Juhui, … we zijn er bijna!
Deze ochtend begon zoals de meeste voorgaande dagen. De tsjilpende
vogeltjes en het verkeer rond de camping maakten dat iedereen rond 7 uur zijn tent
uitkroop. Dat gaat alsmaar moeilijker door de stijvere spieren, maar na een
koffietje en ontbijt geraakt iedereen doorgaans wel startklaar.
Er moest ook vandaag niet lang getwijfeld worden over de
vestimentaire outfit … hoe minder aan, hoe beter, want het beloofde weer een mooie
en zonovergoten dag te worden.
Even nog wat opschudding voor het vertrek wanneer Kristof
zijn GPS niet kan vinden. Na een korte zoektocht wordt die toch teruggevonden
in zijn tent, die wel al was opgerold, ingepakt en in de camionette was ingeladen.
Na dit kleine oponthoud konden we op onze stalen ros stappen
voor een ietwat verwarrende rit op geografisch gebied dan … we vertrokken vandaag
vanuit onze campingplaats in Oostenrijk om dan via Zwitserland, opnieuw Oostenrijk
en Liechtenstein dan toch terug Zwitserland binnen te rijden …
De eerste 50 kilometers waren biljartvlak, maar dan zou in
het tweede deel van de rit zeker en vast niet zo blijven. Maar ja, we hebben
geen keus en moeten die laatste hellingen ook nog over.
Rond kilometer 45 reden we door Vaduz, de hoofdstad van
Liechtenstein, en besloten er een terrasje te doen. Niet zeker zijnde of Liechtenstein
nog een belastingparadijs is, namen we het zekere voor het onzekere en
bestelden toch maar met z’n allen in het zwart … namelijk een colaatje.
Na de lunch – waarvoor onze logistieke ploeg alweer een plekje
in de schaduw vond -
kregen we alvast
twee deftige hellingen voor de wielen geschoven. Die stelden echter geen probleem
meer voor onze getrainde spieren. Ik vermoed ook dat iedereen de laatste klim ‘hors
categorie’ naar Lenzerheide in het achterhoofd hield en dus ietwat doseerde.
Die klim naar Lenzerheide van bijna 14 kilometer met een
gemiddeld percentage van 6,8%
kwam rond
kilometer 83 op ons parcours voor. Al bij al bleek dit absoluut geen makkelijke
klim: steile stukken, omweg voor wegenwerken en de brandende zon maakten dat enkel
de prachtige panorama’s dit kunnen goedmaken.
Na het behalen van de top genieten we nog na op een
aangenaam terrasje waar we ook nog Sylvie en Marc verwelkomen, onze supporters
voor morgen.
En voor de eerste keer sinds onze fietstochten overnachten
we niet in een tent, maar in de jeugdherberg ‘Juhui’. Echte bedden, goed
sanitair, niet zelf moeten koken en afwassen, het mag na al die edities wel
eens.
Hierdoor kunnen we vanavond meer tijd uittrekken om te
genieten van het prachtig uitzicht en het beoefenen van andere sporten zoals petanque
en ping-pong. Ik ben er dan ook zeker van dat er bij een volgende editie van “Fietsers
met een doel” kandidaten te vinden zijn om hun fiets thuis te laten en zich een
weekje onder te dompelen in deze andere sporten …
Maar alle gekheid op een stokje, morgen komt onze laatste
fietsdag eraan met ons einddoel, de beklimming van de Albulapass!
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten