Circuit des carrieres

Zondagmorgen 24 april 2011: met z'n zevenen staan we klaar aan het vertrek in Grez-Doiceau. We, dat zijn: Benoit, Jelle (jaja), Segers, Phille Minner en Phille Levis, Johan en ikzelf. Benoit en Johan hebben de GPSversie op hun GPS dus we kunnen makkelijk vertrekken. Probleem bij het eerste kruispunt: Johan zegt naar rechts, Benoit rechtdoor... Benoit heeft blijkbaar de versie van 2009 en Johan die van 2011. We besluiten deze van Benoit te volgen.

Het begin van het parcours is lichtgolvend en Jelle heeft het meteen niet makkelijk, na 22 km geeft hij zijn ontbijt terug aan Moeder Natuur en beslist hij om terug te keren. Het tempo lag nog niet heel hoog en toch valt zijn trainingsachterstand op en breekt dit hem letterlijken figuurlijk zuur op. Het is vandaag nog niet duidelijk of hij onze Alpe d'Huez-trip opgeeft of niet?! 3 km later rijd ik plat, iedereen is opgezet met mijn mooi gesmeerde fiets die makkelijk zijn achterwiel laat vervangen :) Ook het feit dat er geen terras in de buurt is stemt niet iedereen even tevreden...



De voet van één van de talrijke hellingen, ze is langer dan je hier kan zien, neem dat van mij aan :)

Na deze eerste 25 km, die niet helemaal verliepen zoals plan, gaat het ons voor de wind. Het tempo wordt de hoogte in gesmeten en het parcours is zeer mooi te noemen. Enkel de wegen zijn soms van een bedenkelijk niveau. Via Merdorp, Hemptinne, Eghezée en Walhain komen we in geaccidenteerder gebied. De hellingen in de laatste 20 km zijn vaak langer dan je op het eerste ogenblik denkt en de kilometers kruipen uiteraard ook in de benen. Ook de hitte maakt het er allemaal niet makkelijker op. Uiteindelijk komen de zes overgeblevenen vrij makkelijk aan in Grez-Doiceau. Enkelen nestelen zich nog even op een verdiend terrasje eer naar huis weer te keren.

Te onthouden:

• De jammerlijke opgave van Jelle.
• De Segers die op een helling tegen het einde van de rit iedereen achter zich laat, de Jerre staat dus scherper dan gedacht!
• Johan die lichtjes bergop aan een duizelingwekkende 32 km/uur ronddraait.
• Benoit die mij daarop naar voren stuurt om hem af te stoppen.
• Ikzelf die zo stom is om dat dan ook te doen.
• De op voorhand aangekondigde 27 hellingen waren er geen 27 of je moest alle molshopen meerekenen. Een dikke 10 "echte" hellingen zijn realistischer.
• Phille Minner die zich goed voelt: waar hij normaal pas op het eind de snuit in de wind gooit, werd hij zondag al vroeg op kop gespot.
• Phille Levis die zich perfect kan laten meevoeren door een pelotonnetje, steeds attent mee bij de eerste drie of vier. 
• Gps-rijden lukt ons redelijk goed, amper een drietal keer wordt misgereden.
• 107 km werden afgehaspeld aan gemiddeld 27,1 km per uur.

Training vrijdag 22/4

Hallookes iedereen,

Al een tijdje niets van mij laten horen. Dus werd het wel eens tijd het één en ander recht te zetten. Ik moet wel zien dat ik niet te snel typ zodat mijn hartslag onder controle blijft :-).

Na de helse trip van verleden week zaterdag (lees verslag van Johan tijdens onze rit door de focking ardennen) enkele dagen toch mijn benen laten recupereren, om vrijdag terug het zadel in te kruipen om een volgend tochtje. Heb even mijn trainingsprogramma moeten aanpassen omdat die rit van 150 km nog niet echt aan de orde was. Al snel bleek dat die toch toch zijn vruchten had afgeworpen. Het losrijden onder bepaalde hartslag ging als niets en daarbij haalde ik toch een redelijke snelheid... na een twintig tal minuten was het tijd om de tikker naar hogere hoogtes te brengen. En dat lukte ook :-) .. op eizeren berg richting duisburg .

Dan zo door naar vossem - vossemberg op - het veldwegje in richting egenhoven... en dan zo langs de oude baan Leuven - Overijse in korbeek-dijle richting Zoet waters. Eens aan de zoetwaters van mijn hart een steen gemaakt... niet stoppen om ne goeie leffe maar gewoon door fietsen richting joris weert en de heuvels pakken op de grote plaat. Toegegeven daar ben ik effe wel door de rooie gegaan. Vanuit Sint Joris Weert richt st. Agatha rode - Terlanen en dan hop zo naar Ottenburg (jawel de berg die Tim niet graag oprijdt) - zo door naar pecrot - terug Sint

Agatha rode - en sint joris weert ... daar aangekomen dacht ik terug naar huis te rijden langs waar ik gekomen was.. zoet waters - korbeekdijle - het veld door richting vossem enz...

Maar in Sint-Joris Weert begon het warempel te stormen... en heb dan maar besloten in gestrekte draf terugwaarts te keren langs Sint-Agatha-Rode - Terlanen - Tombeek en Maleizen.

In Tombeek zowaar een stortregen over mij gekregen tijdens de beklimming van de bergstraat.

En dacht aan de tijd toen de echte Tuur de Kabooter nog reed... en ik vond het nog plezant ook die regen... (net zoals 3 jaar geleden toen we naar de Ventoux reden - lekker fris en regen waar de mensen met een hogere vetmassa een voordeel hebben :-))

Maar goed eens thuisgekomen toch een 64 km in de benen - dacht er 80 te doen maar door de storm- en een gemiddelde van bijna 24.

Jawel geachte mede fietsers het begint stilaan te komen...

Gisteren (zondag 24/4) ook een ritje gemaakt (ongeveer 60 km)... maar de hartslag was niet je dat... zat al aan een hoge polsslag bij het vertrek.. maar dat had natuurlijk te maken met de opwinding van het paaseieren zoeken even daarvoor.

Mss rij ik een van deze dagen eens mee met de groep om te kijken hoe ver ik nu eigenlijk wel zit. Want dat is natuurlijk het nadeel van alleen te rijden... maar als ik het zo allemaal lees dan heb ik nog aan werk ...

tot de volgende

Verslag 16 april 2011

Zaterdag rond 8 uur 's morgens staan 4 renners klaar voor een mooie uitdaging. We vertrekken met de hele familie op weekend naar de Ardennen en de mannen besluiten om er een trainingsrit van te maken en met de fiets op te rijden van Overijse naar Libin. Naast mezelf gaat het om mijn zoon Bram, mijn schoonbroer Filip, die "even"afwijkt van zijn trainingsschema en zijn zoon Seppe.
Gepland aantal kilometers: 151 Km. Parcours: zeer heuvelachtig.
We vertrekken richting Waver en vandaar proberen we de kleine wegen te nemen ipv de grote steenwegen. Zo rijden we over Vieusart, Corroy-le-grand en Tourinnes St-Lambert richting Perwez. Daar eerste tussenstop gehouden en ieder heeft blijkbaar een eigen aanpak van bevoorrading: dat gaat van een banaan over een reep met bananensmaak tot een wit stokje waar rook uitkomt.
Maar na 40 Km zit iedereen alvast nog goed fris en nog vol moed.
Vandaar trekken we richting Eghezée, alwaar we de Ravel volgen en stilaan afdalen naar Namur.

Aangekomen in Namur, volgt er plots wat opschudding. Op het zebrapad steekt een man over en ik vertraag om hem door te laten. Seppe had dit blijkbaar niet opgemerkt en knalt tegen me aan waarna hij spectaculair over kop gaat. Hij houdt er een lichte schaafwond aan over en vooral veel schrik. Maar hij denkt niet aan opgeven en dat siert hem. Zijn zadel heeft een tikje gehad, maar verder valt de schade nog mee. We hebben hierdoor wel wat tijd verloren als we de tocht aanvatten naar Dinant, slingerend naast La Meuse. Hier aangekomen nemen we de tijd om de nodige koolhydraten tot ons te nemen en een bord pasta te verorberen. Al was de saus wel wat waterachtig.

We hebben hier in Dinant trouwens afspraak met de vrouwen en de rest van de familie. Tijd om de bussen bij te vullen en dan vatten we de laatste 60 Km aan. Maar eigenlijk begint het nu pas echt. 2 Km verderop slaan we links op en krijgen we de Côte de Froidvau voorgeschoteld. Dit is een helling die ook in de eerste rit naar Neufchâteau op het programma staat: 4km klimmen aan een gemiddelde van 8%.
Vandaar gaat het verder over Houyet, Hour en Petite-Hour. Een prachtige streek, ver weg van de grote steenwegen, maar als ik zeg dat we telkens afdalen naar de Lesse om dan weer helemaal naar boven te rijden, dan overdrijf ik niet. Het wordt alsmaar zwaarder en eentonig: bergop, bergaf en we beginnen het allemaal wel zwaar te krijgen. Nog even een laatste bevoorrading, en snel een gelletje of een energiereep en we kunnen er weer tegen.
We rijden uiteindelijk richting Daverdisse en vandaar naar het idillische Redu (het boekendorpje) maar ook bekend van de mooie foto's op het weerbericht alwaar de grote satellieten staan van ESA). Deze laatste stukken zijn loodzwaar en beginnen hun tol te eisen. Het is nu verder rijden op karakter, meer dan op souplesse.
Nog even langs Transinne, waar we nog een 3-tal hellingen over moeten om uiteindelijk ons weekendverblijfje te zien opduiken aan de horizon.

We zijn net op tijd voor een lekkere barbecue om weer op krachten te komen.
Dit was een tocht waar volgende dingen te onthouden zijn:

• Totaal 151 Km gereden aan ongeveer 20 Km gemiddeld.


• Totaal van 1900 hoogtemeters !!


• Dit parcours is bijna identiek aan de eerste rit.


• Maar vooral: Filip heeft zomaar even zijn record gebroken; langste rit dit jaar tot vandaag: 50Km, nu zomaar even verdrievoudigd.


• En zeker niet vergeten: Bram (16) en Seppe (13) rijden dit gewoon schitterend uit zonder al te veel training.


• Positief: gemiddelde hartslag bleef hangen op 110/min en ondanks het loodzware parcours was de maximum nooit hoger dan 165 /min.

Toch heeft deze tocht ook zijn consequenties gehad. Maandagnamiddag zat ik volledig geblokkeerd aan de hals. Ik kon de hals niet meer bewegen. Conclusie dokter: verkoudheid op de halsspieren opgelopen ==> ik loop nu rond met een halskraag om warm te houden en om steun te krijgen. Vandaar dat ik de dinsdagtrainig heb overgeslagen. Dus weer iets bijgeleerd: krantenpapier of een extra windjack voor de lange afdalingen is geen luxe.

Boris' eerste buitenrit

Zondag 17 april 2011 gaat niet enkel de annalen in omdat Philippe Gilbert zijn tweede opeenvolgende Amstel won, maar ook omdat Boris zijn (echte) voorbereiding op de Alpe d'Hueztocht aangevat heeft! Ook Phille Minner vergezelt ons en met z'n drieën maken we een klein, zonnig tochtje.Via Bierges, Ottenburg, Sint-Agatha-Rode en Blanden komen we na een 33-tal kilometer voorbij de Zoete Waters en de eenvoudige vraag: "Phille hebt ge dorst?" wordt beantwoord met een droge: "Ik heb altijd dorst". Stoppen aan een terrasje dus!

Langs Korbeek-Dijle, Bertem en Leefdaal komen we in Vossem waar we via Vossemberg naar Duisburg trekken en via de Duisburgsesteenweg terug naar Overijse. Boris test de benen eens op de laatste helling en we trekken de hele berg meer dan 20 km per uur omhoog, pittig! Na 55 km staan we al terug aan het beginpunt, maar daar maalt niemand om. Leuk, zonnig en ontspannen ritje op een vergeten zondag.

Opvallend:
- Boris rijdt deze (ok, bescheiden) afstand opvallend gemakkelijk, over hem dienen we ons dus ook geen zorgen te maken: hij komt er wel!
- De rit was toch heuvelachtiger dan ik eerst dacht, 390 hoogtemeters is niet ontzettend veel, maar meer dan ik dacht...

- Op deze manier is fietsen het leukst: niet onnodig doortrekken zoals soms wel het geval is, enkel op de hellingen even dieper gaan: zonder forceren halen we nu toch ook 26,5 gemiddeld.

Verslag 13 april 2011

Dinsdagavond SMSje van Benoit of ik woensdagmorgen congee heb en wil gaan fietsen. Waarom ook niet? Vanuit Duisburg steek ik een rit in elkaar via de knooppunten. Wij dus eerst naar Duisburg peddelen om daar op de knoopunten in te pikken, we moeten beiden ondervinden dat de benen niet zijn zoals ze zaterdag waren. Via Tervuren, Wezembeek-Oppem en Kortenberg komen we op onbekend terrein voor ons, altijd leuk. Minder leuk zijn de vele kasseistroken die onze fietsen en lichamen teisteren. In Steenokkerzeel begint de fiets van Benoit dan ook fameus te rammelen. Onze diagnose luidt: de kogellagers stuk, experten zijn we allerminst.

In Elewijt beslissen we een sanitaire stop te houden en zoeken een terrasje (niet om ons gevoeg op te doen). Jammer genoeg vinden we geen terrasje en kiezen we een bosje uit voor ons plasje. Natuurlijk rijden we 100 meter verder voorbij een terrasje... De terugweg gaat via Kampenhout en Veltem-Beisem. Vanaf Meerbeek gaat het ons minder goed af, een harde kopwind en een iets geaccidenteerder parcours vergen veel kracht.

Waar de fiets van Benoit na een kasseistrook begon te rammelen, stopte hij daar ook even plots mee na een andere kasseistrook. Vreemd, maar goed... Benoit, die geen liefhebber is van kasseien, wil wraak nemen door op de terugweg in Eizer via de Groeneweg omhoog te rijden. Jawadde: na 75 km komt een steile helling met kasseien dubbel en dik aan!

Verder te onthouden:
- Benoit werd er op twee hellingen genadeloos uitgekletst, misschien moet ik er beter niet bij vertellen dat hij op die momenten net schakelproblemen had.
- We kwamen bizar veel verschillende beesten tegen: koeien, katten, honden, duiven en andere vogels, paarden, schapen, konijn, fazant en zelfs struisvogels.
- 78 km werd er gereden aan 24,6 gemiddeld.

Brabantse Pijl 9 april 2011

Met z'n zessen staan we om 08.00 uur op het Begijnhofplein om richting Leuven te trekken voor de Brabantse Pijl. We doen daar de tour van 70km en rijden ook nog eens terug naar Overijse. Daardoor zouden we aan een 110-tal km moeten komen. We: dat zijn Geert en Noël Broos, Benoit, De Philles Levis en Minner en ik. In Leuven wacht ook Jeroen Segers op ons voor zijn eerste training. Johan kiest ervoor om met de wagen naar Leuven te trekken en de 135 km aan te vatten. Met 8 van de 14 gelijktijdig bezig (met 10 eigenlijk want Pieter en Peter waren dat eigenste moment op weg naar Maredsous met de MTB), een ongekend succes!

Het is koud bij het vertrek, maar de snelheid zit er meteen goed in en al snel komen we aan in Leuven. Daar ontmoeten we toevallig Eddy, die besluit wat met ons mee te rijden. Jeroen laat even op zich wachten maar tegen 09.10 uur kunnen we dan toch vertrekken. Op weg naar Overijse, langs Sint-Joris-Weert, Neerijse en Huldenberg wordt snel, te snel misschien, gereden. Vooral voor Jeroen is het op dat moment niet leuk, op een bepaald moment is het gemiddelde dan ook 28 km per uur. Bijna rij ik Benoit nog in de kant bij een gevaarlijk manoeuvre, maar  veilig in Overijse aangekomen wacht ons de eerste echte helling: De IJskelderlaan. Benoit en ik lachen met de wielertoeristen zonder parcourskennis die op de kasseitjes terecht komen, wij draaien snel het voetpad op en rijden zo iets comfortabeler. De IJskelder verteer ik nog redelijk goed, waarna het tijd is voor de bevoorrading bij me thuis.

Na de sanitaire stop is het meteen tijd voor het Schavei en de Hagaard, iedereen moet even puffen, maar al bij al komt iedereen goed boven. Verrassing wanneer we niet naar de Hertstraat afdraaien, maar de Rameistraat nemen naar Tombeek. Daar ligt dan de onaangename verrassing: de Lanestraat. Via de Abstraat draaien we in Terlanen op via de Neerpoortenstraat naar Ottenburg. Die Neerpoortenstraat rijd ik niet graag op. Een lange, niet al te steile klim, bah! Waar ik bij het begin met Minner en Eddy voorop zat, zit ik halverwege alleen, tussen Minner/Eddy en het pelotonnetje met de rest. Ik rij noest voort met het idee dat de achtervolgers mij wel zullen grijpen. Voorbij Pecrot gaat dan plots mijn telefoon: Benoit om te vragen waar ik zit. Minner is plat gereden en ze zijn de band aan het vervangen. Ik was dus Minner voorbij gereden zonder hem gezien te hebben (hij zat even in een tankstation daarmee...). Er zit niets anders op dan een kwartiertje te wachten. Niet in mooi weer zoals gegeven, maar in grauw, fris weer...

We zijn dan een 70-tal km ver en als de anderen er uiteindelijk aankomen moet ik koud een nijdige helling oprijden, de eerste maal doet het echt pijn vandaag. Ondanks 3 bananen en een brownie heb ik ook honger, ik besluit echter mijn koekje te sparen voor later. Jeroen verliest op de top nog z'n geld, gelukkig recupereert hij alles. De betere klimmers zijn duidelijk Minner, Levis en Benoit. Na deze helling gaat het verder richting Leuven en zowaar: het zonnetje komt er door. De warmte is zeer welgekomen en buiten enkele kleine hellingkjes geraken we voorspoedig in Leuven. Aan het station nuttigen we een drankje en sommigen, waaronder ik, een broodje. Fantastisch zo in het zonnetje!

Dat broodje was nodig blijkt op de terugweg naar Overijse, het gaat nog verrassend goed en de laatste 20 km  (zonder Jeroen die richting Rotselaar trok) trekken we nog eens goed door. Minner, die zich de hele dag in de luwte had opgesteld, staat nu op als de sterke man. Op het eind: van Huldenberg naar Overijse proberen we een carouselleke op te zetten. De snelheden komen rond de 35 km per uur te liggen en ik kan mij nog aanhaken en eenmaal overnemen, meer zit er niet in. Geert verteert deze strook ook moeilijk en moet lossen. Na ongeveer 112 km ben ik terug thuis en ben ik blij dat ik dit heb klaargespeeld, de hoop op een goede afloop in juli stijgt! Gemiddelde lag tussen de 25,5 en 26 km per uur.

Een regenachtige dinsdagavond 5 april 2011

18.00 uur: vijf fietsers op het appel: Peter, Noël, Phille Levis, Johan en ik. Peter, die rechtstreeks van het werk komt is niet gekleed op de weersomstandigheden. Ze hadden ook veel beter gegeven, maar regen en een lichte wind zijn ons deel.
Het plan is om twee uurtjes te rijden, redelijk vlak, zodat we om 20.00 uur thuis zijn. We vertrekken dan via De Dreef om langs Lindaal naar Eizer te trekken. Daarna volgen Leefdaal, Bertem, Egenhoven en Heverlee. Op weg naar Heverlee gaat het bijna fout voor Peter: Op een kasseistrook wordt het duidelijk dat je met 50 kg (inschatting van de verslaggever) niet gemakkelijk recht blijft op de natte kasseien. Gelukkig loopt het goed af! Nog geen twee kilometer verder is Peter weer dicht bij een valpartij wanneer hij het traject volgt van Noël die even offroad gaat, weer kan Peter net op tijd corrigeren.
Bij het uitrijden van Heverlee heeft Noël zich op kop gezet en legt een aardig tempo op wanneer plots een schreeuw achter ons weerklinkt: Phille is plat gereden. gelukkig vooraan, dus dat hoeft niet lang te duren. Als je natuurlijk te hard pompt, trek je al eens het ventiel mee uit de band. Opnieuw dus... Peter verkondigt op dat momen tdat hij in vier jaar tijd nog nooit een platte band heeft gehad: rijdt hij op speciale banden dan?
Op de Wolfshaegen wordt even getwijfeld om de Grote Keistraat in te rijden en omdat Peter er nog nooit op gereden is wordt voor deze optie gekozen. Nog geen 50 meter ver op de helling is het van dattum: Peter rijdt lek, zijn banden zijn dan toch van het gewone soort... Weer wordt een tiental minuten stil gestaan en het begint wat donker te worden.

Dus wordt besloten om gewoon via de Abstraat naar Tombeek en Overijse te fietsen. Een ietwat kortere rit dan gepland die ook wat later eindigde door de pech onderweg, maar bij deze de cijfertjes: 47 km aan 26,1 gemiddeld.

Kort verslag van de zondagstraining van 3 april

Vooraf werd gedacht de dit de eerste training ging worden met meer als 4 fietsers, maar: - Op zaterdagavond besliste Philippe M. dat hij niet mee kon, wegens het verhuizen van een zetel - Een paar uur later SMS van Tim: hij voelde zich wat slapjes en keelpijn, hij ging passen - Toen ik om 2u30 huiswaarts trok en tegen Philippe L. zei: "Morgen fietsen!?", antwoordde hij: "Natuurlijk, passen is voor mietjes!"... maar hij kwam toch niet tevoorschijn. - Om 8u30 het gebruikelijke sms-je van Jelle: "Ik ga niet mee!" (jaja, het werd bevestigd: hij kent de kleur van zijn fiets nog!). - En aangezien Johan "Het Windscherm" dit weekend werkverplichtingen had, was hij er ook niet bij. En dus vertrokken we met zijn vieren, in de volgende, verrassende opstelling: Piet, Peter, Benoit en VDP (en in deze volgorde hebben we effectief het meeste gereden ;-) ). Vanuit Overijse vertrokken we naar Leuven, om langs de vaart wat kilometers te malen tot Mechelen. Hier stond de teller op 45 km (27 km/u gemiddeld), en werd er een eerste (en enige) pauze ingelast. Voor de terugweg kozen we voor het vlakke Steenokkerzeel - Kortenberg, en pas de laatste kilometers, via Everberg (waarna Pieter ons verliet om terug naar Leuven te fietsen - hij kwam ook al van daar en deed dus +- 110 km) naar Vossem en Duisburg kwamen we onze eerste beklimmingskes van de dag tegen. Op die beklimmingskes bekocht VDP stilaan zijn 5 kilometer durende versnelling net na Mechelen (hihi, hij had beter tot op t einde gewacht), maar uiteindelijk maken we de tocht zonder al te veel problemen vol. Een 80-tal (Peter waarschijnlijk 90) km aan een gemiddelde van 25,6 km/u, meer moet dat niet zijn. Over Peter heb ik trouwens niet veel gezegd, omdat er niet veel te zeggen viel: hij deed alles perfect!