastrijder meldden zich present.

Frisjes alweer, dus de lange broek wordt weer uit de schuif gehaald waar we hem enkele dagen eerder nog (voorgoed, dachten we toen) hadden weggestopt. Een aangenaam eerste uur brengt ons richting Hoeilaart (altijd fijne opwarmer) en over Rosières zetten we koers naar Waver, waar Phille Minner zich aan kop zet en ons in gestrekte draf naar de Zoete Waters en Leuven brengt.

Daar nemen we afscheid van onze gastrenner en Ph. Levis die het welletjes vindt. (begrijpelijk na 120 km de dag voordien). Om toch een respectabel aantal kilometers op de teller te krijgen, wordt de vaart naar Mechelen gevolgd tot in Kampenhout (waar Ph. Minner afdraait). Onder impuls van VDP gaat ook op dit traject het gemiddelde aardig omhoog.

Omdat wij eigenlijk weinig te zoeken hadden in Kampenhout, besluiten wij, ondanks de vele  toeristische en gastronomische troeven van deze regio, toch terug te keren naar onze respectievelijke startplaats. Dat doen we dan grotendeels  via de Mechelsesteenweg en een stuk door ’t veld (zo zijn we dan weer wel) en met gebundeld oriëntatievermogen van de drie overblijvers lukt dat nog ook, net  op tijd thuis om gebraad met kroketten te eten!

Conclusies van de dag:

-          - Geen pech of oponthoud, of het zou Ph. Minner die zich in het belang van de groep eens ‘de klassieke grap met de klikpedalen en het rood licht’ bovenhaalt, waarvoor dank!

-          - Zo’n 85 km afgehaspeld, geen enorme afstand, maar genoeg om bij de aanwezigen een evenwichtige combinatie van tevredenheid en verzuring op te wekken.

-          - Toch ook enig sarcasme onderweg: “Ziet gij ’t zitten, de Stelvio?” “Bwa, ja” “Ik feitelijk nie” of ook, na een korte steile helling: “Voila, zo simpel is het, maar dan 60 keer zo lang”

-          - Het wordt tijd om de klimmersbenen eens te testen, de gevreesde woordencombinatie Tilff, Bastogne en ook wel Tilff valt links en rechts, wordt ongetwijfeld vervolgd!

    Verslag door Jeroen N.

Za 27-04-2013
Toch beslist om 120 kms te bollen met 't Hoekske richting Tongerlo. Gelukkig heb ik het me niet moeten beklagen. Als eerste lange rit mag ik niet klagen, het is prima gegaan.

Feiten van de dag :
Platgelijk ligt me wel.
Zeker 3 cols gehad van ongeveer 300m met een max stijging % van 5% (ligt me ook goed).
De Johan zit zeer goed en is een zeer goede kapitein onderweg.
Fille Vandeuren (Bleu Team) is ongelooflijk veel beter in form dan vorige keren.
Dat gaat nogal brokken geven....

Na 140kms thuis geraakt, zonder veel problemen met de kniekes. Nu morgen confirmeren.
Tijdens die 140 kms tegen een slordige 25/u gemiddeld heb ik geconstateerd dat er ook een markt bestaat op wielen. We gingen zo snel dat iedereen veel te veel adem over had om te lameren.

Hopelijk hetzelfde tijdens de reis naar de Stelvio. Vandaag waren we met 16 hetgeen al een redelijk groot peleton. Hopelijk verloopt alles voorzichtig want met z'n 16'en is al een grote groep.

Dinsdag 23 april

Dinsdagavond, een mooi lentezonnetje: uitstekend weer om een tochtje te maken! Met z'n zessen staan we op het Begijnhofplein klaar. Nu ja, zeven eigenlijk, al is Jelle niet in tenue: niet op tijd klaar met werken en er dus jammer genoeg niet bij. De anderen: Noël, Geert, Phil Levis en maar liefst drie man van ons team: Johan, Peter en ik.

We vertrekken richting Hoeilaart en rijden dan omhoog naar Jezus-Eik om aldaar door het bos naar Tervuren te trekken. Johan, die als vanouds al miljoenen kilometers getraind heeft, trekt lekker door. De mannen die minder dan een miljoen kilometers getraind hebben voelen het meteen: Johan is de Spartacus van ons pelotonnetje!

Geert rijdt ook weer als vanouds rond: een tiental meter achter al de rest houdt hij alles in de gaten, al kan hij zich op een helling onderweg niet houden en zet een snedige demarrage in. Groot nieuws trouwens: Geert ruilt zijn prachtige Merckx in voor een gloednieuwe Felt: Nu gaat hij onhoudbaar worden!

Algauw bereiken we Sterrebeek en via de spoorweg rijden we richting Leuven, snelheden die met de 40 kilometer per uur flirten doen ons puffen. Gelukkig draaien we af richting Bertem en nemen we de helling richting Bertembos. Johan en Peter versnellen en lijken de sterksten van ons zestal. Al denk ik dat Phil Levis zich vooral niet wou forceren. Peter is grote fan van Philippe: "de enige van onze fietsgroep die op een echte coureur lijkt".

Noël is ook niet veel veranderd sinds twee jaar geleden. Hij is dé man om voorop te rijden in wat drukkere gebieden. Constant wijzend op gevaar, loerend naar voorrang van rechts, geen put in het wegdek ontgaat hem!

Via Egenhoven, rijden we dan door het veld terug naar Neerijse. Peter straalt: zijn eerste echte buitentraining. Toch moeten we niet twijfelen over zijn paraatheid, binnen trainde hij al zo'n 1600 km! Jawadde!

Na een goede 55 km bol ik binnen, waar ik dacht dat dit de afscheidsrit van mijn Giant zou zijn, kom ik bedrogen uit: De fietsenmaker belde gisteren om te zeggen dat mijn fiets pas tegen eind april geleverd wordt. Tja, geen probleem.

Zondag 21 april

Met z'n vijven hadden we afgesproken aan het zwembad, uiteindelijk waren we maar met 3: Philippe L., VDP en ikzelf. Jelle had om 4u40 een sms-je gestuurd naar VDP dat hij niet mee ging, Jeroen N. was er ook niet.
Het was weer eens zeer koud - wanneer gaat dat verbeteren zeg, en dus was het weer langebroekentijd.
We besloten een klassiek ritje te rijden, richting Leuven, langs de vaart tot Kampenhout en langs Kortenberg en Tervuren terug naar huis.
Eigenlijk is er niet veel over te vertellen:
- VDP bewees weer eens zijn goede vorm.
- Philippe L. rijdt beter dan hij zelf zegt, maar moet zeker een beetje meer beginnen te trainen. Hopelijk speelt zijn knie hem niet teveel parten, dat blijft toch aanslepen.
- En voor mezelf: na de snelle rit van gisteren deden de beentjes wel wat zeer, maar het ging toch 60 km vlot. De laatste 5 waren er teveel aan, maar dat is normaal voor de eerste maal 2 dagen na mekaar te rijden.

Uiteindelijk dus 65 km gereden, tegen 26,2 gemiddeld.

Saeftinghe Classic - 20/04/2013

Toen ik onderstaand pamflet zag, wist ik het meteen: een ritje in het dorp vanwaar mijn fiets komt, waar mijn vader is opgegroeid, daar wou ik wel aan deelnemen.
'S Morgens had ik een afspraak om mijn fiets te laten afstellen op mijn maat, dus kon ik pas 's namiddags vertrekken en was de 75 kms de enige optie.
Geen kandidaten gevonden om mee te rijden, dus trok ik er maar alleen naartoe. Natuurlijk was ik zeer benieuwd wat de nieuwe afstelling van mijn fiets zou geven.
Wegens het late vertrekuur niet veel collega's meer op de fiets, en enorm veel wind. En toch voelden de beentjes goed aan, en dus besloot ik maar om er eens een lap op te geven: van in het begin reed ik, ondanks de felle tegenwind maar ook dankzij het vlakke
parcours tegen de 27 km/u gemiddeld.
Vanuit Bazel trok ik naar Beveren, en dan door de polders tot aan de monding van de Schelde. Eenmaal daar begon de terugweg, met steeds meer rugwind. Ik besloot de grote plateau van mijnen compaq eens uit te testen en versnelde dus steeds meer.
Na 52 kms een korte stop in de bevoorrading (waar zo goed als niks meer was), en dan vertrokken voor de laatste 23 kms. In tegenstellling tot vorige week was het parcours ditmaal niet korter, maar wel langer: ik had bijna 80 kms op de teller toen ik binnenreed. En 29 km/u gemiddeld, dus moet ik het tweede stuk boven de 30 gereden hebben.
Enkel de laatste kilometers deden wat pijn, ik had duidelijk te weinig gegeten.
En de eerste test met de nieuwe afstelling was zeer goed, supertevreden, een enorm verschil in houding.
Natuurlijk was het vlakke parcours geen echte waardemeter... Maar wel supermooie streek!
Achteraf nog lekker gebak en witloof uit de oven gegeten bij mijn meter, en nu rusten alvorens morgen een beetje los te rijden...

Wily Teirlinck Classic - 13 april 2013

Een voetballoos weekend: dé kans om de belangrijke 100 km-grens te bereiken. Jeroen N. heeft het lumineuze idee dat te doen op verplaatsing. De Willy Teirlinck Classic, startende in Liedekerke om van daaruit de Vlaamse Ardennen in te duiken, is ons doel en om 07.30 uur spreken we af bij Benoit om de fietsen in de wagens in te laden. We, dat zijn in dit geval: Benoit, Jeroen N., Kevin, VDP en ik (voor Mikel: Tim ;)).

Aangekomen in Liedekerke kleden we ons snel aan en schrijven ons in voor de tocht van 105 km. We hebben op de gps-file al gemerkt dat deze "slechts" 102 km lang is, maar dat zal ook wel volstaan zeker?
Goedgemutst vertrekken we in, eindelijk!!!, beginnend lenteweer en we proberen aan te sluiten bij een pelotonnetje. Dat zijn echter geen pannenkoeken, maar we kunnen toch goed mee. Toch wordt na een aantal kilometers wijselijk beslist deze mannen te laten gaan, we dreigen ons immers op te blazen en dat is niet zo'n goed idee gezien het aantal te rijden kilometers.

Na een 15-tal kilometer moeten we de eerste helling aanvallen: de Breestraat, waarna de Toepkapel in Brakel al snel volgt. Iedereen gaat nog vlot naar boven, maar de tegenwind is in het eerste gedeelte van de rit toch wel redelijk heftig. Vlak voor de bevoorrading na 38 kilometer moeten we nog over de Fayte in Parike, een redelijk zware helling al zeg ik het zelf. De bevoorrading doet ons deugd, goed eten en drinken en wachten op Kevin die k*k* gaat doen.

Alles op het lint!

Bij de bevoorrading komt ook Pieter, een collega van VDP aansluiten, een lichtgewicht, dus een klimmerstype. Dat mag hij meteen bewijzen met de Lobe en Les Plachettes, twee hellingen van meer dan 1 kilometer lang. U merkt meteen dat we op dat moment even in Wallonië vertoeven. We zijn dan ook op het draaipunt gekomen en krijgen eindelijk de wind meer in de rug.



Meer rugwind, maar ook meer verzuring en meer kleine hellinkjes die elkaar snel opvolgen. Eén van deze hellingen is een luxekasseihelling, de rest is steeds asfalt, al moeten we ook in razende vaart een slechte kasseihelling afdalen. Mijn fiets houdt het net en allen komen we veilig beneden.

Iedereen begint nu toch de kilometers te voelen, enkel Jeroen ziet er ogenschijnlijk nog fris uit. Jeroen zou wel eens een van de mannen kunnen worden die Piet en Peter het vuur aan de schenen legt. Al zijn de Vlaamse Ardennen geen cols natuurlijk, hou hem toch maar in het oog.

Na 90 kilometer zijn we plots VDP en Benoit kwijt na een afdaling, even vrees ik voor een valpartij, maar het gaat gelukkig maar om een platte achterband voor Benoit. Onze eerste en enig  pech tijdens de rit, dat valt dus wel mee.

We maken ons klaar voor de laatste 10 kilometer, maar groot is onze verbazing als we 5 kilometer verder weer aan het startpunt aankomen... Beetje straf dat je een rit van 105 km aankondigt, we zelf al uitvogelden dat deze eigenlijk 102 km lang is en dat die dan in praktijk slechts 95 km lang is! We willen echter per sé de 100 kilometer halen en doen nog twee toertjes rond het complex in Liedekerke. Als bezetenen maken we er een soort afvallingskoers van, maar tijdens het tweede toertje halen we dan toch onze beoogde 100 km. 101 om precies te zijn en halen ruim meer dan 25 km per uur.

Enkele impressies:

- Kevin kan niet aan kop van een groepje rijden, als hij aan kop komt versnelt hij een tweetal km/u waardoor hij een beetje wegrijdt. Daar nog wat op trainen en dat komt goed in juli!
- Benoit komt tijdens een lange rit soms in een soort trance terecht en begint dan de gekste dingen te roepen: Bergop met wind op kop, zalig!
- VDP had zijn eerste mindere dagje, al is hij super bezig dit jaar! Zou het kunnen dat hij zich wil bewijzen ten opzichte van zijn twee vrouwtjes?
- Jeroen N. rijdt elke helling autoritair aan kop naar boven. Zijn training loont duidelijk, enkel het hooggebergte is nog een vraagteken.
- Ik voel de vormcurve stijgen, met het goede weer begint nu dan ook de leuke periode eraan te komen.

Wij zijn verdekke goed bezig!

Klimtijd Stelvio

Ter info: heb op een website berekend op hoeveel tijd ik boven gaan zijn op de Stelvio, dit op basis van mijn klimtijden op de Alpe D'Huez en de Mont Ventoux.

Dus voor diegenen die boven moeten wachten en ongerust worden: ik zal na 2u32min1s boven zijn!

(natuurlijk hangt het er nog vanaf of ik Wimpie en Koentje de avond ervoor tegenkom of niet :-) )

Mmm dan toch niet carbon?

Ik ga, denk ik, het pad van een online aankoop laten varen. Al zijn de prijzen zeer aantrekkelijk voor mooie, kwalitatieve fietsen, ik vertrouw het na dat eerste telefoontje niet meer zo (fiets bleek plots stuk en niet meer te leveren)... Ik kies meer dan waarschijnlijk voor een fiets van bij de plaatselijke "fietsboer", daar krijg je natuurlijk de service die je nodig hebt, al betaal je meer voor een "mindere" fiets. Nu ja ik ben Cancellara niet he!

Ik denk vooral aan de Scott Speedster 20, in de triple uitvoering. Dan toch terug naar aluminium :)

Zo ziet ie eruit:

Binnenkort ongetwijfeld een nieuwe aflevering in dit spannende verhaal :)

Gedaan met twijfelen!

Ik ben gezwicht...

Ridley Orion Triple 2012 Summer edition.

Zou binnen de week hier moeten zijn! Spannend!

Hoe rij je je wiel kapot - 7 april 2013

Op een zonnige (jaja) zondagochtend staan VDP, Jeroen N en ik klaar om een tochtje te maken. Maar waar naartoe vragen we ons af... Ik stel dan maar zelf voor om naar de Bruine Put te rijden en daar te bekijken wat we verder doen.

We rijden vlotjes voorbij Hoeilaart en Groenendaal, maar op de steenweg richting St Genesius Rode rijdt ik plat achteraan. Lap! Gelukkig schijnt het zonnetje uitbundig en laten we ons humeur niet verpesten door een platte band!

Plat!

Nog wat verder via Alsemberg komen we aan in Dworp en doemt de Bruine Put op. De voormalige scherprechter in de Brabantse Pijl doet ons pijn. Jeroen heeft echter het minste last met deze puist en komt als eerste boven. Na de afdaling beslissen we verder het parcours van de 100 km van de Gordel te volgen.

Dat verloopt goed en we beginnen zowaar te zweten van de warmte... Dat mag ook eens! Tot we ergens in Itterbeek verzeil geraken...

Daar gaan mijn compagnons in de remmen, maar ik let blijkbaar even niet op en rem niet/te laat. Ik kan me nog net tussen VDP en Jeroen in wurmen, waardoor we niet vallen. Even verder rijden dan, maar ik merk al snel dat er iets mis is. Een dikke slag in mijn wiel en wat spaken gebogen... Jeroen maakt terecht de vergelijking met de gekke fietsen op de pier in Blankenberge. Ik word bijna zeeziek door naar mijn voorwiel te kijken.

Na wat oplapwerk (rem open zetten, wiel omkeren, ...) beslissen we toch maar verder te rijden en de kotste weg naar huis te nemen. Dat de kortste weg door hartje Brussel loopt is minder prettig. Voortdurend remmen, optrekken, uitwijken, ... En dat met een slepend remmetje en een kaduuk wiel door leuke buurten als Sint-Jans-Molenbeek, voorbij het Justitiepaleis en langs de Avenue Louise. Het is eens wat anders!

Ten hoogte van Watermaal-Bosvoorde moet ik lossen op een oplopend stuk en heb ik nog een 15-tal zware kilometers voor de boeg. gelukkig kan ik in Groenendaal terug aanpikken en vlot meerijden tot in Overijse. Het laatste stuk, alleen, tot in Huldenberg, probeer ik nog alles te geven en kom thuis met 86 kilometer op de teller.

Op de pech na een vruchtbare trainingstocht. Nu komt de vraag weer naar boven: fiets herstellen (schakelen ging ook niet meer heel gesmeerd (hehe)) of toch maar vroeger dan voorzien een nieuw exemplaar aanschaffen?

Hij is er!

Training woensdag 3 april

Met z'n vijven op een woensdagvoormiddag, een mooie opkomst als het ware! Naast mezelf zijn dat VDP, Noël, Geert en Phille Minner. We beslissen dezelfde tour te rijden als afgelopen zondag, alleen het ommetje naar Boris wordt geschrapt.

Ik voel meteen dat het iets minder gaat dan zondag, maar al bij al valt het mee. Enkel de wind blaast een stuk harder en maakt het ons soms niet echt makkelijk. Mijn mindere benen worden misschien verklaard door de ziektekiemen die zich al in mijn systeem zitten. Vandaag voel ik me immers niet al te best. Snot, keelpijn, ... Elke uitleg is goed :)

We draaien op sommige momenten goed rond en de zin naar 6 juli wordt groter, laat die Stelvio maar komen! Bergop heeft Noël het het lastigst. Broer Geert denkt dat er nog enkele kilootjes af moeten bij Noël eer hij echt top zal zijn. Op het vlakke is hij echter weer de machine die hij twee jaar geleden ook al was.

Op Pecrot-berg worden we voor het eerst getest en moeten we wat blazen. Op de foto zien we dan een wilde Phille Fretal die op jacht is naar een banaan in zijn achterzak. We mogen ons gelukkig prijzen dat we dit schichtig dier op foto konden vastleggen. Het valt ook op dat hij met grote flair de hellinkjes in het zadel opvlammen kan.

VDP laat verder weer zien dat hij in grote vorm verkeert, hij overstijgt nu al met gemak de vorm die hij twee jaar geleden had. Waar gaat dat eindigen?

Geert is nog niet helemaal op niveau, maar kan al gemakkelijk mee. Hij hangt als vanouds achteraan te bengelen om dan bij elke helling met groot verzet naar boven te vlammen. Dat komt duidelijk goed!

Na 67 kilometer ben ik terug thuis, wederom een goede training. Nu begint het er eindelijk op te lijken, als er elke week wat kilometers bij kunnen komen, ziet het er positief uit!