Ons doel bereikt - DANKJULLIEWEL!

We willen graag van de gelegenheid gebruik maken om al onze gulle schenkers te bedanken voor hun bijdrage om Downsyndroom Vlaanderen te steunen. Naast alle familieleden, vrienden, sympathisanten, ... werden we ook gesteund door tal van verenigingen en bedrijven, denk maar aan Bobo, TWC Hoekske Maleizen, Bia, Sumitomo, Bergerat Monnoyeur, ...

Van enkelen hadden we ook een vlag mee, fotobewijs hier onder. DIKKE MERCI en tot binnen twee jaar!

Dag 8 : Carpentras - Mont Ventoux - Carpentras 70 km - De Finale

Ziezo, het is gelukt.  We zijn met 12 fietsers vertrokken en alle 12 zijn boven op de Ventoux geraakt een daarna ook veilig terug beneden. Vandaag hadden we één gastrijder, Siel, zoon van Noël en Conny.  Maar we hadden vooral veel enthousiaste supporters langs de kant van de weg.

Voor sommigen was het de eerste keer Ventoux, voor anderen de laatste.  En voor sommigen  misschien beide.

Veel tijd voor een verslag is er niet vandaag want we vertrekken zodadelijk met alle fietsers, begeleiders en supporters naar het centrum van Carpentras voor ons laatste avondmaal.

Ik beperk me dus tot enkele sfeerbeelden.

Spaghetti als ontbijt

De laatste voorbereidingen

Onderweg

Boven

Peter

Dag 7 : Aizac - Carpentras 142 km - En op de zevende dag …. rusten wij 😊

Tja, wij zijn God niet, dus onze zevende dag … was absoluut geen rustdag, maar wel een hele mooie dag!!

We komen langzaam op gang

Je voelde al van bij het ochtendgloren op de “back-to-basic” camping in Aizac, dat de vermoeidheid begint toe te slaan, we kwamen allemaal wat langzamer op gang, misschien moesten we ook wat meer verteren na de vrij late maar hele lekkere barbecue, aangevuld met een Tabouleh uit het kookboek van Benoit. Van de rosé en andere goddelijke dranken zal het waarschijnlijk niet geweest zijn😊. Maar kijk het was dan ook heel warm, en hydratatie is heeeel belangrijk!

Het was Benoit zijn dag niet vandaag: even een paar kilometer rijden naar de plaatselijke boulangerie, om daar vast te stellen … dat hij zijn GSM niet mee had, op zich niet erg zou je zeggen, maar zit daar nu toch ook geld in zekers 😊. Dus even terug naar de camping, een sigaretje om wat te bekomen en mipmip, Roadrunner Benoit was weer weg, MET geld en kwam tevreden terug met stokbroden. Hij was dan toch een beetje onze God vandaag, hij brak ze en verdeelde ze over zijn “leerlingen” 😊

Met enige vertraging vertrokken we dus aan de laatste rit in lijn, met gastrijder Benoit vandaag, op papier met een moeilijke ochtend en een wat eenvoudigere namiddag. We vertrekken allemaal heel goed gezind, want de eerste kilometers gaan gewoon in dalende lijn en ik hoor niemand klagen. We rijden dan over Vals-les-Bains, waar het mineraalwater Vals wordt geproduceerd en gebotteld. Bij het buitenrijden ervan zien we de Ardèche opduiken, en dat niet voor het laatst vandaag!

10 seconden vóór Benoit uitvalt

We komen aan in Aubenas, dat we niet doorkruisen, maar via een ommetje passeren. Ik dacht te kunnen schrijven dat we hier probleemloos voorbij vlogen, maar Benoit besliste daar anders over, we draaiden net linksop, het werd ineens vrij steil en … Benne dacht: “Wacht eens, dat gaat hier vandaag niet alleen bergaf, ik ga eens even de zoveelste derailleur van de week in de spaken draaien!!” Hij moest dus al afhaken na 15 km, de sportdirecteur opgebeld om hem te komen oppikken, en de 11 overige renners (want Geert is vandaag ook veiligheidshalve niet mee vertrokken om zijn achillespees te laten rusten), gingen verder op weg naar de eerste helling van de dag, de Cöte de la Fontaine du Cade, iets langer dan 3 km maar al een stevige opwarmer, en voor sommigen de eerste kennismaking met hun spieren, of beter wat er na gisteren nog van over blijft!!

Vallon Pont d'Arc

Na die helling en vooral het voelt al heel warm aan hier, zoeken we snel naar ons terrasje van de dag, de “kilometerpaal 45”, maar die ligt ongeveer in Vallon-Pont-d’Arc en daar is het heel druk, marktje en vooral alle terrasjes in de schaduw zijn volzet. We besluiten dan maar door te fietsen tot aan le Pont d’Arc aan de Ardèche.

de Ardeche

We nuttigen in de lokale Auberge, een koel drankje, vullen de bussen, krijgen er zelfs nog ijsblokjes bij en dan allemaal de fiets op voor de beklimming naar de Gorges, via de Col du Serre de Tourre, een klepper van 3 km maar aan iets meer dan 8% gemiddeld, … en met deze warmte, 34 graden op dat moment, geen lachertje,….ik heb alvast niemand zien lachen 😊.

Maar iedereen geraakt vlot boven, er worden tussendoor mooie foto’s geschoten, maar we moeten wel oppassen want deze baan is vrij druk!

Er volgt een kleine afdaling gevolgd door de laatste “geklasseerde” helling van het roadbook, de Cote du Bois Bouchas, nog een kleine 2 km klimmen aan 5% gemiddeld.

En daarna volgen we de plateau van de Gorges, met prachtige zichten, maar met heel vermoeiende wegen, die pijn beginnen doen. We dalen, maar na elke bocht wacht de verrassing, verder dalen of …. lap, weer omhoog en dat zo ….vele kilometers lang!

 

We besluiten, gezien de hitte en de tijd, om net voor de laatste afdaling naar het dal, ergens af te spreken met ons logistiek team voor de middagstop. In het laatste stukje bergop daar naartoe, nog een lekke band voor Koen, en dat weer in de volle hitte. Gelukkig is Noël steeds in de buurt voor een drankpauze in tussentijd!! Eenmaal hersteld en boven aangekomen, staan de tafels klaar, dit was niet de meest idyllische plaats van de week, ergens in een klein grindwegje, maar er was een beetje plaats en … schaduw!

En vandaar sluit Benoit ook terug aan als fietser, echt mooi uitgestippeld, net voor de afdaling, zijn gemiddelde vandaag is “impressionant”!!

 

Oversteek van de Rhone

De namiddag begint dan met een lange afdaling, gevolgd door het oversteken van de Rhône via de Pont du Saint-Esprit, mooi maar niet fietsvriendelijk, of ligt het aan de “gestresseerde chauffeurs”.

De namiddag wordt verder heel kort samengevat door vlakke wegen, een heel mooi stuk op de Voies Vertes maar vooral door de afmattende hitte, tot op een bepaald moment rond de 37 graden, … en we zien al heel vaak een molshoop verschijnen, “de kale berg” in al zijn glorie 😊

Sommigen beginnen al te panikeren, anderen al te fantaseren, of is dat gewoon ijlen door de hitte, één ding is zeker, die berg daar in de verte is ECHT en geen fata morgana 😊

We rijden nog even door het hele drukke Carpentras tot net buiten de stad om aan te komen op de camping. Het was een prachtige rit vandaag!!

Op de camping komen kort nadien al wat extra supporters toe, dus aan alle mensen thuis, iedereen is goed aangekomen. We verwelkomen, Sylvie, Nadine, Janne en Stefke, Conny, Siel en Ine , en ook Kristel (mijn schoonzus) is erbij. Dus de tafel deze avond is nog een beetje groter geworden, het terugzien van de familieleden hartelijk. De spaghetti bolognaise gaat er heel goed in deze avond.

 

En nu staan we op de vooravond van de finale, de Mont Ventoux, het einddoel van onze trip.

Tijd om al eens terug te kijken op deze week, en persoonlijk zelfs nog iets verder dan deze week:

Je verslaggever met zijn vrouw/begeleidster Veronique en 2 toeschouwers

Ik heb 2 edities gemist, verplicht door “medische” redenen, hyperventilaties, en kort geleden zag het ernaar uit, dat ik ook deze editie misschien zou gemist hebben, maar kijk ik heb het gehaald, dus hoe het morgen nog verloopt, eerste of laatste, mijn overwinning is binnen. Ik heb een fantastische week gehad, ik heb terug dingen gedaan die ik een paar weken terug niet voor mogelijk hield.

Dit is een fantastische groep mensen bij mekaar, vrienden van alle leeftijden, een vernieuwd logistiek team, dat al zo geolied loopt alsof ze dit al jaren doen, de kok verwent ons dag na dag, iedereen bedankt voor deze week!! En ook de steun van iedereen thuis doet deugd.

Persoonlijk wil ik nog even zeggen dat we de “afwezigen” missen, dat we aan jullie denken!!

En ik wens Wim, die er deze editie voor de eerste keer niet kon bij zijn, veel beterschap en elke dag houden we je traditie in ere: “ Elina vlagt ons elke dag uit, met jouw woorden: “A cheval” … en we zeggen allemaal samen, “hou het veilig hé mannen”!!

 

FMED, deze week vergeet ik nooit meer, … we gaan er morgen allemaal samen voor hé !!!

 

Johan

 

 

 

 

 

Hoog bezoek vandaag, de supportersclub Filip Vandeuren!

Voor sommigen was het afzien vandaag, anderen mochten fietsen!

Ervaringen van de eerste vrouw in het begeleidingsteam FMED tussen al dat mannengeweld

Dag 6 van de FMED-tocht zit erop (bijna in Carpentras voor laatste kampeerplaats)…

Amai …respect en heel veel bewondering mannen voor wat jullie presteren met de fiets dag na dag…

Zelf is het de eerste keer dat ik jullie van zo dichtbij kan volgen en ik vind het heel plezant.  Zowel om jullie bezig te zien als de manier waarop ik binnen het omkaderingsteam (Christian, Jean-Pol, Bruno, Kristof & Elina, Benoît & Yolan) opgenomen word is super!

De tijd gaat hier ongelooflijk snel!! ’s Morgens al vroeg uit de veren om tent af te breken, zich te wassen en te kleden.  Na een stevig ontbijt ( spek met eieren of gewonnen brood) maken de mannen zich klaar voor de fietstocht van de dag.

 

Elina geeft elke dag het startsein met de witte vlag en doet dit telkens met veel plezier. Met de woorden “A Cheval” …vertrekken de fietsers voor de grote uitdaging van de dag.

Eens de fietsers vertrokken zijn is het voor ons vlug de bagage, tenten in de camionette laden en zien dat alles proper wordt achtergelaten.
Dan vlug met het team naar de winkel in de buurt om eten + drank aan te vullen voor de middag- picknick en het avondmaal.

Een mooi plekje vinden om het middagmaal te benuttigen is dan onze volgende opdracht.
Kristof en Benoît slagen hier iedere keer in met grote onderscheiding! Eens het geslaagd plekje gevonden , is het vlug tafels en stoelen zetten. Tomaten, sla en komkommers worden gesneden. De verschillende kazen en charcuterie, samen met de baguettes van een plaatselijke “boulanger" zijn dan een welgekomen geschenk voor onze fietsers.

Fietsers spotten

Eens de picknick achter de rug is, proberen we met onze wagens de fietsers op het parcours te spotten. Enkele mooie foto’s en filmpjes worden gemaakt om achteraf met elkaar en familieleden te delen. Af en toe is er tijd voor een terrasje…
Hop naar de volgende camping…
Daar helpen we onze chef-kok “Christian" met het snijden van groenten, schillen van patatten enz… een mopje mag dan zeker niet ontbreken 
De tenten worden opgezet en de matrassen opgeblazen.
Na een lekkere en welverdiende douche kunnen we genieten van een heerlijke maaltijd en een glaasje Ventoux wijn hoort hier ook zeker bij. De afwas is de laatste werktaak van de dag en is een fijne groepsactiviteit hier op de camping.

Na een gezellige babbel (bij kaarslicht ;-))over de voorbije fietstocht van de dag maken we ons klaar voor een goede (hopelijk) nachtrust in onze tenten.

Slaapwel mannen!!

 Bedankt dat ik  dit avontuur mag meemaken met jullie!

 Véronique

Dag 6 : Montbrison - Aizac 158 km - De dag van de waarheid

bijna klaar voor de start

De dag van de waarheid. Kortom een rit waar de maskers afvallen. Al wat we vandaag voor de wielen kregen was peanuts vergeleken met de vorige ritten. Een rit van 158 km van Montbrison tot Aizac in de Cevennes. Met welgeteld meer dan 3000 hoogtemeters.

Na een voor de FMED relatieve lange nacht werd de rit door ons Elina reeds om kwart voor negen op gang gevlagd. Een kwartiertje later dan afgesproken maar dit is deze editie van FMED een normaal gegeven.

Na amper enkele kilometers besliste onze gekwetste Geert om er de brui aan te geven. Achilles was nog steeds weerspannig. En volgens ons een wijze beslissing als hij alsnog de Ventoux wil beklimmen. Rust zal hem deugd doen.

onverhard klimwerk

Na een relatieve rustige aanloop begon het klimwerk. Het was snel duidelijk dat dit een lange dag ging worden. Vanop een afstand was duidelijk dat de gevestigde waardes nog steeds gevestigde waardes zijn. Tim , Kevin , Koen en Peter die zich soms in de debatten mengde. Klimgeit Pieter reed op spaarmodus… Krachtpatser Boris (later meer hierover) zijn moment de gloire komt er zaterdag aan.  

Maar ik zag ook dat Johan nu zeer verbluffend meeging met de beste op de steilere hellingen.. en dit na al het kopwerk van de vorige dagen.

Jelle met de glimlach

En onze Jelle die het nooit ziet zitten, wel vandaag zat hij heel goed.

En dan hebben we nog Philip , Philip en mezelf… Ze waren hun eigen zelve… Vanzelfsprekend zoals steeds en overal de laatste … maar die zijn meestal de ……

Alhoewel dat is mss Noël onze motard , die ons op de gevaren wijst, ons bevoorraadt en stiekem een duwtje in de rug geeft.

Terug naar de orde van de dag.

Het middagmaal werd dit keer geserveerd door onze fantastische crew ergens ten velde met een prachtig zicht over de Ardèche streek. Daarna konden we onze tocht verder zetten , want de namiddag serveerde ons nog een klim van maar liefst 22 km .

In groep vatten we deze klim aan, maar door wegenwerken en wat miscommunicatie werd dit groep gegeven in de war gebracht.

Tijdens deze klim besliste Boris om even wat kracht te zetten op de pedalen.. resultaat versnellingsapparaat naar de felistijnen.. Geluk bij een ongeluk, door de wegenwerken was onze sportdirecteur Benoit ook opgehouden en was hij vlakbij… Boris werd in een mum van tijd voorzien van reservefiets zodat hij zijn toch kon verderzetten. Al bij al verloren we mss in totaal een kwartiertje… En wat is een twee frisse drankjes minder… Dus toch wel wat tijdverlies.

Rond half zeven ’s avonds kwamen we aan op onze prachtige camping.. vooral de locatie dan.  Moe en iedereen blij met zijn prestatie in een prachtige natuur met het geluid van een stromende rivier..

Wat moet je meer hebben om een rustige mooie avond tegemoet te gaan.. O ja .. een lekkere BBQ met spek, kip , merguez, muggen, vliegen en libelles.. Het wordt dus weer een prachtige avond … Zoals steeds tijdens onze reizen.

Nog een zware rit te gaan alvorens we onze laatste camping plaats bereiken in Carpentras. Vandaag zullen de eerste pronostieken wel gemaakt worden. Ik heb de mijne wel in het hoofd , en denk dat er verrassingen zullen tussen zitten.. De definitieve uitslag kunnen jullie zaterdagavond wel lezen.

Wat geen verrassing is , is dat dit mijn laatste editie als fietser is… en ik denk dat ik kan spreken in naam van al de Philippen … Het enige dat we vandaag hebben kunnen uitbrengen was… Amai ‘k heb precies een fringale… ’t is ver op , bah en pfffff…. Dus tijd om te stoppen als FIETSER.

Rest me traditioneel nog de vrouwen, vriendinnen en liefjes te bedanken dat we deze helse maar fantastische onderneming mogen meemaken… Het bewijst nogmaals dat we de juiste keuze hebben gemaakt.

En nu…. De dorstigen laven… tot de volgende.

Filip met medewerking vooral op vlak van  catering van Philip en Philip

Aan allen nog een fijne avond of ochtend …

 

 

 

 

 

 

 

Opvallend veel nachtelijke activiteit... veel vertrouwen voor morgen blijkbaar!

Dag 5 : Bourbon-Lancy - Montbrison 139 km - Kalf!

De vijfde rit van deze tocht naar de Ventoux kondigt zich aan als een gezapige overgangsrit van ongeveer 140 km en 1170 hoogtemeters. En achteraf gezien lijkt dat ook te kloppen: waar we de vorige dagen het ene na het andere graanveld passeerden komen we nu terecht in een streek met voornamelijk veeteelt.

Over de pech kunnen we vandaag redelijk bondig zijn: net voor de start moest de lekke band van gastrijder Benoit worden hersteld. Tijdens de rit zelf werd er nog twee keer lek gereden: eerst door Filip Vandeuren en daarna opnieuw door Benoit. Maar ondertussen zijn we nogal bedreven geworden in het vervangen van banden zodat beide oponthouden maar weinig impact hadden op onze gemiddelde snelheid.

Vandaag hadden we ook het geluk om voor de eerste maal 2 terrasjes te vinden. Een eerste mooi en schaduwrijk terrasje vonden we in de auberge ‘Le Tillieux’ kort voor de middag en een tweede in Montbrison net voor het oprijden van de camping. Een prachtige 4-sterren camping trouwens!

Voor het middagmaal werd er afgesproken in het dorpje Ouches, waar ook het 3-sterrenrestaurant Troisgros gelegen is. Uiteindelijk opteerden we voor een meer idyllisch plaatsje aan de kerk in het eerstvolgende dorpje. Een menu van Troisgros zal waarschijnlijk absoluut lekker zijn, maar de fietsers zijn uiterst tevreden met een middagmaal met ‘du pain et du vin’, … euh, ‘du pain et du boursin’.

Op de middag besloot Geert om het voor bekeken te houden en zijn getergde achillespees voldoende rust te gunnen.

Over de rit van vandaag moeten we het natuurlijk ook nog hebben: we legden vandaag zo’n 140 kilometer af en bedwongen ongeveer 1300 hoogtemeters. We begonnen vanmorgen met zo’n 10 kilometer op de Voie Verte en daarna ging het opnieuw over naar een glooiend landschap.

 

Het hoogte- en tevens zwaartepunt lag rond 90 kilometer: daar moest een klim van zo’n 5-tal kilometer aan gemiddeld 4% beklommen worden.

 

De klim zelf was niet spectaculair maar het uitzicht boven des te meer. Iedereen raakte bovendien vlot boven.

Even verderop was er wel wat meer animo: twee ontsnapte kalveren versperden ons de weg. Eentje ging voor een nieuw record hoogspringen en sprong relatief succesvol opnieuw de wei in. Het andere kalf deed zijn naam alle eer aan: het liep ons opnieuw tegemoet, maar springen – op een fiets – deed het niet.

 

 

Morgen wordt het waarschijnlijk een redelijk zware dag met vooral wat klimwerk voor de boeg. Maar daarover natuurlijk morgen meer.

De bijstaande foto’s komen voornamelijk van Yolan: hij was vandaag de fotograaf die de rit meevolgde op de Vespa.

Ook Noël had dus opnieuw compagnie.

 

 

En om toch nog eens terug te komen op dat kalf: vandaag staat er boeuf bourguignon op het menu … kwestie van opgelopen trauma’s onmiddellijk te verwerken …

Piet

 

Verwende fietsers!

Terrasjestijd!

Er rijdt vandaag een kampioen mee!