7 uur, de zon komt op in Eupen. De vogeltjes tsjilpen. De eerste
snurkers ontwaken. Camping ‘Hertogenwald’ heeft afgelopen avond kennisgemaakt
met de fietsers met een doel. De eerste avond bracht al een zeer gemoedelijke
sfeer, met de nodige biertjes en wijntjes als extra stimulans. Er werd nog
lustig nagepraat over de kookkunsten van sterrenchef Benoit. Voor sommigen een
hemels gerecht smeltend op de tong, voor anderen een zware dobber op de ochtendmaag.
Half 9, het vertrek. De vlag werd met veel inzet en vrolijkheid
gezwaaid door Elina. De fotografen Leti, Noël en Conny stonden klaar om de
laatste kiekjes te trekken voor vertrek. Filip zwaait ons uit nadat
hij ons gisteren nog had vergezeld richting Eupen. Rustig keuvelend richting het
eerste mooie punt van de dag: het meer van Gileppe.
Alleen werd dat keuvelen al
snel vervangen door het nodige gezwoeg en gevloek, want er volgde al snel een eerste
pittig klimmetje voor we konden genieten van het adembenemende uitzicht op de
stuwdam. Daar werden we verder uitgewuifd door Noël & co.
10 uur, het hoogste punt van België. Van het genieten van op
de stuwdam van Gileppe was even later niet veel meer te merken. We waren
namelijk al snel onderweg naar het hoogste punt van België: Signal de Botrange –
694m. Na de eerste 20km hadden wel al een goede 500 hoogtemeters achter de rug.
Voor velen werd het al snel duidelijk dat dit een heel lange dag zou worden. Na
de gebruikelijke groepsfoto voor de brasserie ‘Signal de Botrange’ werd er na
de nodige plaspauze ontdekt dat er net om de hoek een officieel bord van het
hoogste punt van België stond. De plaspauze naast het officiële bord, de groepsfoto
voor de brasserie. Typerend voor deze fietsreis.
😊
12 uur, middagpauze en door richting Cochem. Na de afdaling en
de nodige pittige overgangskilometers volgde de welverdiende middagpauze. Een
broodje kip curry, kaas of kippenwit in combinatie met een schitterende
uitzicht. Meer hadden we niet nodig om terug opgeladen te zijn. Tijdens de klim
van Ormont en de Neustrasse klim werden de beentjes wederom getest. Enkelingen trapten
al snel door hun adem (of schakelapparaat). Het werd dus al snel duidelijk dat
het vet van de soep was bij de meesten.
15 uur, de klim van uit Lirstal. De allerlaatste test
vandaag. De eerste hectometers waren moordend. Al snel werd het kaf van het
koren gescheiden. De nieuwkomers legden meteen hun troeven op het tafel.
Klimgeiten van weleer Tim, VDP & co konden hun ogen niet geloven. Stefan
maakte al snel een groot gat op de achtervolgende groep met Tim, VDP &
Stefaan. Tot die laatste aan VDP vroeg hoe lang het nog tot de top was. ‘Een
kleine kilometer’ was zijn antwoord. Stefaan schakelde bij, zette zich recht en
liet zijn innerlijke Pogacar ontwaken. Hij zoefde naar de top, at Stefan op en
liet hem verweesd achter. Een nieuw klimwonder was geboren.
16 uur, een terrasje in Cochem en dan richting richting de
Moezel. Na bijna 150km en 2000 hoogtemeters wachtte de welverdiende Bittburgers
op ons in Cochem.
Daarna werd de weg verdergezet richting Bruttig-Fankel,
eindelijk de fiets aan de kant, de tent opzetten en de beentjes onder tafel. Benieuwd
wat de komende dagen in petto heeft voor ons, maar eerst: een fris pintje!
Geschreven door Stefan De Swert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten