(een verhaal over wijngaarden, al dan niet bestaande fietspaden met en zonder einde en veeeel Schnitzel)
6u. Ijskoud. De Vogeltjes fluiten. Peter beantwoordt zoals elke dag zijn fan- en werkmail. Vooral met zijn fanmail heeft hij heel veel werk… Iedereen wordt wakker met een schok. De temperatuur is merkelijk lager dan de vorige dagen. De fietsers en hun spieren geraken maar moeilijk opgewarmd. Gelukkig is er Mr Gusto die ons kan verwarmen. Peter komt met goed nieuws van het wifi bankje, 320 meter verderop, in het zonnetje is het lekker warm. Mouwtjes, windstoppers en andere hulpstukken worden uitgespeeld en in de camionnette gegooid.
Vlak, vlakker, vlakst… Of nee, onmiddellijk na vertrek volgt
er een stevige klim… 3.6km aan 6.5% gemiddeld met pieken tot 15%. Daarna is het
dus vlak. Of toch niet, er volgen nog 2 klimmetjes met telkens stukken van
10-12%. De spieren lopen snel warm en vol.
Gelukkig is het daarna biljartvlak. Of golvend. Of
heuvelachtig. We blijven op en af gaan tussen de wijngaarden en na de lunch
(weer picobello voorbereid door onze begeleiders) gaat het tempo de hoogte in.
We noteren ook de eerste valpartij: Philippe Minner gaat tegen de grond terwijl
hij tegen een razende snelheid stilstaat… Een beginnersfoutje. Even ook van de
gelegenheid gebruik maken om onze begeleiders te bedanken: Geert, Kevin en JP zorgen
er met hun drieën voor dat we ons niets moeten aantrekken van de logistiek en
ons volledig kunnen focussen op het fietsen en het onderhouden van de
vriendschappen ’s avonds.
We nemen veel fietspaden die stoppen wanneer ze er zin in
hebben, rijden over drukke wegen en kalme gravelpaden en komen om 16u aan op de
camping, waar we niet helemaal alleen zijn. De buren kijken hun ogen uit
terwijl we de logistieke operatie van het uitpakken starten. Een gestroomlijnde
machine trekt zich op gang. Ook worden de uniformen van de voorbije dagen
gewassen. Wat zullen we lekker ruiken morgen!
Dienstag Schnitzeltag! We genieten van een lekkere schnitzel
in verscheidene vormen en smaken op het terras van Seeblick en keren met een
volle maag huiswaarts. Peter heeft vandaag wel pech gehad en zal morgen de
reservefiets van Kevin gebruiken. Nachtwerk voor Kevin en hij besluit zijn
derailleur te kietelen.
Bij deze, ook nog een woordje over de rit van morgen, een
onderwerp waarover in alle talen gezwegen wordt. De hardste etappe van allemaal,
146km, 2560hm en nog meer van dat onheil. In elk geval een uitgelezen
mogelijkheid voor de klimgeiten en de klimgeiten van weleer om te schitteren.
Morgen (hopelijk) meer!
Geschreven door Kristof Vandepoorte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten