Donderdag 26 Mei 2011: La Chouffe Classic

VDP op één van de zwaarste hellingen van de dag

Vier dapperen spreken deze morgen om 7u af. Al meteen werd het thema van de dag duidelijk: VDP stuurt een sms-je om te zeggen dat hij zich overslapen heeft, we moeten dus op hem wachten. Dit zal later op de dag nog een aantal keer gebeuren ;-).

Om 9u30 komen we aan in het prachtige Houffalize, het zonnetje staat aan de hemel. Toch laat niemand zich vangen en steekt iedereen zijn regenvest in zijn achterzak. Dit bleek achteraf gezien onnodig, het werd in de loop van de dag wel frisser, maar geen regendruppel gezien tot de terugtocht met de wagen.

In tegenstelling tot in Tillf geen lange aanloop naar de eerste bergskes: na 10 km lichtjes dalen komt reeds de eerste klim. Vanaf dan volgen ze elkaar in sneltempo op: er zijn 14 "gecatalogeerde" bergskes op het menu vandaag, met in totaal 62 km klimmen! En wat we nog niet wisten bij het vertrek: zeer weinig vlakke tussenstukken vandaag, het gaat eigenlijk constant op en af tussen de bergskes... In de eerste 65 km steken ook de zwaarste klimmen van de dag, en dat laat zich al snel voelen!

Even vertellen dat we vandaag gekozen hebben voor een 2-1-1 opstelling, met PDB en JS in de spits, BV die voor de verbinding tussen de linies moet zorgen en VDP die de achterhoede dekt.

 

Boven 1 van de bergskes zien we de volgende plakkaat (zie foto bovenaan): Tijd voor een fotoke ;-). Strafsten berg van België en wij erop: straf, maar zwaar.

 

Om 13u en na nog maar 65 km, besloten we om in Lierneux een stukske te eten. Neen Johan, geen scampi's met look, maar wel beter en een betere prijs als in Wanne: soep en pasta forestière en cola, en dit voor maar 7€: een aanrader, maar wel enkel open op dinsdag en donderdag van 11 to 14u.

 

Vanaf hier eigenlijk nog maar één verhaal: VDP die zeer zwaar afziet, Piet en Jeroen die redelijk vlot rijden, en mezelf daar ergens tussenin. De meeste klimmetjes worden iets minder zwaar, maar we worden wel getrakteerd op enorme tegenwind, wat zelfs sommige lichte afdalingen zwaar maakt: rijden rijden rijden, stoempen stoempen stoempen!

En de tijd tikt voort... En de kilometers kruipen tergend langzaam voorbij... Na 117 km nog even gestopt bij een bakker/kruidenierszaakje om de flessen bij te vullen een een colaatje (of 2) te nuttigen (waarom is er in dat gedeelte van België geen terrasje te vinden), en op voor nog 40 km afzien met enorme tegenwind. Intussen is het al 17u, op tijd binnenkomen zal dus niet lukken...

 

Met nog 28 km te gaan plots een wegwijzer naar rechts: Houffalize 15km. En Piet en Jeroen die stoppen. En VDP en ikzelf die uit medeleven en gezien het late uur maar toegeven: we slagen af en nemen de korste weg naar Houffalize...

 

Enkele kilometers verder waanden we ons in de Giro 2011: wegenwerken en toch doorgereden: door grintwegen gedurende 3-4 km klimmen (+wind...). Bijzonder zwaar na zoveel kilometers...

 

En dan eindelijk: Houffalize naar links, 3km, bergaf.

En een frietkot in de buurt: lekker na al die gellekes en barrekes! Uiteindelijk om 20u30 pas thuis, maar wel een mooie rit en goede training!

De cijfers:

• 2550 hoogtemeters
• 144 km
• 21,3 km/u gemiddeld
• 0 maal pech
• Tetten: 0 (ik had met den Tuur moeten mee gaan zaterdag ;-) )
• 13,5 u onderweg voor een dagje fietsen...

Conclusie: prachtige rit, zeker aan te raden!

Hoeilaart-Scherpenheuvel-Hoeilaart

Zondagmorgen 22 mei 2011 staan 5 Alpe d’Huez’ers en Eddy Gregoir klaar in Hoeilaart om de 140 km lange rit Hoeilaart-Scherpenheuvel-Hoeilaart aan te vatten. De 5: Fille Vandeuren, Phille Minner, Phille Levis, Peter en ik. Phille Levis is komen opdagen met de mountainbike omdat zijn nieuwe fiets nog niet klaar is en heeft er de avond voordien duchtig ingehangen, dat gaat wat geven!

Richting Scherpenheuvel gaat het vlot, zeer vlot: de wind blaast lekker in de rug en de snelheden zijn dan ook redelijk hoog. Iedereen is er zich wel bewust van dat de wind op de terugweg dan ook recht op de neus zal blazen. Fille Vandeuren heeft echter de oplossing: in Scherpenheuvel branden we een kaars en vragen gewoon aan de Lieven Heer om de wind te draaien, simpel toch?

Via Veltem-Beisem en Rotselaar komen we aan de eerste (en enige blijkt achteraf) bevoorrading. Een ouwere heer, die al een hele tijd profiteert in onze wielen vraagt aan de bevoorrading op welke route hij zit. “Ah op de 140km” zegt de bevoorrader. Groot is de verbazing van de man daar hij dacht dat hij de 55km aan het doen was. Vond hij het dan niet vreemd dat hij al 57km had gedaan en in Houwaart zat? Alleen gaat hij op zoek naar een korte weg terug.

Nog een twintigtal kilometer en dan komt de basiliek in Scherpenheuvel in zicht. Phille Minner en ik verhogen het tempo richting basiliek tot we tot de orde worden geroepen: “’t is naar rechts!”. Gek genoeg gaan we dus niet tot de basiliek en kan Fille Vandeuren zijn meesterlijk plan niet uitvoeren…

Deze zagen we dus enkel van ver...

Wind op kop dus vanaf we keren, door dorpen met klinkende namen als Willebringen en andere ontiegelijke boerengaten komen we bij de tweede controlepost in Meldert. Zonder Phille Levis weliswaar: hij heeft het moeilijk na het keerpunt en beslist ergens om de kortste weg te kiezen naar huis. Respect voor hem: met de mountainbike een 90-tal kilometer 5 koersfietsen volgen, het is niet iedereen gegeven! De bidons worden aan de controlepost gevuld en een verfrissende consumptie later is iedereen klaar voor de laatste 40km. Die laatste 40km gaan wat moeizamer als de rest ervoor. De kilometers beginnen te wegen en vooral de wind maakt dat iedereen wat zoekt naar het juiste verzet en de goede tred. Positief is dat iedereen probeert zijn kopwerk te doen.



Via Beauvechain komen we op bekend terrein en gaan verder via Nethen en Sint-Joris-Weert. De controlepost in Terlanen slaan we over om meteen door te stoten naar Maleizen. Daar parkeren we onze stalen rossen aan de Quatre Bras om te bekomen van onze tocht en iets te nuttigen. We zijn allen redelijk moe na deze windtocht, maar de kilometers pakken ze ons weer niet meer af!

Te onthouden:

·         Fille Vandeuren had vooraf schrik dat hij ons niet zou kunnen volgen. Ongegrond bleek achteraf, zijn minutieuze voorbereiding heeft hem geen windeieren gelegd!

·         Phille Minner die door zijn dochters in een sms “Freak” wordt genoemd. Gewoon omdat hij op een zondagochtend 140km wil gaan fietsen? Ze zouden wel eens gelijk kunnen hebben…

·         Eddy die een zeer lage hartslag heeft, 57 in rust!

·         Phille Levis die uiteindelijk een halfuurtje vroeger thuis is dan de anderen, misschien was hij beter bij ons gebleven om niet steeds met de neus in de wind te zitten?

·         Tim die voor het eerst twee dagen achter elkaar reed: 85km en 144km. Gevolg: ok doorgekomen , nu wel stijf en de linkerpedaal die tijdens de tweede dag  een 5-tal keer loskwam…

·         De prof Geert Verheyen die in Scheprenheuvel ons pad kruist.

 



Geert Verheyen

·         Geen profiel, noch hoogtemeters deze keer… Veel hoogtemeters waren er ook niet, naar schatting zo een 500 hm voor 135km (+ van en naar huis) aan 25,8 gemiddeld.





Tilff-Bastogne-Tilff 13 mei 2011

Een vrijdagochtend  13 mei, zes man heeft verlof genomen om de 2010 versie van Tilff-Bastogne-Tilff te rijden. 143 km met 10 gecatalogeerde beklimmingen (2220 hm.!!). Jeroen, Benoit, VDP, Johan, Piet en ikzelf stappen iets na achten in de camionette van de broer van Jeroen. En route pour Tilff!

Onderweg eet en drinkt iedereen nog wijselijk voor wat komen gaat en is de stemming hoopvol. Een blauwe lucht kondigt een mooie dag aan en bij het binnenrijden van de Ardennen bekijk ik de bergen aldaar voor het eerst anders, ik bekijk ze als tegenstanders, als te overwinnen puisten.

VDP kan nog lachen

Iets voor 10.00 uur is iedereen aangekleed en klaar om de tocht aan te vatten. We duiken vanaf de universiteit van Luik meteen de côte de Boncelles af en meteen is het voor iedereen duidelijk: op het eind moeten we hier ook over! Via Tilff volgen we de Ourthe een 25-tal kilometer om dan onze eerste helling aan te vatten: de côte de Chambralles  is een relatief korte (1,6 km), maar steile (max. 16%) helling. Iedereen weet meteen hoe laat het is en trapt de eerste maal op de adem en het truitje wordt voor de eerste maal opengezet.

Daarna volgen de eerste langere hellingen: de côte de Werbomont, l’Ancienne Barrière, de côte de Saint-Jacques en de côte de Wanne. Al deze hellingen zijn langer dan 4 km (behalve de Wanne 2,2 km) en het stijgingspercentage piekt tot 13%. Op de “lopers” onder de beklimmingen kan ik voor het eerst zelf een tempo en ritme vinden waarbij ik me redelijk comfortabel voel. Ik merk dat mijn ritme ongeveer dat is van Benoit en dat ook VDP niet al te ver volgt. Piet, Johan en Jeroen vormen dan weer een iets snellere grupetto en moeten boven even wachten, maar daar maalt niemand om.

Tim en VDP met het hoofd tussen het kader de Wanne op.

Boven op de Wanne zoeken we iets om te eten en vinden het enige etablissement. Veel te eten hebben ze niet: enkel slaatjes, tomatte crevette en soep. Jeroen is nog steeds op zoek naar zijn tweede tomaatje… Johan had veel liever scampi’s met look gehad en Benoit had buiten zijn soepje ook genoeg met een portie vers gemaakte nicotine.

Het middagterras: Tim legt het uit, Johan denkt er het zijne van.

Na het middagmaal duiken we de Wanne af om bij een beest aan te komen: de côte d’Amermont: 3,6 km lang en op zijn steilst 21%! Ook na het middagmaal worden de waardeverhoudingen bewaard en klimmen we in overwegend twee groepen en op het vlakke fietsen we samen. Benoit doet trouwens telkens iets meer kilometers: in het begin van de beklimming rijdt hij met mij omhoog om halverwege even rechtsomkeer te maken en VDP te gaan vergezellen. Na de Amermont komen we bij de Rosier, een mooie, lange en toch ook lastige klim tot 12%.

Piet in zijn natuurlijke habitat: de Ardeense bergen.

Maar dan is het pas echt tijd om te beginnen bibberen: de legendarische helling uit LBL komt er aan. La Redoute is de naam van ons volgende obstakel en iedereen weet wat dat betekent… Steil, steiler, steilst. Gelukkig is de Redoute niet zo heel lang (1,7 km), maar de steile stukken tot 21% maken het na 120 km in de benen enorm lastig. Op deze helling rijdt Piet iedereen los en krijgt VDP de pedalen niet meer rond en moet hij even voet aan de grond zetten.

Na De Redoute volgen nog de korte côte de Hornay om dan te eindigen met de côte de Boncelles, die mij meer pijn doet dan ik gedacht had op voorhand, nu ja, na 140 km kan dat bijna niet anders… Aan de camionette aangekomen is iedereen blij en fier op de geleverde prestaties, maar vooral ook moe, op, kapot (ik spreek dan vooral voor mezelf J ).

Te onthouden:

·         Segers zijn broekje is echt wel zeer sexy en hij rijdt daar verdacht hard mee. Misschien moet ik ook zo’n exemplaar aanschaffen?

het sexy broekje van Jeroen

·         Piet heeft zich na zijn recente offday goed herpakt en klimt weer als vanouds.

·         De GPS van Benoit zat met kuren, maar al bij al verliep de rit redelijk vlot.

·         Benoit wordt bij vermoeidheid soms waanzinnig en schreeuwt dan op onbestaande renners die op de weg gekalkt staan…

·         Segers laat ongeveer om de 10 km een luide, knallende scheet. Zou het daardoor zijn dat hij zo snel rijdt?

·         Johan die sinds oktober 2010 al aan meer dan 4300 km zit!

·         VDP die genoeg zout op z’n voorhoofd produceert voor een gemiddeld pakje frieten.

Het zout is nog een beetje zichtbaar, de vermoeidheid, zeer zichtbaar

·         Klimmen blijft een vak apart, maar is gelukkig geen onbekend terrein meer.

·         De Ardennen zijn wondermooi om in te fietsen, zeker in zulk mooi weer (de verbrande armen geven me gelijk).

·         143 km aan gemiddeld 22,5 km per uur (23 voor de rappen, 22 voor de trageren J )

Fietsers met een doel: de druk stijgt!

Mannen,

Gisteren de eerste sponsoring "met voorwaarden" gekregen: 2€ per persoon die alles uit rijdt!

Dus: trainen is de boodschap hee!

Intussen ook al 320,01€ "uit sympathie", en 1€ per lekke band van om het even wie. Dus van 2 tot 9 juli moeten we de putten niet meer vermijden ;-).

Enfin, hierbij nog eens een oproep aan al onze fietsers: gewoon eens rondvragen bij al uw kameraden, familie, collega's, dat vraagt weinig moeite en loopt snel op hoor!!!!!

Tot de volgend rit (zondag 22/05: Hoeilaart - Scherpenheuvel - Hoeilaart).

Dinsdag 10 Mei

Om 18u15 afgesproken voor de wekelijkse dinsdagavond-fietstocht. Eerste vaststelling: de 4 aanwezigen hebben de richtlijnen goed opgevolgd en hadden allen hun helm op: houden zo mannen!

De 4 aanwezigen waren de gebroeders Broos, Peter en Benoit.

Onder leiding van wegkapitein Noël trokken we nogal klassiek naar Genval, via Rosières, Ottenburg, Pécrot, Nethen, de Zoete Waters, Heverlee, Egenhoven om dan via Leefdaal, Vossem en Duisburg terug in Overijse te komen.

Eigenlijk niet veel te vertellen over deze rit: een ritje van een goede vijftig kms begint routine te worden, Vossemberg en Eizerberg beginnen op molshopen te lijken (wat ik een 2-tal maand geleden voorspeld had), geen pech deze keer, maar 1 keer effe een pipi-pauze ingelast, ideaal fietsweer, geen wind.

Nu 2 dagen volledige rust, en hopelijk halen we met z'n allen het einde van Tilff - Bastogne - Tilff op vrijdag... waar de molshopen weer echte cols zullen zijn!

Stof tot nadenken

Hopelijk stemt de jammerlijke valpartij van Wouter Weylandt en dito uitkomst ervan ons tot nadenken en blijven we het veilig houden onderweg. Helmen aan dus en voorzichtigheid troef! Ik ben er niet goed van...

Tuur doet rustig voort.

Ook Tuur zit niet stil ...
Hier toch even mijn relaas van deze trainingsweek.

Woensdag 04/05 - dacht een tweetal uurtjes te rijden na het werk... uiteindelijk werden het maar 50 minuten... Amai... het ging van geen kanten en de moral was vlug weg... Tegen den duur was ik zo lastig da'k gewoon de 5 hellingen van de brabantse pijl ben opgereden... en dan naar huis... Je zal mss zeggen .. Hoe dat zijn toch maar 4 hellingen... wel ... eens de hertstraat op gekropen besloot ik door naar Tombeek te rijden en de bergstraat mee te pikken (ook kruipen).
Ik dacht ... foert ... als mijnen hartslag dan toch over zijn toeren gaat .. awel dan kan ik het maar te goed over zijn toeren laten gaan ook...
eindresultaat ... amper 20 km ... maar goed rood aangelopen...

Donderdag 05/05 : mijn weekelijkse vrije dag wegens ouderschapsverlof... Vlug de kindjes naar 't school voeren - het huis wat ordelijk maken - nen dikke steak gebakken met pasta... goeie botersaus over de pasta ... mjam lekker ... een halfuurke wachten en dan de fiets op...
En jawel, deze keer ging het prima ... een goede 82 km gereden op +- 3 uur 30. Voor de mannen met de gemiddeldes . Het was 23,9 per uur . Maar de moral was er weer... Voelde mij op een bepaald moment zo goed da'k zelfs het lef had om ne Leffe te gaan drinken aan de zoetwaters :-) ...

Zaterdag 07/05 : tochtje naar Ternat alwaar ik verwacht werd voor een BBQ bij de schoonmama. Ik had de route uitgestippeld via fietsennetwerk. Wel voor de mannen die verleden week de gordelroute hebben willen volgen... Ik geef jullie gelijk.. dat trekt op niets...ben de bordjes tegengekomen... af en toe :)
Het fietsennetwerk dat werkte wel goed ... ben wel effe verkeerd gereden in het zonienwoud richting Sint-Genesius-Rode , maar in Alsemberg vond ik de nodige bordjes terug...
Ik moet zeggen mooie route door het pajottenland richting Ternat... altijd zeer kleine wegen ... geen kat tegengekomen... Maar soms wel gewoon een veldweg in.... of kasseibaan... Maar daarvoor doen we het hé niewaar... zoals de echte :-)...
En de benen draaide vlotjes ... en ik had geluk... constant wind in de rug... dus ik durf zelf te stellen.... dat ik vloog.. (naar Tuur normen natuurlijk en hartslagnormen :-))
Jammer genoeg op 4 km van het eindstation een leegloper vooraan en moeten stoppen... Ik dacht bij mijn eigen... ik had beter naar Bierbeek gereden naar de wijven op het trottoir aan -50% of 75% . gelukkig was de sportbestuurder in de buurt en is ze me komen oppikken... Ik had geen zin meer om voor 4 km nog mijn band te veranderen...
Maar toch ... weer is 44 km en voor de mannen van de gemiddeldes ... bijna 26 ...
Zo toch bijna 150 km verleden week - en voor deze week plan ik hetzelfde -
Je ziet we zitten niet stil ... maar of het allemaal voldoende gaat zijn ... daar moet ik binnenkort toch is trachten achter te komen... Wie weet rij ik een dezer is mee... Jammer voor jullie gemiddelde dan ... :-)

Toerke met Piet

Gisteren om 9u met Piet afgesproken aan de Zoete Waters, om een tochtje van +- 100 km te rijden.
Na vorige week een tocht met veel wind alleen te hebben gereden, was ik blij dat Piet er deze week bij was om me af en toe uit de wind te zetten...
We waren precies beiden ongeduldig om samen te fietsen, aangezien we er allebei reeds om 8u45 waren ;-).
Van de Zoete Waters trokken we Via Vaalbeek, Bierbeek en Opvelp naar Hoegaarden. En merkte ik algauw dat de wind deze week nog straffer was dan vorige week: amai... Chance dat Piet een goede dag had, en mij - op 100m na - constant uit de wind zette.
In Hoegaarden een stopke gedaan om te bellen naar een klant, en een sigaretje te roken (daar moet ik nog vanaf tegen 2 juli), en dan vol goede moed (hmhm) verder getrokken langs Piètrain, Jodoigne en Jauchelette tot Incourt. In tegenstelling tot vorige week was dit parcours wel zéér heuvelachtig, contant golvend en dat met 4 beaufort, dat was echt wel stoempen op sommige stukken: laat ons hopen op minder wind van 2-9 juli! Ook het parcours gemaakt op de GPS liet te wensen over: sommige stukken zeer slechte baan, veel kasseien en dan op een bepaald ogenblik een rasechte veldrit... Vanaf nu zal ik dus de stippellijnen vermijden bij het maken van een ritje op de GPS!
In Incourt, na zo'n 65 km (waarvan 50 collectieve), vond Piet er niets beter op dan te beslissen dat mijn tempo niet hoog genoeg lag (lees: dat hij zijn verkeerde paar benen mee had en liever zo snel mogelijk thuis wou zijn), en bij het eerste plakkaat "Louvain" naar rechts besliste hij om alleen verder te rijden richting Leuven, en mij de volgende 35 km alleen te laten afwerken.
Vol goede moed ben ik dan alleen verder getrokken langs Longueville, Gistoux en Dion-Le-Mont, en zo via Waver naar huis.
Uiteindelijk op 97 km thuis gekomen, aan een gemiddelde van 24,3 km/u (bedankt wind, heuvels, staat parcours).
Goede training - bijna 1000 hoogtemeters - waar ik mij op de korte bergskes toch een aantal keer de vraag heb gesteld hoe ik vrijdag de lange Luikse hellingen ga overleven...

Om 22u02 gisterenavond nog volgende SMS ontvangen van Piet: "Ben net thuis geraakt:). Sorry om zoveel in j ewiel te hangen :) ... als ik er al in geraakte:)"

Waarop ik het volgende heb geantwoord: "Bedankt dat ik 100m in je wiel mocht rijden, deed deugd om effe uit de wind te rijden ;-)"

Conclusie: ééntje heeft er zijn totale offday voor dit jaar reeds opzitten... Hopelijk volgt de mijne niet op 9 juli...

Overijse - Wolvertem

Pfff, juist een lang verslag geschreven en alles kwijt geraakt ;-).

Dus gewoon en kort verslag:

116km
26,0 km/u
Dat viel mee.

Mons - Chimay - Mons

Zaterdag, 30 april 2011: om 6u in de ochtend loopt de wekker af (en dat na amper 5 uur slapen). Gelukkig had ik alle materiaal en kledij de avond voordien al klaargelegd in de wagen en rest er me - na een stevig ontbijt - enkel nog de fiets te monteren op de fietsenrek.
Doel van de dag: de 155 Km van de 40e editie van Mons-Chimay-Mons overbruggen.
Om 7u pik ik Pieter op in Overijse centrum en wat later Jeroen. Klaar voor een lange dag.
Na een ritje van een kleine 3 kwartier arriveren we in Mons alwaar we een tijdje moeten zoeken naar parking. Het lijkt erop dat we hier niet alleen zijn vandaag.
Twijfel bij ons alle drie over de kleding van vandaag: ze voorspellen mooi weer maar kans op onweersbuien in het zuiden vanaf de namiddag en redelijk wind. We besluiten toch maar met jasje aan te fietsen.
Rond 8u45 zijn we ingeschreven, nog een laatste bevoorrading en we kunnen eraan beginnen. Eerste vaststelling: op het routeblad dat we ontvingen zien we dat de 155 Km eigenlijk 160 Km zullen worden. Wat is uiteindelijk nu nog 5 Km?

Het eerste deel van de rit is een beetje sightseeing in Mons, over de grote markt, even dag zeggen aan Elio en proberen de stad te ontvluchten naar rustiger wegen.
Net buiten de stad zet Jeroen zich al snel op kop van ons groepje en legt er direct de pees op (gemiddeld rond de 30 km/u); ik heb deze rit al eens gereden en ben me aan het bedenken dat dit niet goed gaat aflopen aan dit tempo.

En na 15 Km is het al zover, bij de eerste hellingen moet Jeroen de tred lossen. Te vermoeid aan deze rit begonnen luidt het, en misschien ook niet genoeg gegeten. Pieter doet het hier aanvankelijk ook voorzichtig aan maar dat is doordacht zal blijken.
Voor Jeroen wordt het een zware dag. Hoopvol is dat er 3 bevoorradingen voorzien zijn en de eerste is al na 37 Km.
Terwijl we op het nabijliggende pleintje een wedstrijdje kaatsen kunnen volgen, doen we ons tegoed aan peperkoek, fruit, madeleintjes enz. en worden de bussen flink bijgevuld. De zon begint er goed door te komen en we beginnen ons al te beklagen dat we nog dik gekleed waren.

Na de bevoorrading, direct rechts afslaan en daar verschijnt een helling van 12%. Boven staat de fotograaf ons op te wachten en proberen we nog even te lachen en te doen alsof we fris zitten.

Op naar de tweede bevoorrading: dit deel leidt ons tot Chimay en is eigenlijk de perfecte training: lange wegen, mooie zichten, lange heuvels (die meestal tussen de 4 en 9 % liggen) en vooral veel wind, alleen is het tegenwind. We troosten ons met de gedachte dat we straks rechtsomkeer maken en dan rugwind gaan krijgen. Jeroen komt er na de bevoorrading nog niet helemaal door. Blijkt niet alleen een kwestie van voeding maar ook van krampen. De Jerre vond immers dat een stevige fitnessbeurt de dag voordien de ideale voorbereiding moet zijn van een rit van 160 Km. Maar aan zijn stretching oefeningen te zien onderweg deel ik zijn mening niet.
In Chimay aangekomen, laten we het gelijknamige vocht voor wat het is en zijn we blij met wat cola en suikers.

Het derde deel van de rit is wel vrij zwaar en de heuvels volgen mekaar sneller op. Het wordt een lange lijdensweg voor de Jerre, die ons altijd van nabij volgt maar die we op een bepaald moment toch even kwijt waren. Even teruggedraaid, vinden we hem iets verderop aan het stretchen met hevige krampen. We adviseren hem om een kleine versnelling te trappen en het rustig aan te doen en dat helpt wel blijkbaar. Anderzijds wordt Pieter alsmaar beter en hij houdt zich niet meer gedeisd op de hellingen.
De laatste bevoorrading is er op Km 105. Nog een keer goed bijtanken. De lokale organisators geven ons moed: " nog slechts een kleine 20 Km heuvels daarna wordt het vlakker en wind in de rug."
Vage beloften bleek achteraf, vooral die wind dan. De bewolking nam immers toe, de wind wakkerde nog aan (en wij waren plots blij dat we onze jas aanhadden). We hebben geleerd dat "veranderlijke wind" eigenlijk synoniem staat voor constant wind op kop.
We rijden nu ook voor een groot deel langs de andere kant van de franse grens. Pas na een kleine 20 Km door Frankrijk te fietsen, werd de Jerre zich hier bewust van. ("zoveel franse nummerplaten ... ") . Het was duidelijk zijn dag niet.

Op 150 Km plots nog een publicitaire stand van Aquarius, en dat is meegenomen. In de verte zien we nu de stad Mons terug opduiken. Nog even volhouden dus. Een groep van een man of 8 rijdt ons voorbij aan een niet onaardige snelheid van rond de 35 Km/u en Piet besluit om zijn finale te rijden en aan te pikken. Ik ga met hem mee en ... de Jerre is plots herrezen en sluit ook vlot aan. Tot aan de eerste drukke straten van Mons volgen we deze groep en onze Jerre volgt spelenderwijs . Pieter en ik voelen ons de hele dag bedot door een toneelspeler.

Rond 16u30 komen we aan, moe maar niet kapot. Dat was het doel na 160 Km klimmen en dalen en een strakke tegenwind. Een drankje, even turen naar de teller: 24,5 Km/u., en dan huiswaarts.

Conclusies:

• Of Jeroen heeft zijn zwarte dag al gehad of hij kan enorm toneel spelen


• we hebben de goede snelheid gevonden om zo 'n lange heuvelachtige rit aan te pakken.


• Pieter verteert zijn eerste lange rit zonder problemen


• NIET gaan fitnessen de dag voordien. Indien toch, Aquarius Lemon verhelpt de krampen en geeft je ook vleugels.

Een mindere dag

Zondagnamiddag na het Meivuur: VDP wil voor de eerste maal over de 100km gaan en we willen de gordelroute aanvatten: niet ons beste idee blijkt achteraf. Richting Hoeilaart klagen we beiden meteen over slechte benen. We laten ons niet kennen en zetten onze toch verder langs Sint-Genesius-Rode en Alsemberg. Daar geraken we de eerste maal het spoor compleet bijster, het zou zeker de laatste keer niet blijken. Door onze parcourswijziging moeten we wel over de Bruine Put (redelijk fout gekozen naam mijn inziens), gekend van de Brabantse Pijl toen deze nog in Alsemberg arriveerde.

De laatste, steile meters van de Bruine Put

In Dilbeek moeten we minstens vier keer op het kaartje kijken, omkeren, vloeken, de weg vragen, … Dat, de strakke wind en onze papbenen maken dat we gemiddeld maar aan 22,5 ronddraaien. We rijden zelfs zo fout dat we in centrum Brussel dreigen terecht te komen.

In Wemmel besluiten we een snel terrasje te doen om onze drinkbussen te vullen, we hebben dan immers nog 45 km voor de boeg en we zijn al 3 uur en half onderweg! Aan het terras staat een jongen van pakweg 12 jaar waarvan we nog proberen zijn quad te ruilen met onze fiets, maar na een droge “njet” kruipen we weer op onze vehikels.

Weerom compleet via andere wegen dan de route ons zou moeten voeren, komen we in Vilvoorde aan, waar ik bijna van kortbij met het asfalt kennis maak. Gelukkig was het al stilstaand en kreeg ik nog net mijn voet uit het klikpedaal. Over Machelen, Zaventem, Kraainem en Wezembeek-Oppem komen we in bekender gebied. In Tervuren zie ik eindelijk een einde aan onze lijdensweg en door het bos naar Jezus-Eik trekken we dan toch nog eens fors door. We zijn vooral blij thuis te zijn geraakt en nemen snel afscheid.

Het station van Vilvoorde: bijna de plek van mijn eerste klikpedaalincident

Te onthouden:

·         De Gordelroute kan je enkel aanvatten met een GPS, de bordjes zijn vaak weg of compleet onzichtbaar… Soms worden tevens onverharde stukken opgezocht.

·         Één van mijn slechtste dagen sinds lang, gelukkig was ook VDP niet in zijn beste vorm.

·         Oorzaken voor het bovenstaande? Slechte (korte) slaap door het Meivuur? Slechte benen? De harde wind? Het vele draaien en keren doordat we de route niet vonden?

·         Een plannetje tekenen in Bikemap is onmogelijk, het zou nogal iets zijn.

·         110 km aan uiteindelijk 23,2km/uur

·         VDP heeft zijn eerste 100km’er dus behaald, al was het niet allemaal even vlot :)