Openingsrit ProRace Trofee Wolvertem

Gisteren voor het eerst meegedaan aan een georganiseerde tocht. Met z'n vieren spraken we af aan het zwembad om met de wagen richting Wolvertem te vertrekken: Jelle, Phille Minner, Phille Levis en ikzelve. Omdat Jelle voorlopig niet over afdoende vestimentaire zaken beschikt moest er nog bij de twee Philles om een helm, lange broek en windjack gegaan worden. Hierdoor zijn we in Wolvertem pas tegen 10.10 uur kunnen vertrekken.

De tocht van 70 km is zo plat als een pannenkoek en daarom zag ik er ook naar uit: gewoon kilometers maken zonder al te veel moeten forceren bergop. De enige tegenstander in het eerste deel van de rit is dan ook de wind. Af en toe blaast die hard op kop en daalt de snelheid gevoelig. Jelle heeft op dat moment andere zorgen en kan niet goed volgen. Dit harken heeft niets met de benen te maken, des te meer met de maag. Een bleke Jelle beslist op gegeven moment om bij de splitsing 70km/35km af te draaien naar de kleine toer. We kunnen hem toch nog ompraten om mee te gaan, van harte is het weliswaar niet.

Na 35 km is er dan de bevoorrading in een bruine kroeg waar meer duivenmelkers zitten dan wielertoeristen. Toch nemen we gretig banaan, peperkoek, cake en appelsien tot ons. Natuurlijk ontbreken de kriekskes, witte en cola ook niet.

Jelle komt er na de bevoorrading beetje bij beetje door en begint het zowaar plezant te vinden. Het gaat ook veel lekkerder dan voorheen met de wind netjes in de rug. Op de rechte stukken wordt vaak doorgetrokken met meer dan 30 kilometer per uur. Eén keer wordt verkeerd gereden en het is het wat zoeken naar de pijlen, voor de rest een heel goed uitgepijld parcours. Verrassend genoeg is het Phille Levis die het de laatste 10 kilometer zwaar krijgt en wat gas moet terug nemen. Jelle, nu helemaal hersteld trekt nu geregeld even door om zijn gesleep van de eerste kilometers goed te maken. Na het monument voor de oudstrijders komen we terug aan in Imde waar onze wagens geparkeerd staan.



Monument oudstrijders



70,59 km met een gemiddelde van 25,1 km/uur (ja Benoit ik heb mijn wielomtrek aangepast :) ). Het parcours was inderdaad plat als een pannenkoek, dit wordt geïllustreerd door de zwaarste helling van de dag: een brug.... Van Wolvertem ging het via Dendermonde tot Hamme-Zogge en terug. een leuke rit voor mij, was Frankrijk ook maar helemaal plat...



Ongeveer onze rit



Traingsrit zondag 20 februari 2011

Dat Johan alleen moest rijden is dubbel jammer (voor hem dan toch ;) ), wetende dat wij met z'n zessen aan de start staan om 10.00 uur... Nu ja 10.15 uur, VDP ging immers ook mee :) De anderen: ikzelf, Benoit, Phille Minner, Phille Levis en voor deze gelegenheid Stefaan Parmentier.

Iedereen is dik aangekleed want de thermometer geeft 2°C aan, de overtrekjes deze keer gelukkig niet vergeten aan te doen. Via de oude baan trekken we naar Leuven en na slechts 12 à 13 km geeft Phille Levis er reeds de brui aan: problemen met de luchtwegen dwingen hem terug te keren...

Via Egenhoven komen we in Leuven centrum aan waar ook Phille Minner rechtsomkeer maakt: hij moet op tijd thuis zijn. Met z'n vieren besluiten we dan maar een deel van de vaart af te rijden.


De vaart

In Tildonk draaien we terug en besluiten VDP en Benoit een sprintje te trekken naar het café 2 kilometer terug. Het is Benoit die de sprint makkelijk wint van VDP, al heeft ook Stefaan geen moeite om te volgen.

Onze stopplaats: voor een volgende keer werd reeds besloten hier ribbekes te komen eten

Een kriekske of een pintje later komen we terug buiten en dat valt tegen, iedereen heeft het koud en er wordt het beskuit genomen gewoon dezelfde weg terug naar huis te nemen. Al snel heeft iedereen terug lekker warm en wordt het tempo terug de hoogte in gejaagd. Zo komen we terug in Overijse en klok ik af op 61,12 km met een gemiddelde van 25,7 km/u. Het was een leuk trainingsritje al kijk ik wel uit naar de zon!

Het ritje hieronder geeft de rit van Benoit weer (dus ook van en naar hem thuis)!

Trainingsrit 20 februari 2011

Zondagochtend: grijs weer, fris en soms wat lichte motregen, er zijn leukere ingrediënten om vroeg op te staan en de fiets van stal te halen. Afspraak om 9u aan het zwembad. Ik begin al wat te vrezen dat het peleton vandaag dunbezaaid zal zijn als ik om 9u 05 nog niemand zie arriveren. 9u10: ik besluit om niet langer te wachten: sommigen hebben hun kat(er) gestuurd, anderen hebben toch nog een berichtje verzonden om zich te verontschuldigen dat het warme nest verlaten wat moeilijk ligt. Conclusie: ik sta voor een solorit, weinig motiverend.

Zelfs Jeroen laat het afweten en wuift niet eens van achter het glas.

Dat onzen Tim er niet bij is, is ook jammer, want nu moet ik het verslag van de trainingsrit op de blog zelf schrijven.

Ik vertrek richting Eizer om via Vossem en Sterrebeek richting Kortenberg te rijden. Vandaar loopt het tochtje verder over Everberg en Nederokkerzeel, alwaar de wind en lichte motregen mij voor de eerste keer doen afvragen waarom ik ook niet in mijn bed was blijven liggen.
Maar ja daarvoor is het nu te laat.

Ik rijd nog verder tot Kampenhout-sas waar ik afdraai langs het kanaal. Pech vandaag, wind tegen, en weinig andere fietsers te zien om wat in het wiel te gaan hangen.

Op een bepaald punt heeft de lokale overheid beslist om werken aan te vatten en moet ik het jaagpad verlaten. De eerste honderden meters staat de "omleiding voor fietsers" goed aangegeven, maar typisch voor onze Belgische samenhorigheid, was men in de buurgemeente niet verwittigd over deze vorm van communicatie. Conclusie: heb ongewild een ommetje gemaakt langs Haacht, Wespelaar en Tildonk om dan toch terug via Buken en Winksele de goede richting te vinden.

Ik begin me voor de tweede keer af te vragen waarom ik ook niet voor de optie biokuur heb gekozen ipv zo af te zien op de fiets.

Via Veltem en Meerbeek kom ik terug in Everberg, alwaar me nog een eerste serieuze helling voor de wielen wordt geschoven. Vandaar gaat het terug richting Vossem, waar ik net voor Vossemberg een groepje wielertoeristen inhaal. Gelukkig denk ik, zo kan ik die vervelende berg oprijden uit de wind en in het wiel. Maar mijn geluk is van korte duur als blijkt dat ze richting Tervuren rijden en me helemaal op mijn eentje deze lange berg laten beklimmen.

Na nog 2 hellingen te hebben overwonnen, de Duisburgsesteenweg en de Jozef Kumpsstraat, kom ik thuis aan met 85 Km op de teller en een gemiddelde snelheid van 26 km/u. Die warme douche daarna deed echt wel deugd.

In de namiddag nog snel even de fiets gekuist en dan de zetel in om de ontknoping van de GVA trofee te volgen.

Hopelijk volgende week meer volk!

Zondagsritje 13 feb 2011

Zondag eindelijk nog eens de fiets van stal gehaald. Doordat Benoit om 11.00u thuis moest zijn werd voor een klein tourke gekozen van 49 km. Er werd ook gekozen om al om 08.30u te vertrekken, brrr en dat op een zondag...

Benoit wou trouwens zijn GPS eens testen en had een route uitgetekend. Met z'n vieren vatten we aan: Benoit, Johan, Phille Minner en mezelve. VDP zei nog last minute af, Phille Levis stuurde zijn kat, of eerder zijn kater :). Via Maleizen rijden we richting Wallonië en het is toch kouder dan verwacht. De schoenovertrekjes deed ik niet aan en dat heb ik later in de rit gevoeld: koude voeten!

Had ze beter aangedaan...

Wat Benoit ongetwijfeld niet wist toen hij z'n route uitstippelde was dat hij een soort van "Ronde van de lelijkste steenwegen" uitdacht. De GPS deed echter wel zijn werk, een foutje niet inbegrepen tussen twee steenwegen in.

Het wordt misschien afgezaagd, maar weer was het afzien geblazen wanneer het ook maar een beetje omhoog ging... Gelukkig zag Benoit mee af en waren we vol bewondering voor Johan die blijkbaar geen moeite moet doen om hard (omhoog) te rijden. Vanaf nu probeer ik dan ook minstens één keer per week te gaan rijden, al is het maar even. Nu begint het toch dichterbij te komen!

Op eind van de rit was het nog even extra afzien met de Florival in Ottenburg en de Bollestraat in Terlanen. Al bij al redelijk tevreden met de rit van 49 km aan 25,1 gemiddeld zonder valpartijen en pech. Enkel dat omhoog rijden toch... Een kilometertje omhoog is al een marteling, ik huiver nu al bij de gedachte aan een monster van 24 km lang stijgen...

Bollestraat

Op naar de volgende rit!